| |
| | Ερως Ανικατε Μαχαν - Ι Ι |  | | | Ο έρωτας καταλήγει πάντα σε θρίαμβο της γυναίκας! Οι γυναίκες το ξέρουν!Ας το μάθουν και οι άντρες!!! Όσοι δεν το ξέρουν ακόμη!!! | | |
[align=center]ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ - ΙΙ[/align]
Σε ένα ρομαντικό ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα ένας άντρας, λαϊκός ποιητής και μια γυναίκα μοιραία, μέσης ηλικίας, σιγοπίνουν το τελευταίο ποτήρι με κόκκινο κρασί.
Η γυναίκα κοιτάζει το φεγγάρι που βγαίνει μέσα από τα κύματα και αφήνει ένα βαθύ αναστεναγμό. Ο άντρας βρίσκει σε μια στιγμή το θάρρος, παίρνει το χέρι της γυναίκας ανάμεσα στα χέρια του και διακόπτει τη σιωπή.
Μιλάει αργά, με κομμένη την ανάσα από το τρακ και την κοιτάζει με πάθος και αυτοπεποίθηση στα μάτια :
[align=center]Έρωτας κεραυνοβόλος
έπεσε σα κεραυνός
και μου ήρθε αναμφιβόλως
άνω κάτω ο ουρανός.
Νιώθω να είναι ο έρωτας σου
ήλιος που ακτινοβολεί
κι όταν βρίσκομαι κοντά σου
φωτιά που με πυρπολεί.
Στον αστερισμό του πάθους
είμαι και σε κυνηγώ
μια του ύψους μια του βάθους
πνίγομαι κι αιμορραγώ
Πες μου το ναι επειγόντως
το ναι γιατί σε ποθώ
τόσο που επί του παρόντος
νιώθω πως θα τρελαθώ.[/align]
Ο άντρας σταματά απότομα ξαφνιασμένος, γιατί είπε όσα είχε σχεδιάσει να πει και η γυναίκα δεν αντιδρά. Η έκφραση στο πρόσωπο της δείχνει ότι άκουσε την απαγγελία ενός ποιήματος και όχι μια δραματική ερωτική εξομολόγηση.
Τον κοιτάζει στα μάτια με ένα κρυμμένο χαμόγελο σα να λέει ευχαριστώ κι εκείνος χάνει τη ψυχραιμία του.
Νοιώθει την ήττα του ποιητή και ξυπνά μέσα του η αρσενική του περηφάνια. Προσπαθεί να αποκαταστήσει το πληγωμένο του ανδρικό γόητρο και περνά στην επίθεση:
[align=center]Θα μετρήσω ως το δέκα
και μετά θα επιτεθώ
είσαι εσύ η μόνη γυναίκα
που λατρεύω και ποθώ.
Και αν διστάζεις και φοβάσαι
κάθισε να το σκεφτείς
πόσο ευτυχισμένη θα ’σαι
αν κι εσύ με ερωτευτείς
Θα μετρήσω ως το δέκα
και μετά θα ξαναπώ,
ότι είσαι η μόνη γυναίκα,
που στο κόσμο αγαπώ.
Να απαντήσεις ήρθε η ώρα
δε θα βρεις άλλη ποτέ
να μου πεις εδώ και τώρα
ένα όχι ή ένα ναι! [/align]
Στα τελευταία λόγια ο άντρας σηκώνεται όρθιος, σα να θέλει να φύγει και περιμένει την απάντηση στο τελεσίγραφο. Η γυναίκα σηκώνει το βλέμμα της και τον κοιτάζει κατάματα, αναστενάζει βαθιά και δείχνει να σκέπτεται χωρίς να μπορεί να αποφασίσει.
Σιωπή ξανά.
Η ώρα περνά και πριν το μέτρημα να φθάσει στο εκατό ο άντρας, που βλέπει να χάνει το παιγνίδι αποφασίζει να δώσει τις τελικές διευκρινίσεις και τα δίνει όλα για όλα.
Συνεχίζει με σπασμένη φωνή που μόλις ακούγεται:
[align=center]Στα λόγια μου εσύ τη πάπια
κάνεις και αδιαφορείς
και για να με ταπεινώσεις
τόσο που καθυστερείς,
με κόκκινα αστεράκια
ροζ, μπλε και πορτοκαλί
αν πεις όχι θα μου δόσεις
τη χαριστική βολή.[/align]
Μικρή διακοπή για μια ανάσα, η ένταση φτάνει στο αποκορύφωμα, αλλά το χαμόγελο στο πρόσωπο της γυναίκας παίρνει μια έκφραση προκαταβολικής λύπης που τρομάζει. Εκείνος τα χάνει και χωρίς να συνειδητοποιεί τι κάνει γονατίζει και παίρνει και τα δυο χέρια της γυναίκας σφιχτά στα χέρια του.
Αρχίζει ξανά να μιλάει με ύφος και λόγια αρχαίας τραγωδίας.
Έχει χάσει τον έλεγχο και το τρυφερό στην αρχή σφίξιμο των χεριών δυναμώνει
[align=center]Σε εξορκίζω να πεις ναι
και διορία σου δίνω
γιατί σε λίγο αυτοκτονώ
με ένα κουτί κινίνο,
και πως εσύ είσαι υπεύθυνη
στη διαθήκη μου γράφω
να γράψουν στη ταφόπλακα
στο μαρμαρένιο τάφο.[/align]
Ένα Ωχ! που ξεφεύγει αυθόρμητα από το στόμα της γυναίκας και οφείλεται στο πόνο των χεριών της από το σφίξιμο, ξυπνά το ταπεινωμένο ποιητικό φιλότιμο, που προσπαθεί να αποκαταστήσει τη πληγωμένη ανδρική του αξιοπρέπεια και πανικόβλητο καταφεύγει στην αποκατάσταση με επίκληση, τι άλλο, την εκδίκηση.
Σηκώνεται όρθιος με σφιγμένες γροθιές και κοιτώντας τη μια προς τον ουρανό και την άλλη το πρόσωπο της γυναίκας για να ανιχνεύσει τα αποτελέσματα, συνεχίζει με ένα θυμό, που φθάνει στην απόγνωση:
[align=center]Μα εκδίκηση θα πάρω,
μάρτυς μου ο ουρανός,
στο όνομά σου ορκίζομαι
νεκρός ή ζωντανός,
δραπέτης από τον Άδη
τις νύχτες θα πετώ
κοντά σου στο σκοτάδι
να σε τρομοκρατώ.
……………………..
Αχ αγάπη μου να σε τρομοκρατώ![/align]
Η τελευταία φράση του ποιητή είναι κραυγή αγωνίας που σπάει σε χίλια κομμάτια δάκρια. Κρύβει το πρόσωπο του με τις παλάμες, ξεσπάει σε λυγμούς και καταρρέει στο κάθισμα .
Η γυναίκα μένει για λίγο σιωπηλή για να απολαύσει το θρίαμβο της ολοκληρωτικής νίκης, μετά απλώνει το χέρι και χαϊδεύει πρώτα τρυφερά τα μαλλιά και μετά το πρόσωπο του άντρα.
Βεβαιώνεται ότι τα δάκρια είναι αληθινά και σκύβοντας στο αυτί του ψιθυρίζει κάτι που μόνο εκείνος ακούει.
Μεσολαβούν μερικά δευτερόλεπτα άκρατης σιωπής και πριν κοπάσουν οι λυγμοί του, ο ποιητής πιάνει τρυφερά το χέρι της γυναίκας, που τον χαϊδεύει στο πρόσωπο και με τρεμάμενη φωνή όλο παράπονο, με δάκρυα χαράς και ανακούφισης ψιθυρίζει:
[align=center]Με το ναι που μου ’πες τώρα
με έβγαλες από το τάφο
και στα σύννεφα πετώ
και τόση μου έδωσες φόρα
που σου λέω και υπογράφω
αύριο να σε παντρευτώ! [/align]
Η γυναίκα παίρνει μια έκφραση θριαμβευτικής γλύκας στο πρόσωπο της και σκύβει και τον φιλάει τρυφερά στο μέτωπο. Εκείνος παίρνει θάρρος, φιλάει με πάθος κι ευγνωμοσύνη τα χέρια της και πέφτει το σκοτάδι αυλαία!
Το φεγγάρι τραβάει στη δύση και τα κύματα, σα ρολόι του χρόνου, έρχονται και φεύγουν αδιάκοπα το ένα μετά το άλλο.
[align=center]*Ο*[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Η ζωή είναι θαύμα, δεν κάνει θαύματα. Ισχύει και το αντίθετο | | | |
|
name_dsp
08-05-2007 @ 23:18 | Φίλες και φίλοι,
Καλημέρα!
Ένα πεζοποίημα σήμερα, το δεύτερο, έτσι για να διασκεδάσομε!
Η ιστορία είναι εκατό τοις εκατό αληθινή και επαναλαμβάνεται,
από τότε που ο έρωτας αντικατέστησε το προξενιό εδώ και χρόνια,
με αλλαγές στο τόπο, το χρόνο και τα πρόσωπα
::smile.:: | | CHЯISTOS P
09-05-2007 @ 00:19 | Υπέροχο musical σενάριο ! (δεν έχω ξαναδεί εδώ)
Καλημέρα Δημήτρη ! | | ΛΕΩΝ53
09-05-2007 @ 01:49 | Καλημέρα Δημήτρη.
Συμφωνώ με τον CHRISTOS P
Να σαι καλά
Ηλίας
::up.:: ::up.:: | | EKI
09-05-2007 @ 01:52 | Τα έμμετρα κομμάτια είναι αποθέωση
το σχόλιο........ γνωστά πράματα
Απλά, συγχαρητήρια | | justawoman
09-05-2007 @ 06:26 | Σκηνοθέτα μου
υποκλίνομαι
::theos.::
(περί της ουσίας κρατώ τις επιφυλάξεις μου, αλλά η παράσταση... τέλεια!!!) | | agrampeli
09-05-2007 @ 08:20 | πολύ ωραία το έγραψες ::yes.:: | | guesswho
09-05-2007 @ 12:48 | Βρε τί τράβηξε ο άνθρωπος ώσπου να του πει το "ναι"! Τελικά κι ο άγιος φοβέρα θέλει! χαχα! Πολύ καλό Δημήτρη μου! ::yes.:: | | Αγνή
09-05-2007 @ 14:05 | Δημήτρη, πέραν της θαυμάσιας, σχεδόν ::laugh.::
προκατειλημμένης σκηνοθεσίας σου, καταευχαριστήθηκα
την εξέλιξη!!!!
Μπράβο αδελφέ!!!!
::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
