Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ακούγοντας κάποιους γνώριμους ήχους
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130303 Τραγούδια, 269354 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ακούγοντας κάποιους γνώριμους ήχους
 Για το..."παρελθόν μου"!!! Τίποτα λιγότερο...τίποτα περισσότερο...Millie
 
Ξεκίνησα να γράφω κάποιους στίχους
ακούγοντας κάποιους γνώριμους ήχους
κομμάτια που μου θυμίζουν πολλά
λόγια που με γυρνούν στα παλιά.

Τη ζωή μου αναπολώ
και για πολλά με κατηγορώ
όπως τότε που ήσουν κοντά μου
και ήταν πολλά τα όνειρά μου.

Θυμάμαι τότε που μου 'χες πει
πως πάντα θα παραμείνω ένα παιδί
με κρατούσες σφιχτά στη αγκαλιά σου
νομίζοντας πως πάντα θα ήμουν δικιά σου.

Στη θάλασσα είχαμε πάει μαζί
& με κοιτούσες με μια περίεργη...σιωπή
«ο ήλιος έδυε» απέναντι μας
κι όμως κάναμε όνειρα για τη ζωή μας.

Ζήσαμε στιγμές μαγευτικές
υποσχέσεις αλλάζαμε μοναδικές
πότε δεν ξέραμε όμως τι θα γινόταν
& πως η αγάπη μ α ς θα χανόταν.

Στα όνειρά μου πια...μόνο σ΄ αγγίζω
και απ' την πραγματικότητα δεν τα ξεχωρίζω
ξέρω όμως πως «παίζω» με το μυαλό μου
& ποτέ δ ε ν θα σε ξαναέχω δικό μ ο υ


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Μιλλυ κουλαρεεεεεεεεεεεεε! αυτη τη κιτρινισμενη σελιδα του μυαλου σου, καψε την.Ανοιξε το παραθυρο της καρδιας σου και αφησε τον καπνο να χαθει για παντα στον γκριζοπο ουρανο του χθες.Μετα αρπαξε το κανατι της ευτυχιας και σπαστο στο κεφαλι του επομενου πραγματικα τυχερου που θα περναει απο το κατω δρομακι της ζωης σου. Μπαταρισμενος μεν ευγνομων δε. Τι λες, δεν το δοκιμαζεις?
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι αλλά εγώ δ ε ν λειτουργώ έτσι!!! Αν δεν είμαι έτοιμη δεν προχωράω πρώτα απ’ όλα για μένα και μετά για τον άλλον…οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός…για σκέψου το λίγο…τι μου φταιει?…Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Πολύ ζεστό κι ανθρώπινο. Πάντως για το παρόν σου θα έλεγα. Κι αν της μέρας οι ώρες δεν ήταν μικρές τί αξία θα είχε, να λές ήταν χθές. Αντώνης.
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Ευχαριστώ πολύ Αντώνη...Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο