| |
| | Αχ ρε Αμαλία τυχερούλα |  | | |
Όταν κάποιος έχει πεθάνει, μπορείς να ανάψεις ένα κερί.
Θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα και να μπορέσεις να τον καταχωρήσεις στις αναμνήσεις σου.
Ή...
Όταν κάποιος έχει πεθάνει, μπορείς να στρέψεις την προσοχή σου στον επόμενο ετοιμοθάνατο.
Θα κάνεις και τους δυό σας να αισθανθείται καλύτερα πριν τον καταχωρήσεις στις αναμνήσεις σου.
Ή...
Όταν κάποιος έχει πεθάνει, μπορείς να στρέψεις την προσοχή σου, στις αιτίες που θα σκοτώσουν τους επόμενους.
Δεν ξέρω αν θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα, αλλά πολύ πιθανό να βρεθείς με λιγότερα πτώματα στις αναμνήσεις σου.
...
Μην αρνείσε το κόστος...
Μην εμπιστεύεσαι το άκοπο...
Μην καλύπτεσαι από την ευκολία της παρουσίας...
Μην κρύβεσαι πίσω από την κενότητα του λόγου σου...
Σκέφτομαι κάποιον, δεν σημαίνει "τιμώ" κάποιον.
Δεν σημαίνει πόνεσα πέντε λεπτά για τον χαμό του.
Δεν σημαίνει, "αισθάνομαι", "ταυτίζομαι", "συν-πονώ".
Πράγματα τα οποία είναι μεν υπαρκτά, αλλά έχουν να κάνουν μόνο με καταστάσεις προσωπικής εμπλοκής.
Αυτή την στιγμή που μιλάμε, ένας άνθρωπος κάπου στον κόσμο πεθαίνει από ναρκωτικά, ένας άλλος πέφτει νεκρός από μιά σφαίρα, ένας τρίτος από κάποιο εργατικό ατύχημα...
Θα κλάψεις για όλους αυτούς?
Κλαίς για όλους αυτούς?
Κάθε μέρα?
Κάθε στιγμή?
Σκέφτομαι, σημαίνει, αξιοποιώ την σκέψη μου εποικοδομητικά σε σχέση με αυτό που με απασχολεί.
Επικοδομητικά, σημαίνει, με στόχο να βρώ λύσεις.
Μόνο που για να βρείς λύσεις, πρέπει πρώτα να μπορείς να αναγνωρίσεις την ουσία του προβλήματος και τις ρίζες του.
Η όποια αφύπνιση, δεν μπορεί να είναι με την μορφή εκδηλώσεων συμπαράστασης, αλλά με την συνεχή σκέψη και προσπάθεια κατανόησης του προβλήματος, των αιτίων που το δημιουργούν αλλά και των παραγόμενων συνεπειών.
Η όποια αφύπνιση, δεν μπορεί να έρχεται σε κάθε επέτειο με την μορφή οδηγίας, σχετικά με το για ποιόν διαμαρτυρόμαστε κάθε φορά.
Για τον ίδιο διαμαρτυρόμαστε πάντα.
Για τον άνθρωπο...
Είτε τον έφαγαν οι γιατροί, είτε τα ναρκωτικά, είτε μια σφαίρα...
Τέλος, η όποια αφύπνιση και η όποια δράση, δεν μπορεί να είναι προιόν ευκολίας και άνευ κόστους.
Το κόστος, είναι καθοριστικό για την επίλυση.
Δια της πιέσεως προκαλείς ζημία στον τύρανο σου και τον αναγκάζεις να υποχωρήσει και να σταματήσει να σε εκμεταλεύται.
Άρα πρέπει να προξενήσεις ζημία στον τύρανο σου.
Δίχως δικό σου κόστος?
Μη το ελπίζεις, αν το κάνεις δίχως κόστος, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα είσαι ο επόμενος τύρανος...
Τι περιμένεις δηλαδή?
Ότι θα δουν πόσοι είμαστε και θα τρομάξουν?
Δεν το ξέρουν πόσοι είμαστε?
Αυτοί δεν είναι που κάνουν την απογραφή του πλυθησμού?
Είναι δυνατόν να μην ξέρουν πόσοι είμαστε?
Τι θα φοβηθούν?
Μη τους κάνουμε ΜΠΟΥΥΥΥΥΥ!!!!
Αν φοβηθούν κάτι και υποχωρήσουν, αυτό είναι μόνο το ενδεχόμενο κόστους.
Ποιό κόστος να έχουν όμως όταν όλες οι διαμαρτυρίες γίνονται τόσο εύκολα και άκοπα?
Τι κόστος έχουν όταν βγαίνουν οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και διαδηλώνουν κατά του ενός η κατα του άλλου?
Το απόγευμα πάντα ε?
Μετά το πέρας της εργασίας.
Μη έρθουμε σε ρίξη με το αφεντικό και χάσουμε την δουλεία μας.
Και εκείνοι παρακολουθούν τους απογευματοσυγκεντρωμένους στο σύνταγμα...
Τους παρακολουθούν όλους...
Και τον γιατρό του ΕΣΥ που δια της ασυδοσίας του παίζει ακούσια τα παγνίδια της "ιδιωτικής υγείας"(μη χέσω..)
Και τον ιδιωτικό γιατρό που εκούσια πια παίζει τα ίδια παιγνίδια.
Και τον διαφημιστή που τα κονομάει ψήνοντας μικρά παιδάκια να μιλάνε όλη μέρα στο κινητό και να τηγανίζουν τον εγκέφαλο τους.
Και τον δικαστή που ενώ ξέρει ότι ο Χ νόμος είναι σκέτη απάτη που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, δεν διστάζει να στείλει έναν άνθρωπο 5 μήνες φυλακή
Και...
Και...
Και...
Όλοι εκεί είμαστε, στις εύκολες, άκοπες και δίχως κόστος απογευματοδιαμαρτυρίες...
Κι όσο το πρωί θα συνεχίζουμε να είμαστε τα πειθήνια όργανα τους, εκείνοι δεν θα ανυσηχούν...
Και η Ευλαμπία θα ακολουθεί την Αμαλία...
Αν δεν την έχει ακολουθήσει ήδη...
Και μετά έχει σειρά η Χαραλαμπία, η Μελπωμένη, η Ελένη, η Κατερίνα, η Βασιλική, η, η, η, η, η....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
MARGARITA
01-06-2007 @ 23:33 | Αληθινός πέρα ως πέρα φίλε μου καλέ...κάποιοι όμως κάνουν διαμαρτυρίες με κόστος...αναγνώρισε το...το ξέρεις Γιώργο εσύ καλύτερα από όλους...τα φιλιά μου | | Sweet Killer
02-06-2007 @ 03:35 | Με MARGARITA....
Έχεις kin, δυστυχώς, απόλυτο δίκιο.... | | ΑΙΟΛΟΣ
02-06-2007 @ 06:00 | Υπέροχο κι αληθινό κείμενο Γιώργο που με εκφράζει πέρα ως πέρα…
Όλα τα όλα που αγγίζουν μόνο το συγκινησιακό μέρος και αφήνουν στο απυρόβλητο τα βαθύτερα αίτια, των καταστάσεων που περιγράφεις, που πιστεύω πως όλοι γνωρίζουμε αλλά συνειδητά η ασυνείδητα κάνουμε πως δεν βλέπουμε τα βρίσκω λίγο δήθεν για να μη πω και υποκριτικά…
Καλημέρα… | | agrampeli
02-06-2007 @ 07:21 | με ιους πιό πάνω | | kin
02-06-2007 @ 09:05 | Πιστεύω στο κόστος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το κόστος πρέπει να είναι αυτοσκοπός.
Πιστεύω στο κόστος, σημαίνει, ότι όταν ασχολούμε με κάτι, εξετάζω πρώτα να βρώ με ποιό τρόπο αυτό θα επιλυθεί και κατόπιν εξετάζω να δώ ποιό είναι το κόστος της λύσης.
Αν δεν υπάρχει κόστος, τότε, μάλον δεν υπάρχει και λύση, οπότε και οφείλω να το επανεξετάσω.
Το κόστος όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι το κόστος που προέρχεται απο την δράση της προώθησης μιας λύσης.
Μπορεί να είναι κόστος που προέρχεται και από χτύπημα του κεφαλιού πάνω στο ντουβάρι.
Άρα το βασικό, είναι η ενασχόληση με την αναγνώριση του προβλήματος και κατανόησης του κι αυτό είναι κάτι που έχει κόστος.
Διότι πως θα το αναγνωρίσεις και θα το κατανοήσεις χωρίς συνεχή καθημερινή σκέψη επικεντρωμένη πάνω σε αυτό?
Και αν δεν αφιερώσεις την σκέψη σου στο να αναγνωρίσεις και να κατανοήσεις το πρόβλημα, τότε τι νόημα έχει το κόστος από την όποια διαμαρτυρία με η άνευ κόστους?
Αφού δνε θα ξέρεις ποιό είναι πραγματικά το πρόβλημα, τότε τι σε κάνει να πιστεύεις ότι η δράση σου έχει ως αποτέλεσμα την αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι την όξυνση του?
Δεν απευθύνομαι προσωπικά σε κανέναν.
Απευθύνομαι στο σύνολο του πλανήτη, πλήν κάποιων ελαχίστων ίσως εξαιρέσεων.
Απευθύνομαι και κρίνω συμπεριφορές και όχι άτομα.
Και οι συμπεριφορά που είδα και που την έχω ξαναδεί, είναι αυτή που δίνει το άλοθι σε αυτό το σύστημα και που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τίποτα για όσο διάστημα θα δίνει του άλοθι και θα το νομιμοποιεί.
| | Νεφελοβάτης
02-06-2007 @ 14:35 | Η αναγνώριση του προβλήματος είναι βασική. Το αν θα έχει κόστος, και αυτό σωστό. Επίσης ακόμα σημαντικό να δούμε κάποιες φορές σε ποιους θα έχει κόστος και σε ποιους θα έχει κέρδος..
Π.χ. με το να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των ναρκωτικών. Κάτι εφικτό και δυνατό με τα μέσα που διαθέτουμε, και δε μιλαω για καταστολή. Μιλάω απλά με το εντάξουμε Όλους τους χρήστες σε πρόγραμμα μεθαδόνης.. Κάπου 300.000 δραχμές τη μέρα ήθελε, ενώ το κέρδος από τα ναρκωτικά ήταν 60.000.000, ανά ημέρα, τιμές ’96 αν δεν κάνω λάθος. Οπότε κερδίζει ο χρήστης, η οικογένειά του, η κοινωνία γενικότερα. Αλλά έχει κόστος.. Για τους εμπόρους… Και στους παρατρεχάμενους και πλησίους τους… Και γι αυτό ίσως και δεν προχωράει..
Συμφωνώ στο ότι απλά με το λέμε κάτι και να το ξεχνάμε, δεν βρίσκεται λύση. Στο ότι χρειάζεται να υπάρχει μια θεώρηση πολύ πιο βαθιά με ορισμένα θέματα. Μια στάση ζωής αν θέλεις.
Αλλά και το να μη μιλάμε.. Βασικά με το να ξεχνάμε την επόμενη διαφωνώ.. Και επίσης με τον ωχαδερφισμό και την ηττοπάθεια που έχει καλλιεργηθεί από τους κυβερνόντες και από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης.. Τουλάχιστον υπάρχουν και κάποιοι που σκέφτονται και θυμούνται, μπορεί να μη φτάνει, μα είναι κάτι..
Καλό σου βράδυ Γιώργο..
Θοδωρής. | | stigmi
08-06-2007 @ 11:43 | ...Ο ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ...
ΚΑΙ..
ΚΑ..
Κ..
.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
