| |
[align=center]Σπάει την σιωπή αριστοτεχνικά
Και μοιάζει με την ηχώ χιλίων στρατών
Τα ονόματα των πεθαμένων τα έφαγε η λησμονιά και κρύβονται μέσα της
Σαν δώρο ενός θεού αγγίζει την καρδιά μας
Στα πιο ρομαντικά μας μέρη
Και κρύβει λόγια πανέμορφα σαν τα αστέρια
Αγκαλιά με τους ποιητές των αιώνων
Στα πνευματικά τους σοκάκια
Δίπλα στην ψεύτρα την ζωή υψώνει φάρο ελπίδας
Και σαν καθάρια δύναμη σπάει τα βρώμικα και διαλύει τα σαθρά
Με βία και με ορμή
Τρυπάει την διαμαντένια ασπίδα της ματιάς μας
Και δίνει άλλη όψη στα πιο γλυκά μας μέρη
Σαν ψέμα είναι η μυρωδιά της αγκαλιάς της
Που σφίγγει όλη την ύπαρξη μας
Σε ένα σκοτεινό μα συνάμα πανέμορφο λουλούδι
Και τα ζοφερά μας μάτια αγγίζουν την αιωνιότητα μέσα από σένα
Έχεις γίνει συστατικό στην αέναη ευτυχία
Και με θάρρος υψώνω ανάστημα εμπρός σε σένα
Ω…
Βροχή μου λατρεμένη……[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
