| |
| | Μην κλείσεις τα μάτια |  | | | μη αποστρέψεις το βλέμμα σου | | |
Δεν θα κρεμάσω τα όνειρα
σε άδεια μανταλάκια.
Θα μείνω απέναντι,
μουρμούρισες και χώθηκες
(πώς να ξεχάσεις τους παλιούς λυγμούς;)
με το άδειο πορτοφόλι της μοίρας,
στους ατέλειωτους στίβους,
πούχουν την άμμο των χειλιών σου
να ψέλνει νύκτα μέρα τον έρωτα,
το χαμένο ευαγγέλιο της φθοράς,
την κίνηση του άλλου,
που αιωνίως θα υπάρχει άλλως,
κόντρα
στις επιθυμίες των πιο πιθανών νεκρών
και των νερών μιας στέρνας
στερημένης,
που ζητιανεύει τα σύννεφα του λίγου.
Όλα γίναν φως,
κι εσύ ακόμα ζητάς να ψαύσεις τύπους,
ήλων καρφωμένων εντός μου,
μια κλωστή απ τα σπλάχνα μου ως τα σύννεφα
η αγάπη μου
και από κάτω εκείνη η στέρνα-τάφος
να περιμένει, να περιμένει,
-ματαίως.
Πέσαν οι ξώβεργες
των μικρών πετεινών του ουρανού
αλλά και των μεγάλων,
της ατίθασης λίμνης των ονείρων.
27-05-07
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Φαληρέας
28-05-2007 @ 12:15 | ::smile.:: ::blush.:: ::up.:: | | agrampeli
29-05-2007 @ 05:33 | καλό ::yes.:: ::yes.:: | | Αγνή
29-05-2007 @ 10:26 | Όλα γίναν φως,
κι εσύ ακόμα ζητάς να ψαύσεις τύπους,
ήλων καρφωμένων εντός μου...
...Ψιθυρίζεις εντάσεις.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
