| |
Στης αγάπης τα άδυτα σειρήνες παραμονεύουν,
είναι χρέος της αυγής ο ήλιος να προβάλει,
έτσι και τα σύννεφα στην αποχή πιστεύουν,
αυτή η λεπτότατη σιωπή σε σκέψεις σε υποβάλλει.
Στης αγάπης τα άδυτα αργείς πολύ να εισδύσεις,
μετανοείς για τα παλιά,συνηθισμένα φύλλα,
σε μια φθινοπωρινή στροφή το αιώνιο θα κερδίσεις,
στου έρωτα το κείμενο πρώτη εντολή το μίλα.
Μίλα λοιπόν με τις ματιές,όχι μόνο με λόγια,
πάντα προτείνουν οι ουρανοί θαυματουργά υπόγεια.
Για να προσανατολιστώ στο κύμα της αγάπης,
θέλω να αγγίξω ωκεανό,τα χείλη της Ιθάκης.
Στης αγάπης τα άδυτα οι στόχοι καθορισμένοι,
δικτυωμένες οι καρδιές στα παράθυρα,στους τοίχους,
ψάχνουν διέξοδο απ΄το χτες οι αιώνες φωτισμένοι,
να προσδώσουν στις αγκαλιές του απερίγραπτου
τους ήχους.
Στης αγάπης τα άδυτα μονομερώς αισθάνομαι,
γράφω στη μνήμη συνδυασμούς,για να θυμάμαι,
από μια γλάστρα μιας αυλής αόριστα θα πιάνομαι
και θα χαρίζω στους βυθούς ανάσες,για να μιλάμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
