| |
Μακρυά απ’αγάπη κι αγκαλιά
Μονος μου τα χρονια μου περνούσα
Σαν ξωτικό πιασμενο,στης πλήξης τα δεσμά
Όλα τα’βλεπα πικρά την ερημιά ζητούσα
Αλλού τα όνειρα ,οι λαχτάρες κι οι παλμοί
Τα φτερουγίσματα της νιότης
Εδω, ανάσα βαριά ,ατέλειωτοι καυμοί
Κι ο έρωτας άπονος προδότης .
Ωσπου ένα απόγευμα νωρίς
Ήρθες εσύ μες στη στεγνή ζωή μου
Το δίχτυ ξέσκισες της άχαρης σιωπής
Σκλάβωσες τη σκέψη μου λύτρωσες τη ψυχή μου
Τόξερα πιά πως ξέφυγα απ’τα στάσιμα νερά
Δονούσε μες στις φλέβες του πόθου μου το αίμα
Κι αναγεννήθηκα στη πρώτη σου ματιά
Γιατί εσύ δεν ήσουν χίμαιρα δεν ήσουν ούτε ψέμα
Σ’ευχαριστώ εξαίσιο μου αστέρι
Σ’ευχαριστώ που μου’ριξες σκάλα να πιαστώ
Που δυνατά μου κράτησες το χέρι
Απ’το χάος του τίποτα να βγώ
Στον έρωτα θα υψώσω ολόλευκη παντίερα
Λόγια πικρά τον πότισα,μα τάχω πάρει πίσω
Μαζί του θα βαδίσω στο φώς και στον αέρα
Τώρα μπορώ αγάπη μου καλύτερα να σ'αγαπήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
