| |
[I]Γιατί δε φάνηκες ακόμα στη ζωή μου;
Να ακουστείς πάλι ελεύθερη φωνή κι όλοι οι τοίχοι μέσα μου
να καταρρεύσουν λες και είναι από άμμο
Σαν χάδι γλυκό που θ’ απαλύνει το άγρυπνο βλέμμα της προσμονής
Γιατί δε φάνηκες ακόμα στη ζωή μου;
Μονάχα κρύβεσαι στα βράδια της σιγής
Ήχους αλλιώτικους θα μου χαρίσεις, ξέρω
σ’ ένα ταξίδι που δε γνώρισε η γη
Κι όλες οι στιγμές, μαζεμένες στου χρόνου μου το διάσελο,
με τα μαλλιά χυτά στον ήλιο
απ’ την ανατολή σε περιμένουνε να’ ρθεις...
Γιατί δε φάνηκες ακόμα στη ζωή μου;
Τα δάχτυλά σου να λικνίζονται παγιδεύοντας νότες και ρυθμούς
Κι εγώ στον καθρέφτη που θαμπώνει απ’ τη μαγεία του ουρανού
Δεν είναι πως δεν έχουμε τι να πούμε μα και τα λόγια
στέκονται ανυπεράσπιστα μπρος στη μελωδία!..
Γιατί δε φάνηκες ακόμα στη ζωή μου;
Πάνω απ’ την κασέτα σου ακίνητη να μένω
μήπως τους σκοπούς σου ανιχνεύσω τελικά
Οι τελευταίες γαλάζιες πινελιές της φωνής μαραίνονται
Όλη μου η ύπαρξη ένας θλιβερός όγκος ξαφνικά
Γιατί δε φάνηκες ακόμα στη ζωή μου;[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
