| |
Σ'ανταμωσα περαστικη να προσπερνας
με ενα οχημα στο δρομο
την καρδια μου να τρυπας
Επιασα στον εαυτο μου να ασελγω
που σου φερομαι ετσι
ως ποτε ματια μου εσενα θα νοσταλγω?
Με εφερες ως τα συννεφα κι ας ηταν πλασματικα
ολα ματαια, ψευτικα
κι εμοιαζαν τοσο μα τοσο αληθινα
Περασες κι ουτε προλαβα καν να σκεφτω,
πως να αντιδρασω
τι να σκεφτω τι να πω
Μαφησες ακαταλληλο στο δρομο να γυρνω
πως θα το θελα
εκεινη τη στιγμη να παρασυρθω
Και να γυρισω πισω,να σε ξαναβρω
να σου φωναξω κι ας με βρισεις
το ποσο σ'αγαπω
Μα στη ρημαδα τη ζωη δεν εχουμε οτι θεμε
ζουμε τα μισα
τα υπολοιπα τα καιμε
Θα θελα να γυρνουσα πισω στα παλια
να μην το αποφασιζα
να ρχομουν στα δικα σου τα σκαλια
Μα τωρα μονο θρυψαλα,συντριμια
σαν το ελικοπτερο
χασαμε στα Ιμια
Σκαω,πληττω,νεκρωνω,αρνουμαι
να παραδεχτω
πως καταντησαμε αυτοκατηγορουμαι
Ελα,αυτη η λεξη τα λεει ολα
σε παρακαλω
δως μου το χερι σου με τρελα
Βγαλε με απ'το πηγαδι το απυθμενο
αν μπορεις μονο μη,
μη με παρατησεις εκει στο βαθος παρακειμενο
Αχ να μπορουσα να πατησω ενα reset στο μυαλο
και να ξαναγυρισω
στον εαυτο μου τον καλο
Τι νωχελικος που ειμαι εχω γινει πια...
κι οσο λεω θα περασει
τοσο με πονα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
