| |
| | ο απολογισμός |  | | | ποτέ δεν είναι αργά για διόρθωση πορείας | | |
Κάποτε έρχεται η ώρα που κάνουμε όλοι μας ένα απολογισμό για του τί πράξαμε μέχρι εκείνη την στιγμή.Ετσι μετανοιώνουμε για κάποια πράγματα που κάναμε,για κάποια που φοβηθήκαμε να κάνουμε,για κάποια που αμελήσαμε να κάνουμε,αλλά και κάποια που δεν είχαμε το θάρρος να κάνουμε.Κάποια στιγμή λοιπόν διερωτώμεθα για το ποιός φταίει για όλα αυτά.Αρχίζουμε λοιπον πρώτα απο την "κακή" μας μοίρα,συνεχίζουμε με τρίτους που "έφταιγαν" και καταλήγουμε γενικεύοντας ότι ο κόσμος όλος είναι κακός και ότι εμείς είμαστε απλά θυματά του.Λάθος μεγάλο,γιατί διαιωνίζουμε ένα κομάτι του εαυτού μας που αναζητά ενόχους.Αν κοιτούσαμε όμως προσεχτικά τον καθρέφτη μας με ειλικρίνεια,θα διαπιστώναμε πως πάντοτε εμείς ορίζαμε την μοίρα μας,άσχετα αν άλλοι παρείσφρυαν ακάλεστοι στα του οίκου μας και μάλιστα στην προσωπική μας ζωή,με αποτέλεσμα λόγω της αδυναμίας μας να την υπερασπιστούμε,..κατόρθωσαν να την καθυποτάξουνε.
Αν έστω για μιά στιγμή είχαμε την δύναμη να κλείσουμε ερμητικά την πόρτα μας στους παρεισφρύοντες και να ορίσουμε τα βηματά μας με αποφασιστηκότητα και αυτοεκτίμηση,θα είχανε πολλά αλλάξει στη ζωή μας.Ενας κακός γάμος λόγου χάρη είναι απείρως χειρότερος απο ένα διαζύγιο. Ενας χωρισμός ειναι προτιμώτερος απο μιά σχέση που δεν οδηγεί πουθενά και μας κάνει να υποφέρουμε.
Η αιτία λοιπόν όλων των δεινών μας και θύτης,είμεθα εμείς και μόνο εμείς,γιατί εκείνο που ξεχωρίζει τους ανθρώπους απο τα άλλα πλάσματα,είναι ότι μπορεί να πάρει την τύχη του στα χέρια του και να ορίσει την ζωή του,χωρίς πειθαναγκασμούς και υποτέλεια.
Θέλει λοιπόν κουράγια η ζωή και αγώνα συνεχή,αλλά και αυτοεκτίμηση,γιατι κανείς δεν πρόκειται να σ εκτιμήσει και να σε σεβαστεί αν εσύ πρώτος δεν σέβεσαι και δεν εκτιμάς τον εαυτό σου.
Ποτέ λοιπόν δεν είναι αργά ν αλλάξεις ρότα και να κάνεις τα δακρυά σου ορμητικό χείμμαρο που θα παρασύρει μακριά εκείνο το κομάτι του εαυτού σου που σε καθηλώνει και σε υποχρεώνει σε ακινησία,δηλαδή σε βέβαιο πνιγμό.
Ζησε λοιπόν για τη ζωή ,όχι επαιτώντας αλλά..ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ !
ΜΖ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
deti
26-04-2007 @ 14:12 | Ενας χωρισμός ειναι προτιμώτερος απο μιά σχέση που δεν οδηγεί πουθενά
Εδώ επέτρεψε μου να διαφωνήσω.
Το υπόλοιπο λέει μεγάλες αλήθειες αλλά απ΄ την άλλη το να κατηγορούμε τον εαυτό μας συνέχεια δεν κάνει καλό. Συνήθως οι άνθρωποι ή είναι στο ένα άκρο ή στο άλλο! ::smile.:: | | marakos1948
26-04-2007 @ 14:18 | σε ένα χωρισμό συνήθως φταίνει και οι δύο,αλλά ακόμα κι αν φταίει μόνο ο άλλος,το ότι είμαστε ανεκτικοί μαζί του,μας καθιστά αυτομάτως θύμα-θύτη του εαυτού μας.Δεν γράφω πουθενα να κατηγορούμε εμάς,αλλά αφού εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον άλλο,αλλάζουμε εμείς τις συνθήκες για τον εαυτό μας,φυσικά προς το καλυτερο. | | deti
26-04-2007 @ 14:21 | Σωστά αυτά που λες απλά διαφωνώ με τη φράση γιατί αλλιώς χάνονται εμπειρίες και εμπειρίες = μαθήματα! ::smile.:: ::wink.:: | | ORLANDINA
26-04-2007 @ 14:38 | σιγουρα εμεις ειμαστε κυριοι του εαυτου μας και μονο εμεις οι υπαιτιοι γι'αυτα που κανουμε και αυτα που δεν κανουμε!!!
Μην ξεχναμε ομως πολλες φορες οι συνθηκες μας αναγκαζουν να φερθουμε λιγο διαφορετικα απο αυτο που πραγματικα θελουμε! | | marakos1948
26-04-2007 @ 14:45 | γιαυτές τις συνθήκες πρέπει ν αγωνιζόμαστε ώστε να τις αλλάξουμε προς οφελός μας,όσο αυτό είναι δυνατόν.Να μη μοιρολατρούμε με λίγα λόγια,αλλά να αγωνιζόμαστε αδιάκοπα.ΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! | | marakos1948
26-04-2007 @ 15:14 | Θα σου φέρω ένα απλό παράδειγμα σχετικά με τις συνθήκες αν μπορούμε να τις αλλάξουμε ή όχι.Το 1990 η Τραπεζα που εργαζόμουνα αναζητούσε έναν για Δ|ντή στην ακριτική Σύμη.Ο εκεί Δ/ντής δεν άντεχε πέραν των δύο ετών παρα του ότι η οικογενειά του ζουσε στην Ρόδο.
Οι συνθηκες ήτανε άθλιες όντως πχ μια φορά την εβδομάδα είχαμε νερό με την υδροφόρα,βενζίνη βάζαμε με το χωνί που μας την έφερνε το καίκι.Δέχτηκα και πήγα οικογενειακώς και εκεί έδωσα καθημερινούς αγώνες για την βελτίωση των συνθηκων ζωής όλων μας και το πέτυχα μεσα απο συνεχή αρθρα μου και γελοιογραφίες μου στην Ροδιακή.Αλλάζοντας λοιπόν τις συνθήκες,άλλαξα και τις συνθήκες της οικογενείας μου προς το καλλίτερο.Αλλά βέβαια δεν το έριξα στην μοιρολατρία αλλά στην μάχη και στις απαιτήσεις και ξεσηκώνοντας και τους ντόπιους πετύχαμε πάρα πολλά.Ζήσαμε 10 ολόκληρα χρόνια εκεί και αν δεν πεθαινε η γυναίκα μου θα ζούσαμε για πάντα.Αν το θέλουμε λοιπόν μπορούμε να μετατρέψουμε την έρημο σε όαση ζωής ::wink.:: | | Μαρία Χ.
26-04-2007 @ 15:58 | Συμφωνώ λέξη προς λέξη με το κείμενο και τα σχόλιά σου Μάριε.. τα λεγόμενά σου είναι σοφά και για μένα τουλάχιστον συνιστούν θεμελιώδεις αρχές στη ζωή μου...
Καλή σας νύχτα και να είστε πάντα καλά!!! | | SΤAVRIANNA
26-04-2007 @ 17:12 | ::yes.:: | | Νεφελοβάτης
26-04-2007 @ 18:21 | Μάριε έχεις το δίκιο με το μέρος σου. Έχω να παραθέσω και κάποιες άλλες σκέψεις και διαπιστώσεις πάνω στο ζήτημα αυτό, που όμως όταν πήγα να τις γράψω, βγήκαν πάνω από μια σελίδα. Οπότε για να μην καταχραστώ το χώρο σου, υπόσχομαι σύντομα να τις παραθέσω σαν πόνημα.
Η ουσία είναι πως είμαστε κύριοι της πορείας μας, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Συμφωνώ απόλυτα ότι χρειάζεται αγώνας πάντως..
Να είσαι καλά, καλό ξημέρωμα. ::smile.:: | | agrampeli
27-04-2007 @ 08:09 | Με Νεφελοβατης ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
