| |
| | Πώς |  | | |
[align=center]Πώς να κοιμηθώ, μου λες;
Τα μάτια σου σαν πύρινες σχισμές
με καταδικάζουν σε θάνατο.
Πώς να διακρίνω το σκοτάδι;
Το γέλιο σου αντηχεί ακόμα κι εκεί
συναγερμός στον Άδη.
Πώς ν’ανεχτώ μου λες;
Τα χείλη σου τα γεύεται άλλος,
άλλος την μέρα κι άλλος το βράδυ.
Πώς να φωτίσω την σκέψη μου;
Εικόνες δεν αντέχει να προβάλει
απέναντι στον τοίχο, μόνο κενό.
Πώς να σε καληνυχτίσω τώρα πια ;
Για σένα ή για μένα να προλάβω
την σιωπή πριν το τέλος;
Πώς μου ζητάς να κρυφτώ πάλι μακρυά;
Εγώ που χάθηκα μέσα σου σαν μικρό παιδί
που ψάχνει τ’αστέρι του.
Και μ’έδιωξες σαν την άμμο που
παρασέρνει το κύμα ,όταν,
ξαφνικά αντηχεί μέσα σου,
βράχος που κρύβεται στην θάλασσα, για,
να μην ματώσει απ’τ’αγκάθια, που
στιγματίζουν τον άσχημό του εαυτό,
και διαβρώνεται σιγά σιγά, από,
μέσα προς τα έξω.
Εκεί που τελικά έχουν σημασία όσα δίνεις
και χάνεις , κι όσα αφήνεις πίσω, αμυδρά ,
τα θυμάσαι , για πάντα.
Πώς να γυρίσω πίσω;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | geofrag@gmail.com | | | |
|
TAS
25-04-2007 @ 16:18 | Σαν βάδισμα ανάμεσα σε ματωμένα αγκάθια.. | | Νεφελοβάτης
25-04-2007 @ 16:38 | Πώς μου ζητάς να κρυφτώ πάλι μακρυά;
Εγώ που χάθηκα μέσα σου σαν μικρό παιδί
που ψάχνει τ’αστέρι του.
.........
Εκεί που τελικά έχουν σημασία όσα δίνεις
και χάνεις , κι όσα αφήνεις πίσω, αμυδρά ,
τα θυμάσαι , για πάντα.
Έτσι είναι φίλε μου, για πάντα μαζί σου τα κρατάς όσα έχουν σημασία έστω κι αν μαζί σου δεν είναι, όσο και αν σε πίκραναν.
Κάθε φορά που αφήνουμε το παιδί μέσα μας να βγει απ τη φυλακή που το κλείνουμε για την προστασία του και καλά, είναι σημαντική.. Γιατί τότε ζούμε αληθινά, και μας μένει γιατί γίνεται τόσο σπάνια.. Άσχετα με το που μας έβγαλε..
Καλό μας ξημέρωμα..
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
