| |
Κάθεσαι στην θάλασσα... κοιτάζοντας μακριά.
Φεύγει ο χρόνος, προσπερνά,
μα σιγά-σιγά ξεχνάς.
Δύει ο ήλιος... όσο κι αν κοιτάς,
σαν τον χρόνο φεύγει κι έρχεται ξανά.
Χάνεσαι σε διαδρομές, δίχως βήματα γυρνάς.
Μόνος μες στο λυκαυγές... ατενίζεις στις σιωπές
Ο ορίζοντας βαθύς
Το φεγγάρι δεν λέει να φανεί.
Τ' άστρα μάρτυρες σιωπηλοί
σ' ένα κόσμο ενοχής.
Ξεχασμένος τις νυχτιές... στις χρονικές σου αναδρομές.
Όνειρα που χάθηκαν... στην ωμότητα του κυνισμού.
Όνειρα που έμειναν... στις σκιές του λυρισμού.
Ομιχλώδεις διαδρομές... είτε ελπίδες, είτε ενοχές
μες στο σήμερα, τ' αύριο και το χτες
σε παρασέρνουν θες δεν θες...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
