| |
Οι ποιητές ανθίζουν σε θανατερά παρτέρια
Νοιώθεις να πνίγεσαι μικρή μου ηλιαχτίδα
Μα δεν τόλμησες ποτέ να κολυμπήσεις
«Νοιώθω να πνίγομαι, δεν αντέχω άλλο»
Λυγμός που δεν έπνιξε ο θόρυβος της πόλης
Ξάφνου τη ζωή μου βλέπω να γυροφέρνει
Μπροστά στα μάτια μου πέθαινε το φως
Νοιώθεις να πνίγεσαι μα εγώ είμαι ο ναυαγός
Ναυάγησα στους όρμους της φευγαλέας αυταπάτης σου
Δεν μ’ ένοιαξε αν θα χαθώ για να βρω την αγάπη σου
Ένας βαριεστημένος καιρός κι ο ουρανός αργοσβήνει
Μα εγώ ξέχασα να μη σ' αγαπήσω
Ο αχός της φυγής σου αντηχεί στα σύννεφα
Τον άκουσε το φεγγάρι και είπε ν’ ανατείλει
Όλοι οι ποιητές ανθίζουν σε θανατερά παρτέρια
Γι’ αυτό ψάχνουνε σε στίχους τα συντρίμμια τους
Ένας νεκρός Ιούλης τρίζει στις στέγες
Πύρινη βροχή ξεμετρά τις μέρες
Κι εγώ ξέχασα να μη σ΄αγαπήσω
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
