| |
Όλη η ζωή μας είναι γεμάτη από εικόνες προσώπων δεμένα με αναμνήσεις, στιγμές, συναισθήματα.
Κάποια φωτογραφία που βλέπεις, κάποια σκέψη που κάνεις και χαμογελάς τρυφερά. Άλλες φορές πάλι κατσουφιάζεις, άλλες θυμώνεις, φουντώνεις, νιώθεις τ’ αυτιά σου να καίνε από νεύρα.
Κι άλλες απλά πονάς…
Όταν στο νου σου έρχεται πρόσωπο αγαπημένο, κάποιος που σου λείπει πολύ, κάποιος που (ίσως) δεν έχεις, μα αγαπάς με όλο σου το είναι. Νιώθεις τη σκέψη του να κυλάει μέσα σου, να ξεχειλίζει την καρδιά και τις φλέβες σου σαν ιχώρ.
Σαν Ιθάκη που ποτέ δεν πρόκαμες να φτάσεις, όσο κι αν το ταξίδι άξιζε...
Σαν Άβαλον που κάποτε κατοικούσες, μα τώρα δεν μπορείς να διαλύσεις την ομίχλη και να το δεις. Μα πάντα θα σε πονάει η ανάμνηση της ζωής σου εκεί, πάντα θα το αποζητάς, πάντα θα πονάς γιατί ξέρεις ότι υπάρχει…
Όλη η ζωή μας γεμάτη πρόσωπα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
