| |
| | Ημερολογιο: Ημερα 77η – Ταξιδι Στον Παραδεισο |  | | |
Μόλις ξύπνησα πέθανα…
Δεν θυμάμαι ακριβώς… Μπορεί να ήταν και λίγο πριν… Ίσως πρώτα να άνοιξα τα μάτια απ’ το φως του ήλιου, ίσως πρώτα να άνοιξα το σώμα μου και να ξεπήδησα από μέσα μου. Δεν έχει και πολύ σημασία. Αν είχε θα θυμόμουν…
Θυμάμαι πως ξαφνιάστηκα… Αιωρήθηκα… Κοντοστάθηκα… Κοίταξα το ρολόι… Δεν υπήρχε πια χρόνος… Μόνο φως…
Τα πράγματα γύρω μου θαμπά… Απόρησα… Τώρα; Τώρα τι;
Μια φωνή χωρίς ήχο άρχισε να με καλεί… Να με παρασέρνει κοντά της… Υπερβολικά ελκυστική φωνή… Τόσο που καμιά ψυχή δεν θα μπορούσε να αντισταθεί…
Άρχισα να κινούμαι… Με την σκέψη, χωρίς να περπατώ, χωρίς να τρέχω… Σταθερά, με θέληση και πίστη… Μα ο δρόμος ήταν μακρύς…
Κάποια στιγμή συνάντησα δυο φίλους, πεθαμένοι κι αυτοί… Συνεχίσαμε τον δρόμο μαζί… Προς την ίδια φωνή…
Όσο ο δρόμος μεγάλωνε πίσω μας τόσο η φωνή δυνάμωνε… Σιγά σιγά φτάναμε…
Στην πρώτη όψη τα πόδια μου κόπηκαν… Η ανάσα μου μ’ έκαιγε… Εκεί, απέναντι μου, στεκόταν μεγαλόπρεπος ο Παράδεισος… Η φωνή τώρα ούρλιαζε… Οι Άγγελοι με καλωσόρισαν, μας καλωσόρισαν… Ήμουν μέσα στον Παράδεισο… Συναίσθημα απόλυτο. Κατάσταση απόλυτη. Ευτυχία… Σαν να μουδιάζει η ψυχή μέσα σε ροδόνερο…
Εννιά ώρες έμεινα μέσα στον Παράδεισο…
Εκεί τα έμαθα όλα, τα αντίκρισα όλα…
Μίλησα με το Θεό, χωρίς λέξεις…
Ύστερα οι Άγγελοι μου εξήγησαν πως έπρεπε να φύγω, να γυρίσω πίσω…
Τους χαιρέτησα και ξεκίνησα με τους φίλους μου το ταξίδι της επιστροφής…
Η απόσταση η ίδια μα ανάστροφη. Πάντως τώρα φάνηκε μικρότερη, συντομότερη. Ίσως επειδή δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα πια… Ίσως να είχα καταλάβει ποια είναι τα σημαντικά πράγματα της ζωής στην οποία επέστρεφα και αυτό με έκανε διαφορετικό άνθρωπο…
Αργά το βράδυ επέστρεψα εκεί απ’ όπου είχα ξεκινήσει… Κατάκοπος ξάπλωσα…
Δεν άργησε να με πάρει ο ύπνος…
Το επόμενο πρωινό θα ξυπνούσα και πάλι φυσιολογικά, όπως συνήθιζα να κάνω κάθε μέρα… Μα όλα θα ήταν διαφορετικά…
Υ.Γ.1 Έμαθα πως έχω Φύλακα Άγγελο μου έναν βράχο…
Υ.Γ.2 Την επόμενη μέρα ανακάλυψα μέσα στην τσέπη του παντελονιού μου δυο λευκά δάκρυα… Θα τα φυλάξω για πάντα… Για να μην ξεχάσω ποτέ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Η Ειλικρίνεια Είναι Η Μοναδική Μου Δικαιολογία... | | | |
|
sorrowman
05-07-2007 @ 16:05 | “Why, Am I Dying?
Kill, Have No Fear
Lie, Live Off Lying
Hell, Hell Is Here…
I Was Born For Dying…”
(J.H. – 1986)
| | justawoman
05-07-2007 @ 17:29 | Γεια σου sorrow
με τις black & white ζωγραφιές σου
πολύ καλό! | | giannisanas
05-07-2007 @ 17:31 | Βασίζεται σε αληθινή εμπειρία; | | Αστρογιογγι
06-07-2007 @ 14:56 | Εισαι απιστευτος Θλιψανθρωπε!...
μολις μου εδωσες μια ιδεα...απο αλλη σκοπια!
Έμαθα πως έχω Φύλακα Άγγελο μου έναν βράχο…
Φοβερο))) | | ΠΥΘΙΑ
06-07-2007 @ 15:08 | ::oh.::
Θέλω και εγώ ένα τέτοιο ταξίδι. ::sad.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
