Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Έπεσε η αυλαία του τέλους
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130784 Τραγούδια, 269460 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Έπεσε η αυλαία του τέλους
 ...Αφιερωμένο σε μας...ναι, σε μας...που ξέρουμε να αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο το κάθε τέλος...ξέρουμε πως να καταπίνουμε τα δάκρυα...κι αν δεν μπορούμε, τα αφήνουμε να πέσουν....καυτά....
 
[color=black] Όλα ήταν υπέροχα....όλα...η γιορτή ήταν τόσο μα τόσο συγκινητικη....ένα ολόκληρο γυμνάσιο είχε μουδιάσει...
Παιδιά και καθηγητές, οι φύλακες άγγελοί μας αλλιώς έμειναν παγωμένοι στις θέσεις τους...
Να κοιτούν το παρελθόν και το παρόν....την ώρα που περνούν μπροστα απ'τα μάτια τους...
Εικόνες, λέξεις, όνειρα, προσπάθειες, θέλω...
Το εγώ που γίνεται εμείς...
Οι αναμνήσεις....μιας χρονιάς...μιας ζωής...
Πλέον όλα τελείωσαν....
...κι όμως, τίποτα δεν τέλειωσε...
Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει...κι εμείς μάθαμε...μας ΕΜΑΘΑΝ να ελπίζουμε...
...να κοιτάμε ΜΠΡΟΣΤΑ...
κι όταν, καμιά φορά γυρνάμε πίσω το βλέμμα μας, ξέρουμε πως το παρελθόν δεν θα φύγει ποτέ απο κοντά μας
...δεν διαγράφεται το παρελθόν...
Κι οι μεγάλες αγάπες, ποτέ δεν πεθαίνουν...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Όταν ο πόνος κουρνιάζει στην ψυχή μου
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Φιλία
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έχει νεκρώσει η λογική, μα έχω ακόμα την καρδιά μου.
 
ΛΕΩΝ53
17-05-2007 @ 09:16
Την καλησπέρα μου.
Πανέμορφο το πεζό σου, με συγκινησιακά αποφθέγματα.

Μπράβο σου
Ηλίας
::theos.::
poetryf
17-05-2007 @ 09:17
Πάρε τη μαγιά του παρελθόντος
πλάσε την στο σχήμα που ποθείς τώρα
στο μέλλον να γευθείς το άρωμα της....
Έτσι είναι η ζωή, όλο προχωράει
κι εμείς ως ταπεινοί της διαβάτες οφειλουμε να την ακολουθούμε.
::hug.:: ::love.::
MaRoOoOLaKiIiIi
17-05-2007 @ 09:18
η καρδια μου ειναι ακομα εκει..μαζι με τα παιδια της γιορτης...ηταν απο τις πιο συγκινητικες στιγμες της ζωης μου...ενιωσα να πλημυριζω απο αγαπη για ολους..και του χρονου σειρα μας... ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Tarixeutis
17-05-2007 @ 09:18
parolo pou den eimai paidi ths triths....eklaca san ki'autous.....dethika m'autous...htan polu wraia shmera...!!!!
primavera
17-05-2007 @ 09:46
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα......

και στην γιορτή, το είχαμε τραγουδίσει, και έκλαιγε ένα γυμνάσιο ολόκληρο

αχ μελαγχόλησα
τι μεσημέρι κι αυτό!!!!!!! ::love.:: ::hug.::
Tarixeutis
17-05-2007 @ 09:48
den to exw xanazhsei auto....den exw klacei brosta se tosous antrwpous...
candy-candy
17-05-2007 @ 10:36
...για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά...
...η οποία μένει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας...
Χρύσα
17-05-2007 @ 11:19
kai egw eklapsa...eniwsa to idio pou eniwsan kai ta paidia ths triths...kai pisteuw pws kai tou xronou 8a einai to idio dunata ta sunais8hmata mas...allh mia xronia teleiwse me xares,lupes,ponous,kopous,aisiodoksia...euxaristw olous pou htan konta mou auth thn xronia...shmera eniwsa oti den thelw na kleisei to sxoleio...den thelw na apoxwristw ena oloklhro kalokairi tous filous mou...gt pleon to desimo ginetai pio dunato kathe xronia...

bravo sta paidia ths triths pou mas prosferan auth thn parastash...me ekane na anapolhsw ola auta pou exw perasei se olo to gumnasio...gt opws leei kai h xristianna to parel8on den diagrafetai alla panta menei xaragmeno stis mnhmes mas...eite auto einai kalo eite kai kako ::cry.:: ::love.:: ::cry.::
Φαληρέας
17-05-2007 @ 11:53
Αχ! Τι ωραία βρε Χριστιάν(ν)α...
Μακάρι να μπορούσα να ξαναγυρίσω και εγώ στο σχολείο...τι ωραία που ήταν...
Του χρόνου πάλι με υγεία σου εύχομαι...
::love.:: ::cry.:: ::hug.::
Spartinos
17-05-2007 @ 13:15
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ( ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ)ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ
ΣΤΗ ΖΩΗ.ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟ ΓΕΜΙΣΕΙΣ ΜΕ
ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
::smile.:: ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΠΟΛΥ
marakos1948
17-05-2007 @ 15:36
.Πάντα κοιτα μπροστά και κτίσε κάτι καινουργιο με τις αναμνησεις ερμητικά κλεισμένες σ ενα συρτάρι ::yes.::
agrampeli
18-05-2007 @ 02:36
Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει...κι εμείς μάθαμε...μας ΕΜΑΘΑΝ να ελπίζουμε...
...να κοιτάμε ΜΠΡΟΣΤΑ...

πολύ πολύ όμορφο ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο