| |
[align=center]Και προσπάθησα,
μα στο τέλος του δρόμου
ήταν γκρεμός.
Κι όμως έτρεξα,
μα ο πόνος μωρό μου
δεν είν' αργός.
Ξέρω πάλεψες,
μα πάντα δειλιάζεις
πριν το τέλος.
Ξέρω ήθελες,
μα εσύ έβαλες τα όρια,
το "τέλος".
Μα ποτέ δε μου είπες,τί δεν μπορούσες,τί σε κρατούσε
Μα ποτέ δε μου είπες,τί γιατρεύει ό,τι σε πονούσε.
Δρόμοι παράλληλοι,
πόνοι ακατάλληλοι.
Δώς μου τον φόβο σου
να νιώσω την ψυχή σου.
Τον άγνωστο πόνο σου
να ζήσω στη σιωπή σου.
Κι αν μου έδινες,
λίγο χρόνο να βρω
ένα γιατρικό.
Κι αν σου έκλεβα,
τον πόνο σου
μ'ένα "σ'αγαπώ"
Τίποτα δε θα 'χε αλλάξει και πάλι θα 'μασταν εδώ.
Τίποτα δε θα 'χε αλλάξει,θα 'μασταν πάλι στο κενό.
Δρόμοι παράλληλοι,
πόνοι ακατάλληλοι.
Δώς μου τον φόβο σου
να νιώσω την ψυχή σου.
Τον άγνωστο πόνο σου
να ζήσω στη σιωπή σου.
Δρόμοι παράλληλοι,
πόνοι ακατάλληλοι.
Λες και θα πόναγε
να νιώσω την πνοή σου,
την άγνωστη σκέψη σου
την κρυφή τη λογική σου.
Δρόμοι παράλληλοι,
πόνοι ακατάλληλοι,
λες και θα έσπαγε στα δύο η ψυχή σου...[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
