Βασίλης Ιωαννίδης
13-05-2007 @ 16:26 | η ποιηση ειναι τραγουδι διχως νοτες,τουλαχιστον οχι οπως τις γνωριζουμε στον φυσικο κοσμο.ευχαριστω που μου τραγουδησες τοσο γλυκα αποψε Στέλλα... ::yes.:: | |
Αγνή
13-05-2007 @ 16:36 | ::no.:: | |
iokasth
13-05-2007 @ 16:45 | ....Καίνε τις νοσταλγίες του και τον αφήνουνε γυμνό..
Καλο ξημέρωμα.
ΝεφΕλλη | |
Aris4
13-05-2007 @ 17:38 | Εγω παντως Στελλακι ::kiss.::
δεν το ' χω αυτο το προβλημα ::laugh.:: ::laugh.:: | |
AETΟΣ
13-05-2007 @ 22:29 | Ω!ποιητες
''''''''''''''''''
Τ αστερια της αβυσου χαιρετατε!
το αιμα σας στα συμπαντα σκορπατε!
μες τα ποιηματα σας καθε βραδυ
αστραφτετε σαν ηλιοι στο σκοταδι!
Το χαροντα τον αψηφατε
κρασι την ποιηση κερνατε
ακομα και στον αδη οταν θα πατε
με στιχους ξεροσφυρι θα μεθατε!
καλημερα Στελλα με την υπεροχη γραφη σου. | |
name_dsp
13-05-2007 @ 23:57 | Στέλλα,
Καλημέρα!!!
Έτσι που μας τα λές, εγώ δε θέλω, ούτε να είμαι,
ούτε να γίνω ποτέ ποιητής!!! ::sad.::
Καλά είμαι κι έτσι, μόνο τραγουδοποιός! ::laugh.:: ::laugh.:: | |
foteinos
14-05-2007 @ 00:08 | Ένας αόριστος γεμάτος τρύπες...απ' τα οικεία και τ' αλλότρια περνάει...κι είναι παρών κι είναι και μέλλον...μπορεί... και ωραία περνά. Όποιος και νάναι τον χαίρομαι, έστω κι αν δεν τον βλέπουν όλοι έτσι. Τι ποιητής ναταν τότε? Εδώ χωράν πολλές φατσούλες οπότε αρκούμαι στην καμία. Καλήμέρα και καλή εβδομάδα | |
ειρήνη
14-05-2007 @ 00:10 | το' νιωσα βαθιά αυτό που έγραψες Στέλλα.. | |
Ηλιαχτίδα
14-05-2007 @ 00:23 | Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΑΝΕΜΟ ::theos.:: | |
ΛΕΩΝ53
14-05-2007 @ 00:25 | Στέλλα μου καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα.
Τρυπά ψυχές η γραφή σου. Μπαίνει μέσα μου και με αναστατώνει.
Να σαι πάντα καλά και να σε απολαμβάνω
Ηλίας
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
skoutera
14-05-2007 @ 00:26 | ::love.:: | |
Αστρογιογγι
14-05-2007 @ 00:43 | Υπεροχο!!! Καίνε τις νοσταλγίες του ...τι εικονα!...το κρατω...καλημερα))) | |
justawoman
14-05-2007 @ 02:22 | Καλημέρα σας στιχολάβερς
::smile.::
Μη μου στενοχωριέστε μερικοί - μερικοί. Το ότι σας το χάρισα δε σημαίνει κιόλας ότι σας περιέχει... Ακροπερπατήματα νυχτερινών αναταραχών είναι και τίποτε παραπάνω ::yes.::
Τα δόγματα και τις συνθήκες ας τ' αφήσουμε για όσους τα χρειάζονται
Δευτέρα σήμερον ακάθεκτου Μαΐου... υπομονή
::love.:: | |
Nocturna_
14-05-2007 @ 03:08 | Δε με αφορά ..μπορώ να είμαι ήσυχη..
Ουδεμία σχέση με ποίηση η δικιά σου,
προτιμώ το "τρελή και αλλοπαρμένη σου" άλλωστε..
Αλλά έτσι όπως το θεσες ρε κούκλα μου,
άφησε το σημάδι του ούτως ή άλλως..
Κονσίντερ την επιθυμία που είχα από σένα πραγματοποιημένη!
| |
TAS
14-05-2007 @ 03:55 | Μου θύμισες κάπως τον συμπατριώτη σου, τον Γ.Ιωάννου..
Δηλαδή, τις βόλτες του, στους δρόμους και στις αγορές..
Αν και λίγο πολύ..όλοι οι σαλονικείς λογοτέχνες, ήταν ..γυριστάδες..
Το προτρέπει η πόλη..
Στάθηκα στο «Η οικουμενική του ταυτότητα πλημμυρίζει το αναλογικό σύμπαν. Ένα σύμπαν διάτρητης ύλης. Άνεμος ατάραχος χαϊδεύει τις τρύπες του σύμπαντος.»
Θυμήθηκα το πρόβλημα ορισμού του σύμπαντος…(Το σύμπαν είναι τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης και της αντίληψής μας γι αυτό..)..
Δε βαριέσαι …Στην υγειά του πνεύματος και του… νεγρεποντικού οινοπνεύματος! Άλλη μια φορά εισέτι ..
::love.:: | |
annaΤi
14-05-2007 @ 04:27 | "Αόρατος κι αόριστος." ....μιλάμε, η τελεία, χτυπάει σαν βαριοπούλα... ::wink.:: χαχα...
Λάτρεψα, την αοριστία και το αλόγιστο του σκορπίσματος... Διαφώνησα με την οικουμενικότητα (δεν την θεωρώ, ταυτότητα,,, αλλά αποκύημα... αποτέλεσμα -και όχι πάντα-... κάτι σαν τσουνάμι... )... και στην εξαΰλωση της μνήμης: υποδόρεια, ενεσούλα!!!! (ξέρεις... από αυτές με την βελόνα, που θυμίζει τρυπάνι...) ::laugh.:: ,
::kiss.::
[Νεγρεποντικό οινόπνευμα???? θα ήθελα, κάποτε μια διευκρίνιση για την ονομασία, στη -μάλλον- συνωνυμία... εφιάλτη! φιλιά, γκάιζ...] | |
EKI
14-05-2007 @ 05:27 | Δεν με αφορά το θέμα
απλά εκστασιάστηκα με το σχόλιο της Άννας
Τσουνάμι, βαριοπούλα, τρυπάνι, αποκύημα, αλόγιστο σκόρπισμα, εξαύλωση της μνήμης, υποδόρεια(;;;;;;;) ενεσούλα..........
Μιλάμε για την νέα ελληνική γλώσσα, την αργκώ της κουλτούρας..........
το.........γκάιζ...............που το πας
κάτσε καλά σου λέω, και γαμώ τις αναλύσεις σου έκανε.
::lost.:: | |
poetryf
14-05-2007 @ 06:42 | "Μνήμη που τρέφει το παρόν του κι απαιτεί τροφή απ’ το μέλλον του. Πώς να σκαλίσει πάλι τα παλιά του υλικά για να επιδιορθώσει τους ιμάντες της βραδυπορίας του; Χώνεται βιαστικά στο αέναο σώμα του και υποτάσσεται. Εκεί, απόλυτα προφυλαγμένος, θα τραγουδήσει πάλι για τον προορισμό του αίματος._"
Η ποιητική χωρίς κανόνες...
Έτσι όπως την έχουμε μάθει κι αγαπήσει εμείς οι θεσμοφύλακες της...
Υπέροχο, Μπράβο! ::love.:: | |
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
14-05-2007 @ 06:43 | Ένα σύμπαν διάτρητης ύλης.
Άνεμος ατάραχος χαϊδεύει τις τρύπες του σύμπαντος.
Στέλλα καλό σου απόγευμα.
Ευχαριστώ ::yes.:: ::love.:: ::oh.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
14-05-2007 @ 09:01 | "...Το σώμα μου είναι χιλιοτρυπημένο πια,
σαν εκείνη την πινακίδα στην είσοδο του χωριού μου.
Διάτρητο το σώμα κι η ψυχή μου.
Αέρηδες, σιγοσφυρίζουν παγερά..."
Βρε σεις; εσείς είσαστε οι αέρηδες; Στέλλα, τι άλλο να πω πια για τη γραφή σου; Τα θέματα που σε καίνε κάνουν παρανάλωμα τη στιχόπολη... φυσάει σήμερις...
::love.:: | |
mikrimagissoula
14-05-2007 @ 11:18 | Ποιος θα δει πώς αιμορραγεί ένας αφανής άνεμος; Σέρνεται στις αγορές, στα πάρκα, στα στενά δρομάκια, στα φρεσκοσκαμμένα πεζοδρόμια. Περνάει απ’ τα πάτρια, απ' τα οικεία και τ’ αλλότρια. Ίχνη αναίμακτα παντού
Φυσάει απόψε...κι είναι ωραία... ::yes.::
Άψογο... | |
 |
