Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μια λυπημένη Κυριακή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269418 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μια λυπημένη Κυριακή
 Καλησπέρα σας.. στιχοδιάρροια έπαθα σήμερα!! - στη δουλειά -
 
Μια λυπημένη Κυριακή σε καρτερώ
Την απουσία μου στο χτες να την πετάξεις
Είν' η ζωή μου μια σταγόνα από νερό
Με την αρμύρα σου το δάκρυ μου να πλάσεις...

Μια λυπημένη Κυριακή στο πουθενά
Ίσκιο δεν βρίσκω.. μια στιγμή να ξαποστάσω
Τί μου φυλάει η ζωή για το μετά;
Θέλω την πίκρα που με πνίγει να κοπάσω...

Μια λυπημένη Κυριακή σ' ακολουθώ
Βήματα ρίχνω στον αέρα π' ανασαίνεις
Θέλω σ' ορίζοντα ανοιχτό να απλωθώ
Κι εσύ μου λες ότι δεν ξέρεις πού πηγαίνεις...

Μια λυπημένη Κυριακή για συντροφιά
Μ' αφήνεις πάλι.. και γυρνάς αλλοπαρμένος
Πιστή μου φίλη έκαμα τη μοναξιά
Είναι ο άνθρωπος στη φύση του ταγμένος...

Μια λυπημένη Κυριακή να ζω ξανά
Στυφή η γεύση που μου δάγκωσε τα χείλη
Λέω πως τίποτε δεν με γεμίζει πια
Όσο της πένας μου η κοφτερή η σμίλη...



16-5-2007




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
ORLANDINA
16-05-2007 @ 08:29
Πιστή μου φίλη έκαμα τη μοναξιά...
μαζι σου!
ΛΕΩΝ53
16-05-2007 @ 08:54
Και αυτό 3ο σήμερα είναι πολύ καλό.

....Μια λυπημένη Κυριακή να ζω ξανά
Στυφή η γεύση που μου δάγκωσε τα χείλη
Λέω πως τίποτε δεν με γεμίζει πια
Όσο της πένας μου η κοφτερή η σμίλη...

Καλό απόγευμα
Ηλίας
::up.::
*~*{(7ΨΥΧΟΣ)}*~*
16-05-2007 @ 10:03
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ, ΜΑ ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΦΙΛΗ ΜΑΡΙΑ...
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ ΟΜΩΣ...
poetryf
16-05-2007 @ 10:16
Τις λυπημένες Κυριακές δεν τις ποθώ
εγώ σου δίνω τις χαρούμενες Δευτέρες...
Ανοιξ'τα χέρια σου εκεί για να χωθώ
πάψε στου πόνου να αφήνεσαι τις σφαίρες.

Κράτησα πρώτα το ξημέρωμα βουβό
και δίχως λόγια σου ζητούσα να μ'ακούσεις
Πήρα θυμίαμα σιωπής κι ήρθα εδώ
να σου ζητήσω με αγάπη να με λούσεις...

Ό,τι αλήθεια ή ό,τι ψέμα και να πω
ξέρεις το δρόμο για να μπεις μες στην ψυχή μου...
Πόσες ζωές να σου χαρίσω για να ζω
πόσες σταγόνες σμίγουνε στην αντοχή μου!

--------------------------------------------------------------
Μακάρι να παθαίνεις πιο τακτικά στιχο-διάρροια στιχοκουμπάρα μου...
Κάνει καλό...
Πολύ καλό....
Trust me!!! ::love.::
Φαληρέας
16-05-2007 @ 10:49
::yes.:: ::up.:: ::love.::
EΡΩΤΙΚΟΣ
16-05-2007 @ 12:07
Τι να πώ...?
ποιό ΠΡΏΤΑ να διαλέξω...?
καθε φορά μια καινούργια εκπληξη.....ακόμη μεγαλύτερη.....
απλά....το μόνο που μπορώ ταπεινά να πω......
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΈΨΕΙΣ ΝΑ ΔΗΛΩΝΩ.....
ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩ ΣΟΥ?????????? ::love.:: ::up.:: ::up.::
Μαρία Χ.
16-05-2007 @ 12:07
Γειά σου Αθανασία μου!!.. κι εσύ μακάρι να βρίσκεις πάντα αφορμή από ό,τι γράφω για να απαντάς έτσι!!!....
Ζήνωνας
16-05-2007 @ 16:13
Καταπληκτική γραφή! Μπράβο σου Μαρία και μπράβο και στην Αθανασία για την μοναδική στίχο-απάντηση. Μου αρέσουν και τα δύο ποιήματα πάρα πολυ!
Συγχαρητήρια.

Καλό ξημέρωμα και να έχεις μια υπέροχη μέρα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο