| |
| | Στεφάνωμα μνήμης |  | | | Αφιερωμένο στην αδικοχαμένη αλλά ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΑΜΑΛΙΑ | | |
(Έφυγε τόσο άδικα.Ήτανε τόσο νέα.Τι κρίμα!............)
Είναι αργά για δάκρυα,
νωρίς για αυταπάτες,
αγγίζουνε τα λόγια σου
των ονείρων τους μετανάστες.
΄Εστω και αργά αποδιδομένη θεία δίκη,
οι αλμπάνηδες τη μνήμη εκδικούνται,
με φακελάκια υπεκφυγής το σύμπαν μας αρνιούνται,
στην αλυσίδα που άρχισες εμείς οι επόμενοι κρίκοι.
Θυμάμαι,κάθε που γέρνω και κοιμάμαι
το ολόγιομο,ασουλούπωτο φεγγάρι,
μια τέτοια νύχτα που δε μπορείς να δεις,
τα λόγια σου συνεχίζουν να πορεύονται
σαν τις άριες μιας άλλης εποχής,
είναι οι άριες μιας άλλης εποχής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
elena351
05-07-2007 @ 10:12 | ::sad.:: ::sad.:: ::cry.:: | | tom ps
05-07-2007 @ 10:13 | Συγγνώμη για την καθυστέρηση στη δημοσίευση,αλλά
κάλλιο αργά παρά ποτέ,καθώς το παράδειγμα της
Αμαλίας θα είναι για πάντα επίκαιρο ως σύμβολο
σύγκρουσης με τα γρανάζια ενός ύπουλα δικτυωμένου
συστήματος. | | Medelegief
05-07-2007 @ 10:50 | ::cry.:: | | Ανδρομάχη
05-07-2007 @ 13:03 | ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Γιατι παντα με τραγωδια να περνει γραμμη η δικαιοσυνη!
Α Δ Ι Κ Ι Α !
Μπραβο σου που την τιμησες!
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
