DiaDromes
26-04-2007 @ 13:32 | Στο δικό σου ψέμα,
η δική μου αλήθεια.... ::yes.:: | |
alexiosChalkos
26-04-2007 @ 13:32 | πολύ καλό ::up.:: ::yes.:: | |
mantinada
26-04-2007 @ 14:00 | Να είστε καλά DiaDromes, alexiosDantis... | |
MaRoOoOLaKiIiIi
26-04-2007 @ 15:02 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ..ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.... ::love.:: ::cry.:: | |
Νεφελοβάτης
26-04-2007 @ 15:14 | Μαρία Υπέροχο. Νιώθω πως βρήκα κάτι και απ τη δικιά μου την ψυχή, μέσα στο γραπτό σου.
Καλά εγώ θα έβαζα στη δεύτερη στροφή, κάτι σαν Δον Κιχώτης, σαν ματωμένος πια, μωλωπισμένος απ’ τις μάχες ιππότης. Με σκουριασμένη πανοπλία, με σπασμένο σπαθί, με ασπίδα κομματιασμένη σαν το μέσα του. Μες την αντάρα και τις φωτιές, με όλους τους συντρόφους του, με ότι αγάπησε να κείτεται στο χώμα. Αλλά που ακόμα επιμένει να μάχεται και ας ειν’ η μάχη από καιρό χαμένη.
Θα κρατούσα βέβαια τον τελευταίο στίχο, «Μια ψυχή κρυμμένη στις στάχτες...»
Να είσαι καλά, να γράφεις, και όποτε μπορείς στα όνειρα σου να μας παίρνεις. Εκεί που και τα αδύνατα γίνονται δυνατά. Εκεί που υπάρχει κι η λύτρωση στο τέλος, μαζί με την αλήθεια..
Καλό σου βράδυ συνοδοιπόρησα. ::hug.:: | |
MARGARITA
26-04-2007 @ 17:19 | Καλό ταξίδι ανάσα μου...
Στα δικά σου παραμύθια...
Ευαισθησία...παράπονο....μεγαλοσύνη...μου άρεσε πάρα πολύ ::smile.:: | |
agrampeli
27-04-2007 @ 08:04 | πολύ όμορφο ::yes.:: | |
mantinada
27-04-2007 @ 10:13 | Τι να πω βρε παιδιά, με σκλαβώνετε με όσα λέτε...
Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω... ::hug.:: | |
 |
