| |
πεθαίνω σ'ένα έρημο στενό
όπου φυλάνε νυχτοβάτες και αλήτες
πίνουν τη δόση τους, γερές συναλλαγές
και κρύβονται στον καταρράκτη
που σχηματίζουνε
τα δάκρυα της μάνας
η ασπρή σκόνη εκεί ψηλά τον ζώνει
τα άσπρα σύννεφα τον έχουνε σκεπάσει
έχουν λιγοστέψει οι μέρες του και τρέχει
σαν ένα άλογο
που αγέρωχο
καλπάζει
αφήνεται στα όρια της ζώης
και απ'έκει, τρένο τον περιμένει
μια σύνοδια με αγγέλους περϊοπής
κι ένα δοξάρι στο αίμα βουτηγμένο
θλιμένη μελωδία
να του λέει
τον έκαιγε ο πυρετός
μ'αυτός αγέρωχός και ζωηρός
τις μέρες του παιρνούσε
έγινες και 'σύ άγγελος στο βασίλειο του Θεού
κι εκεί παντοτινά
ήρωας χαμένος απ'τα παλιά
στα όνειρα παιδιών σου έυχομαι να ζήσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
