stixoi.info: Ο Αλεξικεραυνοσ Λογοσ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο Αλεξικεραυνοσ Λογοσ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο Αλεξικεραυνοσ Λογοσ

Ο Αλεξικέραυνος Λόγος

Ι

Ο Χρόνος
Αλήθεια.
Κεραυνός ή ουράνιο τόξο.

Ο Χρόνος αδάμαστο άλογο*
δεν υπάρχει Αλέξανδρος.

Οι ψεύτικες αλήθειες πληθαίνουν*
κεφάλια Λερναίας Ύδρας,
δημαγωγούν.

Άνθρωποι
συγκεντρώθηκαν από διαφορετικούς πλανήτες,
περιμένουν μακρινή αλήθεια*
κάρβουνο π’ αντιστέκεται στη στάχτη.

Οι σκέψεις αυτοκτονούν
ή σκοτώνονται σε μονομαχίες.

Η Αλήθεια μοιρασμένη *
στόχοι σ’ αέναη κίνηση.
Ο Άνθρωπος μερική αλήθεια,
σκοντάφτει στην ύπαρξή του.

Εσύ έχεις ένα πόδι κι εγώ μισή ψυχή
λαχειοπώλη με την πατερίτσα
που χαιρετάς χοντρόκορμα πλατάνια.
Η ζωντάνια του κυδωνιού στα σπλάχνα.
όχι στη φλούδα.

Η θάλασσα πριονίζει το χρόνο.
Στο ποίημα προοιωνίζεται ο ερχομός του ήλιου.

Ι Ι
Ξυλοκόποι μ’ αλυσοπρίονα γύμνωσαν τον ουρανό
κι η ψυχή φοβισμένο πουλί
μελετά τους γρίφους της προφητείας.

Οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Ειρηνούπολης
ακυρώνονται απ’ τη Νομαρχία Πυραύλων.
Η πόλη ερήμωσε κι ο φόβος άδειασε το θάρρος
στης νύχτας τ’ αμπάρι*άδειο τσουβάλ’ η ψυχή.

Οι χαρές των παιδιών δε χωράνε
στους φόβους των ενηλίκων.
Η αισιοδοξία κατοικεί σε μικρές τσέπες.
Απέραντες στέπες στον ανθρώπινο πόνο.

Απ’ το στόμα της Ειρήνης εκτοξεύονται
κραυγές απελπισίας.
Τα καθημερινά δελτία ειδήσεων
τοιχοκολλούνται στα πρόσωπα των ανθρώπων.

Όχι,δεν θα κάνω την ψυχή μου
φλεγόμενο βυτιοφόρο.
Θα’ ρθω νύχτα , με βοριά και χιονόνερο
στ’ αναμμένο τζάκι του παραμυθιού*
θα κάτσω χαμηλά,σ’ ένα μιντέρι προσμονής*
θα’ ρθεις,δίπλα μου θα κάτσεις*
φιλί φιλί θα γείρουμε στου ονείρου το κρεβάτι,
ενώ στο μισοσκόταδο με πάθος θα χορεύει η φωτιά.

Όταν οι άνθρωποι θα έχουν για προσκέφαλο
χαμόγελα παιδιών,
δε θα’ χουμε φόβο να επαληθευτεί
η προφητεία του Τειρεσία.

Τερεζίνα τρέχει στη γραμμή μιας παιδικής μου ανάμνησης.
Τα δάχτυλα της βροχής στη λαμαρινένια στέγη.
Το παρελθόν δίνει ζωή στο παρόν,
ελπίδα στο μέλλον.

Οι πεθαμένοι δίνουν την ανάσα τους στους ζωντανούς*
η αγάπη τους φοβίζει ,σπίτι στοιχειωμένο.

Θάνατος και ζωή συνουσιάζονται
γι’ αυτό κι ο άνθρωπος μέσα του κουβαλά
ζωή και θάνατο.
Πέτρα που σπάει με της καρδιάς του τη βαριά
και χτίζει σπίτι μοιρασμένο
για πόλεμο κι ειρήνη.

Ι Ι Ι

Ψυχή
απαρηγόρητη αστραπή
ορμά και χάνεται
στη σκοτεινή αποθήκη.

Ψυχή
σπίθα σπαθί
ποτάμι αίμα.
Προφήτες φυτεύουν
τον αλεξικέραυνο Λόγο.

Το δέντρο Προμηθέας
κι η ρίζα λυπημένη
κατεβαίνει
στη μοναξιά της αιωνιότητας.

Οι πλανήτες καρποί
αποχωρίστηκαν απ’ το δέντρο*
τρομαγμένα πουλιά
στις εκρήξεις της ψυχής.

Πυρακτωμένη λάσπη
γονιμοποίησε τη ζωή,
αιωνιότητα που σπάει τα φτερά
της φαντασίας.

Ι V

Mέτωπο πέτρα
ρυτίδες κύματα
παλάμες χαρτονομίσματα
γραμμές της σιωπής.

Κραυγή κεραυνοβολημένη
έκφραση παγιδευμένη
συλλογισμός φράχτης.

Ανήμπορη θέληση
κονταροχτυπημένο ανάστημα
καταπιεσμένο σθένος.
Οι κεραυνοί ψηφίζουν
άνιση λύση.

Πολυδαίδαλος χωρισμός
ασπρόμαυρη απελπισία
βλέμμα μοναξιόσημο
πολύσκαλη αμηχανία.

Λάβα λάμα
δάκρυα κι αίμα
στη σφραγίδα των χειλιών.
Αλμυρή μοίρα
φιλί αλοιφή.

Εντερολαβύρινθος*
στην έξοδο η άλλη πραγματικότητα.
Η μόρφωση φίδι ,
σέρνεται προς το θάνατο.

Χρώμα στερνή αλήθεια
χρήμα κατολίσθημα
φλέβες ηλεκτρικά καλώδια .
Η καρδιά πικάπ
κι ο χωρισμός στις 45 στροφές .
Οι τελευταίοι άνθρωποι κατεβαίνουν στον Αχέροντα,
ακούοντας λαϊκά τραγούδια*
Γιώτα Λύδια
και Στέλιο Καζαντζίδη.

Η ψυχή στις πέτρες του χειρόμυλου *
το Καλό βαρύ,
συνθλίβει την ψυχή
στην πέτρα του κακού.

Τροχός
τροχάδην
τρελός ανεμοστρόβιλος,
προσευχή ανερχόμενη.

1983-1984

Οι λέξεις που δεν υπάρχουν στα λεξικά,είναι δικές μου.

(Από την ομώνυμη ποιητική συλλογή)


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κυριακάτικη πρωταπριλιά της Σταυροπροσκυνήσεως

ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ 25-06-2007 @ 16:43	μου είναι δύσκολο να κρίνω τα έργα σου. κι αυτό γιατί νιώθω τόσο μικρή μπροστά στο ποιητικό σου ταλέντο. χρησιμοποιείς τις λέξεις με τέτοιο τρόπο που εγώ ούτε να φανταστώ δεν θα μπορούσα. Όχι,δεν θα κάνω την ψυχή μου φλεγόμενο βυτιοφόρο. Θα’ ρθω νύχτα , με βοριά και χιονόνερο στ’ αναμμένο τζάκι του παραμυθιού* θα κάτσω χαμηλά,σ’ ένα μιντέρι προσμονής* θα’ ρθεις,δίπλα μου θα κάτσεις* φιλί φιλί θα γείρουμε στου ονείρου το κρεβάτι, ενώ στο μισοσκόταδο με πάθος θα χορεύει η φωτιά. τι μπορώ να πω εγώ μπροστά σε τέτοιο συλλογισμό; απλά και μόνο συγχαρητήρια!!!!
ΑΠΡΙΛΗΣ 25-06-2007 @ 16:45	Είσαι αγνή και ταπεινή,χωρίς εγωισμους και αυτό με συγκινεί πολύ σε σένα,από τότε που έμαθα για την ύπαρξή σου.
AleXandros K. 25-06-2007 @ 16:53	Εσύ έχεις ένα πόδι κι εγώ μισή ψυχή λαχειοπώλη με την πατερίτσα που χαιρετάς χοντρόκορμα πλατάνια. Η ζωντάνια του κυδωνιού στα σπλάχνα. όχι στη φλούδα. Χωρίς υπερβολή τη λάτρεψα αυτή τη στροφή Κωνσταντίνε.... Μου άρεσε πολύ όλο...θα το ξαναδιαβάσω μερικές φορές ακόμα γιατί χρήζει περαιτέρω επεξεργασίας ::wink.::
justawoman 25-06-2007 @ 17:27	από το λίγο που το διάβασα μου άρεσε... κάποια κομμάτια του περισσότερο. Θα το κρατήσω όμως για πιο ενδελεχή μελέτη καλό σου βράδυ Απρίλη
deti 25-06-2007 @ 18:30	Για να πω την αλήθεια νυστάζω οπότε θα το αδικήσω αν το σχολιάσω τώρα γιατί δεν μπορώ να το προσέξω όσο του αρμόζει.. Απ' όσο διάβασα πολύ ιδιαίτερο πάντως.. Θα το διαβάσω αύριο μαζί με τον καφέ μου! ::smile.::
Ανδρομάχη 26-06-2007 @ 03:36	Οι χαρές των παιδιών δε χωράνε στους φόβους των ενηλίκων. Η αισιοδοξία κατοικεί σε μικρές τσέπες. Απέραντες στέπες στον ανθρώπινο πόνο. Εγω θα κρατησω αυτο το κομματι. Ολο σου το δημιουργημα ηταν πολυ καλο! Αξιος!
poetryf 26-06-2007 @ 03:53	"Άνθρωποι συγκεντρώθηκαν από διαφορετικούς πλανήτες, περιμένουν μακρινή αλήθεια* κάρβουνο π’ αντιστέκεται στη στάχτη. Οι σκέψεις αυτοκτονούν ή σκοτώνονται σε μονομαχίες." Πανέμορφο και μεστό το γραπτό σου Κωνσταντίνε! ::love.::
ΑΠΡΙΛΗΣ 26-06-2007 @ 05:25	Μακάρι το ευχαριστώ μου να δρόσιζε όλους-ες που διάβασαν ή σχολίασαν το ποίημά μου.
ΛΕΩΝ53 26-06-2007 @ 12:38	Γεια σου Κωνσταντίνε μου.... Ποίηση.....μεγατόνων, πάρα πολύ υψηλών προδιαγραφών. Δεν έχει σημασία που αρκετά δεν τα κατάλαβα (λαϊκός βλέπεις), αλλά ακόμη κι αυτά που δεν κατάλαβα, διαβάζοντάς τα ήταν σα να με τρυπούν τα μηνίγκια.... Μπράβο φίλε μου Ηλίας
justawoman 26-06-2007 @ 15:23	τέσσερις ενότητες μεστού λόγου με ιδιάζουσα χροιά στην έκφραση το παραμύθι που μνημόνευσε η Ξανθιώτισσα με παρέσυρε κι εμένα έχεις το σεβασμό μου Απρίλη και πολλά να δώσεις ακόμα στη σελίδα ::smile.::
name_dsp 27-06-2007 @ 01:57	Είναι πολύ μεγάλο! Η κάθε ενότητα θα μπορούσε και μόνη της! Επισημαίνω από την Ι: κεφάλια Λερναίας Ύδρας, δημαγωγούν. Οι σκέψεις αυτοκτονούν ή σκοτώνονται σε μονομαχίες Καλημέρα ::smile.::
ΑΠΡΙΛΗΣ 27-06-2007 @ 04:02	Σας ευχαριστώ ,αλλά δεν είναι τόσο σπουδαία τα ποιήματά μου.Ο δρόμος της Ποίησης είναι ατέλειωτος,έχουμε πολύ πορεία μπροστά μας.
agrampeli 09-07-2007 @ 07:39	Λάβα λάμα δάκρυα κι αίμα στη σφραγίδα των χειλιών. Αλμυρή μοίρα φιλί αλοιφή. τα σέβη μου

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο