| |
| | Ψίθυροι Σιωπής |  | | | Την αλήθεια μα και την πραγματικότητα, λένε κάποιοι για να δεις, χρειάζεται να καθαρίσεις το μυαλό από σκέψεις και φωνές, και ν αφουγκραστείς.. | | |
Ξανά στη θάλασσα την τόσο οικεία μου ταξίδεψα εχθές. Μετά δύο μήνες.. Και με τον κόσμο μου να έχει προχωρήσει παραπέρα. Ελπίδες που πνίγηκαν, όνειρα που γύρισαν στον τόπο τους, αγάπη που ξέμεινε έξω απ του χρόνου τα απατηλά ποτάμια.. Κάτι που αρνήται να χαθεί, που μέσα απ το κενό που βρίσκομαι ζητάει φως για να τραφεί.. Κάτι που παλεύει να γεννηθεί, σκοτάδια να φωτίσει.. Και γω στη γαλάζια απεραντοσύνη της να χάνομαι..
Εκείνη σαν μετάξι απ τον έρωτα χαραγμένο, με υγρά φιλιά και πόθους να τη δροσίζουν. Με υποσχέσεις γεμάτη, και το πάθος του ήλιου για κείνη να κοκκινίζει τα νερά της.. Και ένα αεράκι να στέλνει να χαϊδέψει δέρμα και μαλλιά σαν τον απαλό των εραστών των ψίθυρο, που μόνο για την αγάπη τους ζούνε και ανασαίνουν.
Ήταν δικιά τους εκείνη η στιγμή. Τότε που ερυθροπόρφυρος εκείνος στην αγκαλιά της βυθίστηκε, και από την ένωσή τους άλλαξε χρώματα ο ουρανός. Και στην πλάση τα στείλανε, σαν νεογέννητα όνειρα, που χαρωπά με τα σύννεφα ταξιδεύαν. Για να θυμίσουν στις καρδιές πως δεν είναι όλα μαύρα κι άσπρα. Κι ας έρχεται η νυχτιά μετά.
Γεμάτη με κοσμήματα ειν και κείνη. Από άλλους ήλιους φωτισμένη. Από κόσμους αλαργινούς απόμακρους μα και οικείους τόσο..
Για να τους δεις χρειάζεται να φύγεις. Από της πόλης τα ψεύτικα τα φώτα. Στης μοναξιάς τα μονοπάτια να βαδίσεις τα δικά σου. Της καρδιάς σου τα τοπία να ψυαχανεμιστείς. Να θυμηθείς.. Και πιο πολύ να νιώσεις.
Πως ο πόνος της αγάπης, σαν τη νύχτα μπορεί να είναι.. Και κρατά για τόσο που για πάντα φαίνεται κάποιες φορές..
Μα έρχεται κι ο ήλιος κάθε πρωί, σκοτάδια για διώξει, όσο μακρινός, και λησμονημένος να φαίνεται στις 5 του χειμώνα το πρωί.. Όσο κι αν ο χειμώνας μέσα σου για πάντα να φαίνεται πως θα κρατάει πια..
Και πως η ζωή είναι γένους θηλυκού. Και είναι όμορφη.. Εμείς είναι που δεχόμαστε τις παρωπίδες που μας βάζουν, οικογένειες, κοινωνίες, φίλοι, γνωστοί και αρχηγοί. Με τη λογική την άλογη που μας μάθανε να ζούμε. Και άσχημη να τη λέμε..
Μια και ποτέ δε μας μάθανε το πιο σημαντικό. Α ναι θεωρητικά μας το πανε. Μα ποιος το ζει πραγματικά, ποιος το πιστεύει και να το κάνει αποφασίζει..; Ποιος για κείνο θα παλέψει..;
Για κείνο το τόσο απλό, το άπιαστο, που σε καλούπια να μπαίνει δε χωρά. Που μετρήσιμο δεν είναι. Που την ουσία που της ζωής μας καθορίζει.
Αυτό που στη γαλήνη μας να μας πάει μπορεί. Αυτό που κάθε μέρα το σκοτώνουμε με ένα κάρο εκλογικεύσεις, φοβίες, και συμβιβασμούς..
Ναι εκείνο το αρνημένο το συναίσθημα.. Που από μέσα μας μιλά..
Αφουγκράσου λέει.. Τον ψίθυρο της δικιάς σου της σιωπής. Κι όχι τις φωνές που σου βάλανε να ακούς.. Και κάνε αυτό που σου λέει, μια φορά εστω.. Μα κάντο..
Αυτό που σου λέει η καρδιά σου…
Κι ας πέφτεις στο κενό, σε τοίχους και σε λάκκους. Κι ας ματώνεις, κι ας πονάς μες του τίποτα τα σκοτάδια..
Γιατί έτσι μπορεί, σαν τον ήλιο και το φεγγάρι το δικό σου σαν θα δεις, εκείνο που ήρθε για να μείνει,
Να μην το προσπεράσεις…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 16
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
23-06-2007 @ 09:46 | Άλλα ξεκίνησα να γράψω, μα με τη θάλασσα πίσω απ΄ την οθόνη, ταξιδεύω.. Και με πάει εκείνη όπου θε.. Ή και το δρόμο να μου δείχνει.. Στην καρδιά μου λίγο πιο κοντά..
Οκ πολύ μ έπιασε το φιλοσοφικό μου, μα το ξέρω το γιατρικό.. Μια βουτιά μου χρειάζεται, πάωωωωω.. ::laugh.::
Καλό απόγευμα και καλές βουτιές λοιπόν!! ::smile.:: | | ΛΕΩΝ53
23-06-2007 @ 10:04 | Γεια σου Νεφελοβάτη
Πάρα πολύ μου άρεσε όλο το γραπτόσ οου. Μακάρι να κάμναμε όλοι μας αυτό που λέει η καρδιά μας....αλλά δυστυχώς όλοι μας σε καλούπια είμαστε, όπως πολύ εύστοχα λες.
| | Ηλιαχτίδα
23-06-2007 @ 10:05 | ok το χεις! ::laugh.::
Καλα θα σοβαρευτώ....
πανεμορφο ολο αυτο που εγραψες...αλλα με προβληματησες...στο οτι "αλλα ήθελες λες να γραψεις" και αλλα σου βγηκαν...και πρεπει τωρα να αναρωτιομαστε τι να ηταν αυτα... ::sneak.::
πάντως πολυ ομορφο και αληθινό..
συμφωνώ απολυτα.. ::rol.:: | | Νεφελοβάτης
23-06-2007 @ 10:20 | Την καλησπέρα μου Ηλία. Είναι δύσκολο πολλές φορές, και επώδυνο μπορεί να σπάσουμε τα καλούπια.. Μα το νιώθουμε φίλε μου, πως γι αυτά δεν είμαστε.. Οπότε στην αναζήτηση για μια καλή βαριοπούλα μας βλέπω…
Το χω Μαρία, ειδικά σαν ταξιδεύω.. ::laugh.::
Πέρα απ την πλάκα λοιπόν, για να μην αφήσω αιωρούμενες απορίες, έγινε το εξής..
Ήθελα να γράψω κάτι που σκέφτηκα σαν ταξίδευα χθες.. Και αυτό έκανα στο «πρώτο» μέρος του γραπτού ας πούμε.
Το υπόλοιπο βγήκε από μόνο του. Οπότε έγραψα αυτό που ξεκίνησα να γράφω, αλλά το προχώρησα χωρίς να το έχω σχεδιάσει.. Σαν τη ζωή ένα πράμα.. Άρα δε χρειάζεται να αναρωτιέται κανείς..
Λοιπόν μια και η φιλοσοφικοψυχοαναλυτικότητα μου καλά κρατεί, πάω να κάνω αυτό που η καρδιά μου λαχταρά. Να χαθώ στη αγκαλιά αυτής που έχω απέναντί μου, γιατί δεν την παλεύω..
Τη θάλασσα έχω απέναντι, για να μην παρεξηγηθώ.. ::clown.::
Καλό απόγευμα σε όλους, τα λέμε after βουτιάς! ::cool.:: | | Ηλιαχτίδα
23-06-2007 @ 10:23 | Α ........ειπα και γω...... ::sneak.::
::razz2.:: | | MARGARITA
23-06-2007 @ 10:57 | Αν κρατεί η φιλοσοφικοψυχοαναλυτικότητα σου λέει.....ούτε όλες οι θάλασσες δεν την δροσίζουν...keep going my friend ::wink.:: | | kin
23-06-2007 @ 13:11 | εεχχμμ...
Να πω, να μη πω, να πω να μη πω...
Θα μαδήσω την Μαργαρίτα και θα σου πω...
Η γλώσα της καρδιάς που λές....
Κοίτα εδώ το γέλιο τώρα...
Ο άνθρωπος λέει, κάνει ότι του λέει η καρδιά του...
Ναι αλλά αυτός που το δηλώνει αυτό με λέξεις, δεν είναι παρά ο συνειδητός μας, η σκέψη μας η οποία είναι και η μόνη που μπορεί να μιλάει με λέξεις.
Άρα δηλαδή, η σκέψη μας, λέει, εγώ ακούω την καρδιά μου και όχι εμένα την ίδια.
Δηλαδή αυτοπαραμύθιασμα κανονκό...
Παρακάτω δεν λέω...
::whist.:: | | georgia
23-06-2007 @ 13:12 | Κι ας πέφτεις στο κενό, σε τοίχους και σε λάκκους. Κι ας ματώνεις, κι ας πονάς μες του τίποτα τα σκοτάδια..
Γιατί έτσι μπορεί, σαν τον ήλιο και το φεγγάρι το δικό σου σαν θα δεις, εκείνο που ήρθε για να μείνει,
Να μην το προσπεράσεις
::yes.:: | | Ηλιαχτίδα
23-06-2007 @ 16:51 | Τωρα αυτο που ειπε ο φιλος ΚΙΝ εγω δεν το καταλαβα λογω υπερβολικου ντεκαπάζ ή επειδή ειναι 12:52 τη νύχτα και δεν λειτουργώ??? ::whist.:: | | skoutera
24-06-2007 @ 01:37 | ::smile.:: Καλημέρα.Πολύ ωραίο | | Νεφελοβάτης
24-06-2007 @ 07:56 | Μαρία για το πρώτο μήνυμα ::razz2.:: ::smile.::
Για το δεύτερο θα σου πω ότι δε φταίει η ώρα που δεν το κατάλαβες.. Θέλει πολύ συζήτηση. Πάντως έχει δίκιο ο Γιώργος και πολύ.. Είναι θέμα ερμηνείας και κατανόησης ορισμένων πραγμάτων.. Όπως ας πούμε της σχιζοειδούς κατάστασης που δημιουργείται από την αντιπαράθεση του Θέλω των συναισθημάτων μας, με τα Θέλω της λογικής. Που προέρχονται από τις εγγραφές που λαμβάνουμε από οικογένεια, σχολείο, φίλους, κοινωνία κ.α. Το σταματάω και γω εδώ γιατί με τη θάλασσα απέναντι δεν έχω και πολύ διάθεση για τέτοιες αναλύσεις..
Η ουσία πάντως βρίσκεται στο να αναγνωρίσουμε τα πραγματικά θέλω μας και να τα ακολουθήσουμε.. Αυτό που ποτέ δε μας έμαθαν. Τόσες και τόσες γνώσεις, και το κυριότερο, το άφησαν στο στυλ, πέσε και κολύμπα και άμα μπορείς βρες το.. ::lost.::
Μαργαρίτα μου, όπως κατάλαβες καλά κρατεί ακόμα η φιλοσοφικοψυχοαναλυτικότητα… Και συνεχίζω, για όπου πάει, όπου βγάλει.. Και καλά ταξίδια..
| | Νεφελοβάτης
24-06-2007 @ 08:03 | Να το λες φίλε μου, να το λες.. Είναι ζόρικη φάση Γιώργο, το να κάνουμε αυτό που νιώθουμε χωρίς να μπει η λογική και να το παραποιήσει.. Ή και να το μεταποιήσει, με διάφορες δικαιολογίες, απωθήσεις, συνειρμούς και συμβιβασμούς.. Μεγάλη κουβέντα..
Άντε να κανονίσουμε και με τον Κώστα, από Τρίτη μέχρι Σάβατο εκτός Πέμπτης μπορώ.. Εκτός αν έχεις αύριο όρεξη για πορτοκαλάδα στη δουλειά, μια και είμαι μέσα. ::laugh.::
Καλησπέρα Γεωργία. Ναι τελικά να μην το προσπεράσεις.. ::yes.::
Καλησπέρα Skoutera,σ ευχαριστώ. ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
24-06-2007 @ 08:17 | Καλησπέρα Ειρήνη. Έχει λόγια να ψιθυρίσει η σιωπή.. Χαίρομαι που τα ακούς.. Και να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά, αφού την αφουγκραστείς μες τη σιωπή..
Το που θα βγει είναι άλλο ζήτημα βέβαια.. Εξαρτάται τι θα κάνει, τι θα αφουγκραστεί και ο άλλος.. Και από τις φωνές που μπαίνουν στη σιωπή του.. Εκεί είναι και το μπέρδεμα που λέει ο Κin, το να μη νομίζει ότι ακούει την καρδιά του, μα ακούει στην πραγματικότητα την όποια λογική.. Για όλους μας αυτό είναι..
Πάντως πλέον δεν πολυσκέφτομαι, άσχετα με τις κρίσεις που ενίοτε με πιάνουν. Νιώθω και ζω όπως αισθάνομαι.. Για όπου πάει, και όπως βγει..
Καλό απόγευμα να έχεις. ::hug.:: ::smile.::
Ένα δροσερό απόγευμα εύχομαι σε όλους! ::smile.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
25-06-2007 @ 03:14 | Θοδωρή πολύ όμορφο !
Εγώ πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουμε, η πράξη εφαρμογής μας
νάναι η Α Φ Α Ι Ρ Ε Σ Η , ακολουθάμε τα θέλω και όχι τα πρέπει
::oh.:: ::whist.:: ::yes.:: Νάσαι καλά ! να περνάς όμορφα ! στις θάλασσες της καρδιάς σου. | | poetryf
29-06-2007 @ 07:42 | "Αυτό που στη γαλήνη μας να μας πάει μπορεί. Αυτό που κάθε μέρα το σκοτώνουμε με ένα κάρο εκλογικεύσεις, φοβίες, και συμβιβασμούς.."
Αλήθεια (προσωποποιημένη) στ'αλήθεια τί βρήκες!
::hug.:: ::love.:: | | Νεφελοβάτης
29-06-2007 @ 13:24 | Καλησπέρα Νεφέλη. Αφαιρώντας τις στρώσεις των φόβων, των πρέπει και των αλλά, μπορεί τελικά να βρούμε.. Την ουσία τη δικιά μας, και ν ακούσουμε το συναίσθημα. Χωρίς αυτά να το φτιασιδώνουν.. Και ίσως έτσι να έχουμε μια ελπίδα. Να βρούμε το φως, μα και το σκοτάδι εκείνο το έναστρο, που μπορεί να μας δώσει αυτό που αναζητούμε..
Το τόσο απλό, τόσο απαραίτητο, που χίμαιρα μας έμαθαν πως είναι.. Την ισορροπία με μας, την αγάπη και την πίστη σε μας, την ευτυχία..
Να είσαι και συ καλά! ::smile.::
Αλήθεια Αθανασία, μια λέξη, μια έκφραση, μια ανάγκη.. Που απαιτεί, που πονά, που παίρνει το χρόνο το δικό της για να γίνει ένα με μας.. Γιατί ναι μπορεί να ξέρουμε με τη λογική κάτι.. Μα σαν δεν γίνει κτήμα μας, δεν το νιώσουμε πως είναι κομμάτι δικό μας, ε τότε είναι απλά μια λέξη… Έχω φτάσει μετά από καιρό, ένα χρόνο πια είμαι έντονα σε μια διαδικασία ομιλίας μα και συμπόρευσης με τα θέλω μου, και με εμένα, να μπορώ να πω ότι ναι, το νιώθω μέσα μου πια…
Και πως όσο δύσκολο και να ναι, όσο χρόνο και να πάρει, όσο πόνο και να φέρει, αυτό είναι που έχει αξία, ουσία και νόημα..
Οπότε ταξιδεύω και όπου βγει..
Καλά μας ταξίδια λοιπόν.. ::hug.:: ::love.::
Καλό βράδυ σε όλους. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
