| |
Σε πήρε το παράπονο εκεί δα
στο σκοτωμένο άλογο του χρόνου
δεν ήθελες ν’ ακούσεις άλλο πια
το κάλεσμα αυτού του άδειου δρόμου
Ξανά μετά για μιαν επιστροφή
που ο ήλιος σε μαχαίρωνε στην πλάτη
στο πουθενά σε πάει το στρατί
σταμάτησες σα να σκεφτόσουν κάτι
Σβηστό το μάτι πάνω σ’ ουρανού
και κείνος όλο χρώματα αλλάζει
ξεκίνησες γι’ αλλού βγήκες αλλού
πάντα αλλού αυτή η ζωή μας βγάζει
Άμα τυχαία με δεις σε μια στροφή
στάσου ένα γεια οι δυο να πούμε μόνο
το ξέρεις και το ξέρω από παιδί
μία ζωή δεν τον χωράει τον πόνο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
