Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ήσουν αγέρας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130791 Τραγούδια, 269464 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ήσουν αγέρας
 Στιχοσχόλιο.. υπόκλιση στον Ποιητή CHRISTOS P.. μ' ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μοιράζεται τα εσώψυχά του μαζί μας...
 
Ήσουν της δύσης πορφυρή μια φορεσιά
Και του κυμάτου γαλανό έκλεβες χρώμα
Είχες τα δάκρυα διαμάντι στη ματιά
Κι εγώ στη θλίψη σου να πνίγομαι ακόμα...

Ήσουνα κόκκινη έρωτα λαβωματιά
Μα τόσο πόθησα στο φως σου να χωρέσω
Πού 'γινε μαύρη η σιωπή σου λησμονιά
Λες κι ήθελες από τα πριν να σε πονέσω...

Ήσουν αγέρας που θερίζει τα βουνά
Κι ένα μου στάχυ το λυγίζεις ως τη γη σου
Φταίει που έμαθα να βλέπω χαμηλά
Κι είναι ψηλά.. τόσο ψηλά η χαραυγή σου...



17-5-2007


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
poetryf
17-05-2007 @ 14:01
Δως μου δίαμάντι μια αστείρευτη ματιά
να τη σκαλίσω με αισθήματα μοιραία...
Έλα και άναψε στη νύχτα μου φωτιά
δως μου το φως της για να κάνουμε παρέα!

Αν θέλεις κάψε τον αγέρα του φιλιού
μέσα στην πτώση μας θα είμαι το σεντέφι
Γίνε λουλούδι ξεχασμένου Απριλιού...
Μπες μες στο θαύμα που το όνειρο μας γνέφει.

Σπίρτα τα όνοματα να καίνε την αγάπη
χαρτί οι λέξεις που ζητούν το σ'αγαπώ...
Μες στο μονόδρομο να φτιάξεις μονοπάτι
μπροστά στην πόρτα σου να ρθω και να χτυπώ!

Αλληλοεμπενεούμαστε εδώ μέσα!
Πάμε στιχοκουμπάρα! ::love.::
CHЯISTOS P
17-05-2007 @ 14:11
Ποτέ δε θέλησα να γίνω ποιητής
να ερεθίζω το μυαλό σου με ιδέες
ούτε και δάσκαλος, της τέχνης ζηλωτής
να σου διδάξω τις φιγούρες τις ωραίες.

Ποτέ δε στάθηκα σε σένα πιο ψηλά
γιατί δεν θέλησα να είμαι είδωλό σου
κι ότι σου μίλησα, το έκανα δειλά
χωρίς το μπόι και το ύφος του καμπόσου.

Ποτέ δεν έγινα για σένα πειρασμός
παρά οδός την μοναξιά σου να εκτρέπεις
της θέλησής σου ήμουν βουκέντρα, ερεθισμός
και μια φωτίτσα στο λυχνάρι σου, να βλέπεις

καλό σου βράδυ Μαρία !
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
17-05-2007 @ 14:44
::smile.::
marakos1948
17-05-2007 @ 15:33
::up.:: δεν ειμαι ποιητής παρα μόνο γελοιογράφος,όμως το επικροτώ,γιατί το βελόνι αξίζει πολλά στην ποίηση ,όπως και εσύ καλή μου ::up.::
EΡΩΤΙΚΟΣ
18-05-2007 @ 01:00
Ήσουνα κόκκινη έρωτα λαβωματιά
Μα τόσο πόθησα στο φως σου να χωρέσω
Πού 'γινε μαύρη η σιωπή σου λησμονιά
Λες κι ήθελες από τα πριν να σε πονέσω...


Ο Ν Ε Ι Ρ Ι Κ Ο ::love.:: ::love.:: ::love.::
Spartinos
18-05-2007 @ 01:27
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.::
agrampeli
18-05-2007 @ 02:25
Ήσουν αγέρας που θερίζει τα βουνά
Κι ένα μου στάχυ το λυγίζεις ως τη γη σου
Φταίει που έμαθα να βλέπω χαμηλά
Κι είναι ψηλά.. τόσο ψηλά η χαραυγή σου...


πολύ πολύ όμορφο ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
....αστεράκι...
19-05-2007 @ 15:36
Ήσουν αγέρας που θερίζει τα βουνά
Κι ένα μου στάχυ το λυγίζεις ως τη γη σου
Φταίει που έμαθα να βλέπω χαμηλά
Κι είναι ψηλά.. τόσο ψηλά η χαραυγή σου...


::love.:: ::up.:: ::smile.::
ΥΠΕΡΟΧΟ...................

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο