| |
[align=center]Σ' ένα καράβι σ'είχα γνωρίσει.Σε κάποιο άγνωστο θα σάλπαρε νομίζω...
Ανοιξη δεν θα μύριζε ακόμα.
Παράξενα μιλούσες τα βράδια που σε τύλιγαν οι σκέψεις...
Μα πιο πολύ παράξενα σιωπούσες...
Με κοίταζες αφηρημένα , και τα ταττού που έχω πάνω μου
σου θύμιζαν κάτι απ'τα δικά σου...
Υστερα το βλέμμα σου πλανήθηκε στο χώρο και το χέρι εβαλες πάνω στο θρόνο της καρδιάς...
Σημάδια δερματόστικτα βαθιά είχαν ριζώσει
απο γοργόνες που σ'έκλεψαν για λίγο απ΄το ταξίδι.
Σου τάξανε καινούριες θάλασσες πως θα γνωρίσεις και σε πόρτα εξωτικά πως θα πλαγιάζατε μαζί
τις νύχτες...
Υπόσχεση καμιά τους δεν εκράτησε και πάντα πίσω γύριζες πιο κουρασμένος...
Η αρμύρα της θαλάσσης στοίχειωνε τα χείλη σου γι αυτό και δεν μιλούσες πια πολύ...
Τα βράδια στη πρύμνη σ'έβρισκα μες στη βροχή να ψάχνεις απαντήσεις.
Τα δάκρυα να φανούν δεν ήθελες ποτέ.
Κι η βροχή μου μου έλεγες πως έφταιγε που είναι κόντρα στο καιρό...
Σε πλοία αναρίθμητα είχες αλαργάψει.
Στο Africa , στο Holy Mary , στο Nadine ...
Μα ένα πλοίο μόνο σ'είχε κουράσει ,τα μάτια σου εσκλήρυνε και μέσα σου εκλείσθεις...
Σ' αυτό που Γυναίκα το' χαν ονομάσει...
Μη σε κουράζω άλλο καπετάνιε...
Ενας ναύτης είμαι μόνο που στο πόνο σου
με μια μπαλάντα σιγόντο θα σου κάνω...
Στου Νικόλα τα τραγούδια ας βυθιστούμε
(μην ανησυχείς ..τις δινες του Ινδικού δεν τις φοβάμαι...μαζί σου μέσα τους θα λικνιστώ)
Στο Καραντί , στο Kuro Siwo , παρηγοριά θα βρούμε...
Του William καλό ταξίδι θα του πούμε κα τα ποτήρια μας θα υψώσουμε ψηλά...
Στη Fata Morgana θα σιωπήσουμε και οι δύο
και θα δακρύσουμε σαν μάτια εφηβικά...
Κοίτα μπροστά μας καπετάνιε...Καινούρια θάλασσα νομίζω μας προσμένει...
Εκείνη τη Γοργόνα του Ονείρου μαζί θα κυνηγησουμε
σ εκείνο το που μ 'αγάπη -να σαι σίγουρος γι αυτό-
μας περιμένει...
Μονάχα κράτα το τιμόνι κι εγω θα κάνω όλα τ'αλλα...
Σε τούτο το σκαρί μπορεί να' μαστε λίγοι...
Μα ανάγκη δεν έχουμε κανένα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
