stixoi.info: γηραιά κυρία

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: γηραιά κυρία

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130619 Τραγούδια, 269438 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

γηραιά κυρία

καλημέρα σε όλους...

Κυρία γηραιά σε γηραιά οικία
αναπολεί την πρότερη της νιότη,
τις –πλέον- παρελθούσες της ακμές ,
έτσι ως περιστοιχίζεται
από μικρή κι αμίλητη παρέα θανάτων,
καρφωμένων σαν σε τιμωρία πάνω σε τοίχους
ή ακουμπισμένων σε μπουφέδες και κομοδίνα.

Φορές, ρίχνει ματιές κλεφτές στα πρόσωπα
που ακινητούν προκλητικά,
σαν να γυρεύει επιβεβαίωση
πως κάποτε είχε στ’ αλήθεια ερωτευτεί,
πως είχε αρέσει κάποτε , είχε ζήσει
κι είχε και πλάι σταθεί σ’ ανθρώπους
που σήμερα ατενίζουν τ’ άστρα
χωρίς να θυμώνουν ή να σκέφτονται
ή να ονειρεύονται

Ξέρει καλά, πως ότι έχει φύγει
γυρνά μονάχα σαν ανάμνηση
ή – σπάνια πλέον- σαν όνειρο νυχτερινό,
και πως εκεί μονάχα, μπορεί να απεκδυθεί
ανενδοίαστα τη ζαρωμένη σάρκα
να ξαναζήσει - σαν να ταν, τάχα, χτες-
όλους τους παλαιούς της έρωτες.

Γι αυτό κάθε πρωί ξυπνά μ’ ένα χαμόγελο
προφασιζόμενη ίλιγγο ελαφρό
σαν να ‘χε επιδοθεί σε μια ολονύκτια σαρκική γιορτή
όσο κι αν ξέρει κατά βάθος
πόσο ανώφελο είναι να ζωντανεύει το κορμί
μονάχα στ’ όνειρο
πόσο φριχτό να συνειδητοποιείς την παρουσία σου
μονάχα μέσα από τις απουσίες!


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Συλλογή ενδόμυχα Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

Spartinos 07-06-2007 @ 02:00	πόσο φριχτό να συνειδητοποιείς την παρουσία σου μονάχα μέσα από τις απουσίες! ΠΟΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.::
Μαρία Χ. 07-06-2007 @ 02:18	"πόσο φριχτό να συνειδητοποιείς την παρουσία σου μονάχα μέσα από τις απουσίες!" Τί είπες πάλι Χρήστο... Εδώ ταιριάζει και του Τάσου Σαμαρτζή το δίστιχο: "Ίσως φταίνε τα φεγγάρια.. πού 'μαι τόσο μοναχή Νιώθω πως γερνώ τα βράδια.. και χρωστάω στη ζωή..." Καλή σου μέρα!!!
EΡΩΤΙΚΟΣ 07-06-2007 @ 02:19	Γι αυτό κάθε πρωί ξυπνά μ’ ένα χαμόγελο προφασιζόμενη ίλιγγο ελαφρό σαν να ‘χε επιδοθεί σε μια ολονύκτια σαρκική γιορτή όσο κι αν ξέρει κατά βάθος πόσο ανώφελο είναι να ζωντανεύει το κορμί μονάχα στ’ όνειρο .............. υμνος....αποτυπωση........του αυτά που ειχανε αυτά χάσανε....... φριχτο συναίσυημα ......... ::yes.:: ::up.::
cleopatra 69 07-06-2007 @ 02:23	Μ΄ έχεις αφήσει άφωνη!Υπέροχη η ροή του, υπέροχα τα νοήματά του...! ::yes.:: (Αναρωτιέμαι μόνο γιατί δεν πρόλαβα να το γράψω εγώ!) ::smile.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 07-06-2007 @ 02:27	Εκεί που ήσουν ήμουνα εκεί που είσαι θάρθω. Καλημέρα,αφοπλιστικό, Χρήστο μου. ::up.:: ::yes.:: ::wink.::
ΑΙΟΛΟΣ 07-06-2007 @ 02:32	Θαυμάσιο για μια ακόμα φορά Χρήστο…. Να είσαι καλά… Καλημέρα… ::smile.::
Αστρογιογγι 07-06-2007 @ 03:38	κ α τ α π λ η κ τ ι κ ο !
Δήμητρα 07-06-2007 @ 03:47	Καλημέρα Χρήστο με τα ξεχωριστά σου δημιουργήματα...
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ 07-06-2007 @ 04:48	::smile.::
Goldy 07-06-2007 @ 05:02	Αναρρίγησα Χρήστο... Υπέροχος!!! ::yes.::
silmariel 07-06-2007 @ 06:35	εκπληκτικό..
MARGARITA 07-06-2007 @ 07:27	Εξαιρετικό...μπράβο σου
agrampeli 07-06-2007 @ 07:59	θαυμάσιο ::up.:: ::up.::
AleXandros K. 07-06-2007 @ 12:36	πολύ ωραία η περιγραφή σου και βέβαια το τέλος σε καθηλώνει... ::wink.::
justawoman 07-06-2007 @ 17:47	πόσο απαλά άγγιξες τις εύθραυστες ισορροπίες αυτής της ηλικίας... Μου άρεσε τόσο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο