stixoi.info: Χρόνος,χρόνοι

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χρόνος,χρόνοι

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Χρόνος,χρόνοι

ας αφήσω κ ένα απο τα παλιά μου

[align=center]Χρόνος,χρόνοι...
Ήταν,είναι και θα είναι
για πάντα το γινάτι μας...
Το αγκάθι της ματωμένης καρδιάς μας...
Η γρατζουνιά του μωρού που έπεσε...
Η μελανιά
στο γρονθοκοπημένο πρόσωπο
εχός πυγμάχου...
Το χιλιοφορεμένο γιλέκο
ενός παλιάτσου...
Μου θυμίζει την ιστορία σου...
Την μέρα που βράδιασες
στ'απόμερα του τσίρκου
δίπλα στον μάγο...
Με τάιζες ποπ-κορν
και μετά με μανία
τα χέρια σου έγλυψα...
Λίγο χιόνι
κάτω απ'την κολώνα...
Και ένας σκιέρ που πέφτει
σε μονοπάτια σαντιγύς...
Τόσο κρύο τότε...
Και τόσο τώρα...
Δεν τα πενθώ τ'ασύμμετρα μαλλιά της...
Ούτε τα χνώτα της
τα σαν μυρωδάτα ρόδα που με λύγιζαν...
Και ούτε βελούδο
να ζηλέψω
απ'τα βελούδινα τα χείλη της...
Όχι ξανά...
Όχι ξανά
στον τόσο λίγο τόπο να υπάρχω...
Γιατί δεν έπεσαν τα φύλλα
μιας κρύας άνοιξης..
Κι ούτε τα άνθη γεννοβόλαγαν
σε τρυφερό Σεπτέμβρη...
Κι ίσως
και να το κάνανε
μονάχα αν το ζητούσες
μα δεν το διάλεξε κανείς
να πέσει την μορφή του..
Μουντές εικόνες
τα δρομάκια του μυαλού..
Ακόμα κι η λίγη μπογιά
που στάζει απ'τον καμβά
δεν θα μετρήσει...
είσαι αλλού..
Στ'αποτυπώματα της
ένας τυφώνας πλέον..
που τ'άγγιγμα
το φτιάχνουν πόνο περίσσιο..
Σαν κύμα
η φωνή γεννιέται
και μεγαλώνει καιρό
με τον καιρό...
Μα σαν ερρηπωμένο χαμόσπιτο
θα γκρεμιστεί
τα βράχια όταν αγγίξει...
Πόση χαρά
η γέννηση ενός μωρού
να φέρνει..!
Και πόσο πόνο
η φωνή και θλίψη
να προσμένει...!
Η εικόνα
απ'το μισοσβησμένο τζάκι
μου θυμίζει εμάς...
Την παραλία του μυαλού
που κάποτε ζωγραφίσαμε...
Η στάχτη, την άμμο..
Και τα κάρβουνα
τον άσβεστο πόθο μας...
Ήταν ζωή!
Ένα δέντρο...
Κόπηκε κομμάτια
μα ακόμα ζούσε...
Μέχρι που πήρε φωτιά...
Τόσο γοητευτική η ζέστη...
Που μας έκανε κάρβουνα
και δίχως
να το καταλάβουμε,στάχτη...
Που την πήρε ο βοριάς...
Και την σκόρπισε
στους τέσσερις καιρούς...
Και τα φύλλα μας
που είχαν πέσει...
Τώρα μας κλαίνε με ληγμούς...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Χωρισμός Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

κι απ'όσα ακούς,μόνο η καρδιά σου να σε πείθει..

maraki 07-05-2007 @ 14:54	tin paralia toy mualou pou kapote zwgrafisame...... ::hug.:: poli omorfos stixos kai genikos mou arese o piramatismos sou ::smile.::
agrampeli 07-05-2007 @ 22:04	πολύ καλός στίχος ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο