| |
θ' αψηφώ τις δύσβατες ανηφοριές
το σώμα μου θα γέρνω
θα βρίσκω ούριους άνεμους
μαζί τους θ' ανεβαίνω.
Δύσκολος θάναι ο δρόμος,
η εγκατάλειψη θα με προσμένει
για να μου κλέψει τ' όνειρο
της απροσποίητης χαράς που με προσμένει.
Σύντροφο θάχω την αυγή και οδηγό τη πούλια
παρέα τον αυγερινό και τα θαλασσοπούλια.
Το πείσμα θάχω αδελφό μαζί του θα διανύσω
κάθε παγίδα και γκρεμό να αψηφίσω.
Κι όταν αγκάθια τα όνειρα ματώνουν,
όταν εμπόδια κάνουν τα βήματα βαριά,
εγώ θα ξαποσταίνω.
Με λύρα Ορφική μύθους θα ιστορώ,
στα παραμύθια θ' ανασαίνω.
Θα σας μιλώ γι' απάτητες κορφές, αστέρια μακρινά
της πορφυρής αγάπης μου τα διάτρητα φτερά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
