Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Δια της απουσίας της
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130646 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δια της απουσίας της
 «Ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν να ήταν αυτός δημιουργός και κύριος της γλώσσας, ενώ κατά βάθος η γλώσσα διατηρεί την κυριαρχία της επάνω στον άνθρωπο». (Heidegger)
 
Είσαι ποιητής
και θαρρείς πως οι λέξεις σου ανήκουν
Λες
χλωμό φως
κι ανάβει ένα φεγγάρι
Βάζεις μια νύχτα, λίγη βροχή
έναν μοναχικό να ουρλιάζει λύκο
Έτοιμο το τοπίο
Αυτοσχέδια θλίψη σε περίπατο
Μα λύκος δεν υπάρχει
παρά μόνο τα δόντια του
καρφωμένα στο στέρνο σου
Σβήνεις το λύκο, σβήνεις το φεγγάρι,
φτιάχνεις μια λίμνη
Η βροχή εκεί
Λίγα δέντρα, πηχτή ομίχλη
άναστρη νύχτα, σκιές, υγρασία
Αλλάζει πλεύση η θλίψη
Μετοικεί στην απόγνωση
και πάλι δε σ’ αρέσει

Που να κρυφτείς;
Ω, να μια πόλη
Φωτισμένη, η νύχτα εξημερώνεται
Πορείες βιαστικές, κτίρια γκρίζα
προβολείς διασταυρούμενοι
έρημες πλατείες
Η βροχή εκεί
Και πάλι ένας μοναχικός
γεμίζει θλίψη το τοπίο
Η μοναξιά του ρέει
απ’ τα φωτισμένα παράθυρα
εντείνεται
από τη θαλπωρή
στους προφυλαγμένους τόπους

Ίσως και να ‘σαι συ,
ο ποιητής
που διασταυρώνεις τις λέξεις με σκέψεις
σ’ ανώφελη μονομαχία
και σκαρώνεις τοπία υπέρηχων συναισθηματισμών
Που μετράς τις εισπράξεις απ’ το ξεπούλημα
των καιρικών σου ψευδαισθήσεων

Η γλώσσα σε προστάζει
Να λες γκρεμός και να καταποντίζεσαι
Να λες δέντρο και να ριζώνεις
Να λες θεός και να φοβάσαι
Να λες αγάπη και…
να κλαις
κοιτάζοντας τα φωτισμένα παράθυρα
σημεία μη προσβάσιμα για τα εσώτερα τοπία σου
Χώροι ιδιωτικοί
Χώροι ελεύθεροι, εντός των ορίων τους
Εκεί να κατοικεί, λες, η αγάπη
που οι λέξεις σου λαμπρύνουν
δια της απουσίας της;

Είσαι ποιητής…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 27
      Στα αγαπημένα: 8
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      blue velvet
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
χρήστος
24-04-2007 @ 16:32
Η γλώσσα σε προστάζει
Να λες γκρεμός και να καταποντίζεσαι
Να λες δέντρο και να ριζώνεις
Να λες θεός και να φοβάσαι
Να λες αγάπη και…

τι να πω... καλή σου μέρα
iokasth
24-04-2007 @ 16:49
Και εγώ, δεν έχω τίποτα να πω.Φτωχιές οι λέξεις μου...
Καλή σου Νύχτα.. .!!!!!!
ΝεφΕλλη
ΕΛΠΙΔΑ
24-04-2007 @ 16:49
ούτε εγω έχω να πω τίποτα....
!!!!!!!!!!!!!
άψογο...
spil †
24-04-2007 @ 16:57
"Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής",
φωτοδότρα,,,
Λένε πως είμαι ποιητής. Εξ άλλου, δεν ασπάζομαι όλα τα ελαττώματά μου !!!
Υπέροχο, Στέλλα !
annaΤi
24-04-2007 @ 17:15
Εσύ, είσαι... θα το λέω και θα... ::mad.:: κι εσύ, λέγε τα δικά σου... ::angel.::
Υπέροχο, Στέλλα... υπέροχο... ::yes.::
Ηλιαχτίδα
24-04-2007 @ 23:47
Ίσως και να ‘σαι συ,
ο ποιητής
Που διασταυρώνεις τις λέξεις με σκέψεις
::yes.::
foteinos
25-04-2007 @ 00:57
αυτοσχέδια θλίψη σε περίπατο...
αλλάζει πλεύση η θλίψη, μετοικεί στην απόγνωση...
τι να πώ άλλο...πολύ βαθύ, πολύ ερεθιστικό με την γενικότερη έννοια...γράφεις εκπληκτικά! εντυπωσιάστηκα και όχι μόνο... ::yes.:: ::yes.::
Αστρογιογγι
25-04-2007 @ 01:05
Μα λύκος δεν υπάρχει παρά μόνο τα δόντια του καρφωμένα στο στέρνο σου....
Η γλώσσα σε προστάζει...Ευγε Στελλα!...ετσι ειναι...το κρατω...
SAZIO
25-04-2007 @ 01:29
::kiss.::
ΛΕΩΝ53
25-04-2007 @ 02:01
Στέλλα καλημέρα.
Δυστυχώς μου λείπει το δικό σου λεξιλόγιο για να σου πω ειλικρινά τι αισθάνθηκα μ' αυτό σου το δημιούργημα, το διάβασα, το ξαναδιάβασα και το κράτησα για να το διαβάζω όποτε γουστάρω ...να διαβάσω κάτι χρήσιμο...κάτι που να γαληνέψει την ψυχή μου...κάτι που να με προβληματίσει....κάτι που....Ναι ....άξιζε τον κόπο που μπήκα σε αυτό το SITE.

Συγχαρητήρια Στέλλα

Ηλίας
EKI
25-04-2007 @ 02:19
Ο κύριος στο σχόλιο σου, μόνο και μόνο επειδή
το όνομα του θυμίζει μπύρα, συγχωρείται για αυτό που είπε,
(με τι ασχολείτε ο άνθρωπος αν είναι βλαμμένος)

Πάντως από την αρχή περιγράφεις έναν ζωγράφο και όχι
έναν ποίητη,
θα μου πεις........ποιά η διαφορά;
θα σου πω.....καμμία
...............
Στέλλα ζωφράφισες
::theos.::
Spinoza
25-04-2007 @ 04:12
"Που διασταυρώνεις τις λέξεις με σκέψεις
σ’ ανώφελη μονομαχία
και σκαρώνεις τοπία υπέρηχων συναισθηματισμών
Που μετράς τις εισπράξεις απ’ το ξεπούλημα
των καιρικών σου ψευδαισθήσεων"
Μου άρεσε!
Ειδικά αυτό το ¨ξεπούλημα των καιρικών σου ψευδαισθήσεων" είναι πολύ εύστοχο...
guesswho
25-04-2007 @ 04:19
Στο'πα και στο ξαναλέω.... γράφεις υπέροχα Στελλίτσα. Την αγάπη μου! ::love.::
MARGARITA
25-04-2007 @ 04:33
Τολμώ...είσαι ποιήτρια.... ::love.:: ::hug.::
seizeTHEday
25-04-2007 @ 04:38
Το είπε κι ο Γιώργος...
... μια Ζωγραφιά είναι Στέλλα μου...
Φιλιά, μία Αγκαλιά, μαζί με την Αγάπη μου...
joyous
25-04-2007 @ 04:51
Εκεί να κατοικεί λες η αγάπη,
που οι λέξεις σου λαμπρύνουν
δια της απουσίας της;

Είσαι ποιητής…

... με την Μαργαρίτα ::love.:: ::wink.:: ::up.::
justawoman
25-04-2007 @ 06:13
Καλησπέρα σας στιχολάβερς
Πολλά προβλήματα με τη σύνδεση στο σάιτ σήμερα ::mad.::
Μόνο σε μένα συμβαίνει ή είναι γενικότερο? ::naugh.::
Aris4
25-04-2007 @ 07:00
Αντε .... για χαρη σου ......... θα γινω ποιηταρα καποτε ::clown.::

Στελλααααααα , τι να σου πω βρε ? ::theos.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
25-04-2007 @ 07:25
Λοιπόν κάθε φορά μ' αφήνεις άναυδη και μαρμαρωμένη...
Ευτυχώς για μας τουλάχιστον που λάμπεις δια της παρουσίας σου.
Την αγάπη μου. ::love.::
agrampeli
25-04-2007 @ 07:34

Η γλώσσα σε προστάζει
Να λες γκρεμός και να καταποντίζεσαι
Να λες δέντρο και να ριζώνεις
Να λες θεός και να φοβάσαι
Να λες αγάπη και…
να κοιτάς τα φωτισμένα παράθυρα,

υπέροχο ::yes.::
TAS
25-04-2007 @ 07:59
Πάρε προς το παρόν αυτό..Ο καιρός περνάει δίχως να κυτάζει τη δική μας μελάγχολία...
http://www.esnips.com/doc/b6396080-d8ec-420d-9654-9ddde91030b1/4-14-Manwlis-Rasoulis-feat-Andreas-Mikroutsikos---Na-Maste-Pali-Edw,-Andrea
ειρήνη
25-04-2007 @ 09:16
εντυπωσιάστηκα ..
στ'αγαπημένα μου ::smile.::
deti
25-04-2007 @ 09:46
Που μετράς τις εισπράξεις απ’ το ξεπούλημα
των καιρικών σου ψευδαισθήσεων

Τι να σχολιάσω τώρα;;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::smile.:: ::up.::
Φεγγαρόλυκος
25-04-2007 @ 10:01
Βάζεις μια νύχτα, λίγη βροχή,
έναν μοναχικό να ουρλιάζει λύκο.....

Με ακουσες Στέλλα......
CHЯISTOS P
25-04-2007 @ 14:39
Ποιητική ακουαρέλα σε στιχουργικό καμβά !

Καλό σου βράδυ Στέλλα !
Μετέωρος Άγγελος
13-06-2007 @ 10:48
Μόνο μια τόσο δυνατή πένα σαν την δική σου θα μπορούσε να γράψει κάτι τέτοιο!

"Ίσως και να ‘σαι συ,
ο ποιητής
Που διασταυρώνεις τις λέξεις με σκέψεις
σ’ ανώφελη μονομαχία
και σκαρώνεις τοπία υπέρηχων συναισθηματισμών
Που μετράς τις εισπράξεις απ’ το ξεπούλημα
των καιρικών σου ψευδαισθήσεων"

Ετσι είναι... Μου θυμίζει ως πρός το περιεχόμενο ένα επίσης εξαιρετικό του Denis που διαπραγματευεται τις ίδιες ιδέες, την σχέση του δημιουργού απέναντι στις λέξεις και την εξουσία του απέναντι της:

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=42666

Για μένα το γραπτό σου έχει ιδιαίτερη αξία. Για την υποδόρια ειρωνία του, για την βουβούς λυγμούς του, για τον αυτοσαρκασμό...

Μα πάνω απ' ολα για την ταπεινότητα και την ευαισθησία που προσδίδει στον δημιουργό του. Και αυτό ειναι κάτι που σε τιμά.
Μαυροδάφνη
21-06-2008 @ 11:20
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο ! ! ! ::theos.::
(Τίποτ' άλλο...)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο