| |
Κίτρινο έγινε εκεί το σελοφάν
και το κορίτσι πια δε μου χαμογελούσε
φορούσε ακόμα όμως κόκκινο κολάν
κι ένα παλτό ανοιχτό μόνο φορούσε
Μέσα στα στήθη της κρυβότανε θαρρώ
σα γερασμένο άγριο ζώο η περηφάνια
από του έρωτα δεν είχε ουτ’ ένα ρω
να ομορφαίνει των χειλιών της την ορφάνια
Σταγόνες πάχνης πρωινής υγρό ντεκόρ
για να δροσίζουν τα ολόξανθα μαλλιά της
στα μαύρα μάτια της βοριάς δέκα μποφόρ
μα νηνεμία σε λιμάνι η αγκαλιά της
Ήμουν μέσα στην αγκαλιά της
για πόσα χρόνια τώρα ξεχνώ
με τρέλαινε η μυρωδιά της
και δε μπορούσα να κρατηθώ
Πόθο γεμάτη η ανασαιμιά της
μ’ έλιωνε σαν κεράκι μικρό
μου χάριζε τα δάκρυα της
να πιω να νιώσω το μυστικό
Κι όπως χάιδευα τα μαλλιά της
κάτι μου έπαιρνε το μυαλό
κάτω απ’ το κόκκινο κολάν της
χανόμουν στο ζεστό της βυθό
Κρυφά μια ονείρωξη γιορτάζω το λοιπόν
με χέρια χαλαρά φωνή που αργοσβήνει
και ξαναγίνομαι παιδάκι εννιά χρονών
καθώς το σώμα σου την ίδια γεύση αφήνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
