stixoi.info: Τα γράμματα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τα γράμματα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130899 Τραγούδια, 269486 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα γράμματα

Σ’ αγαπώ αληθινά … όπως οι δροσοσταλίδες αγαπούν τ’ αεράκι, όπως οι μητέρες αγαπούν το πρωτότοκο τους, όπως η μνήμη αγαπά πρόσωπα απ’ το παρελθόν, όπως η παλίρροια το φεγγάρι, όπως οι άγγελοι αγαπούν τους αγνούς στην καρδιά. Μ. Τουεϊν

[I]Τα γράμματα που στέλνω συχνά στον εαυτό μου
είναι συνήθως ανώνυμα δίχως παραλήπτη και γραμματόσημα
για να μη φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους

Εκεί μέσα κλείνω όλες τις κακές στιγμές μου
τα όνειρα που έγιναν εφιάλτες
τα συνώνυμα που με δέσανε σαν χάρτες
για το μεγάλο ταξίδι που ακόμα λησμονεί
η απρόσωπη φυγή μου

καμιά φορά τα κλείνω σε ένα μπουκάλι
και τα ταξιδεύω στη θάλασσα
εκεί ανοιχτά στα μεγάλα πελάγη του κόσμου
που κάποτε ταξίδεψα κι εγώ
για κάποιους άλλους ορίζοντες

Βυθίστηκα μια νύχτα όμως του Ιούλη σαν και σήμερα
χάθηκα μέσα στη δίνη του αποχαιρετισμού μου
και έγινα τροφή για τα θηρία του χρόνου

ότι απέμεινε από εμένα σας μιλάει ακόμα

μεταλλάχθηκε σε άσπρο φως του γυρισμού

σε μαύρο της πιο όμορφης ερωτικής νύχτας

στο κόκκινο της φωτιάς που με έκαψε

και σιγοκαίει ακόμα στα μάτια μου...

Τα γράμματά μου είναι εικόνες
από τη δική σου παραμυθένια χώρα
που έζησες παιδί μέσα στον καθρέφτη
που χτένιζες κοριτσάκι ακόμη
τα όμορφα ξανθά σου μαλλιά
λίγο πριν ξεκινήσεις για την χώρα των θαυμάτων

Είναι τα ματωμένα σου γόνατα
που πλήγωνες με το τόπι στα άγρια βράχια της μοναξιάς σου

Εκείνος ο πιτσιρικάς κλοτσάει ακόμη την ασπρόμαυρη μπάλα
μέσα στα σωθικά σου...

Είναι τα δικά σου γράμματα William
που τα μούσκεψες με τα δάκρυα σου
και μετά από το ίδιο νερό
πότισες τα ξεραμένα ώνια της διαδρομής σου
για να γίνουν ξανά ενέργεια

με αυτά τα δάκρυα που προσπαθείς να ζωντανέψεις
τα πεθαμένα λουλούδια
της πέτρινης καρδιάς σου
που νομίζεις ότι χτυπά ακόμα
αλλά είναι το ρολόι
και ο χρόνος που μετρά
για τα δικά σου πέντε λεπτά επικοινωνίας
με την άλλη όχθη του ποταμού
που δεν γυρίζει ποτέ ξανά πίσω...

Είναι τα γράμματα σου William
γραμμένα σε πολλές γλώσσες
σε πολλές χώρες
από τις πολλές σου μετοικίσεις
λίγο πριν το ξόδεμα του ουρανού..

Δεν μπορείς να τα διαβάσεις
δεν μπορείς να αναγνωρίσεις
τίποτα από αυτά που έχεις γράψει

μόνο μια λέξη σε στοιχειώνει
μαζί με τους σκληρούς βοριάδες[/I]
[I]μόνο μια λέξη ...[/I]

[B]Σ αγαπώ Avalon
αλλά είναι καιρός να σε αφήσω...
Έφτασε ο καιρός του αποχωρισμού....[/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Φιλοσοφικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις

giannisanas 11-07-2007 @ 17:15	πολύ ωραίο william
Αγνή 11-07-2007 @ 17:34	που χτένιζες κοριτσάκι ακόμη τα όμορφα ξανθά σου μαλλιά ... μπερδεύτηκα, ο william είναι μιά ξανθούλα;;;;;
Αγνή 11-07-2007 @ 17:53	Avalon, δεν αντέχω να περιμένω, μίλα.
Avalon 11-07-2007 @ 18:10	Η συγκεκριμένη ενότητα δεν είναι ένας διάλογος της Avalon με τον William αλλά μια έσχατη επικοινωνία του μοναχικού συγγραφέα με τους αναγνώστες του , πέρα απο τα στενά σύνορα ενός ατέρμονου διαλόγου.... μιλάμε για τη γύναίκα που κουβαλά μέσα της το ξανθό κοριτσάκι απο την χώρα των θαυμάτων.. και για τον άνδρα που έχει καλά κρυμμένο μέσα του , τον ατίθασο πιτσιρικά με τα ματωμένα γόνατα, απο το υπερβολικό παιχνίδι του .Ελπίζω να σε βοήθησα... O william δεν είναι γυναίκα , όμως έχει μια γυναίκα- χώρα δίπλα του την Avalon που του κάνει τη ζωή δύσκολη... ::rol.::
Αγνή 11-07-2007 @ 18:16	χμ. κάπως. Δηλαδή απευθύνεται (θεωρητικά) 1.σε μιά ξανθιά γυναίκα που κουβαλάει μιά ξανθούλα και 2.σε έναν άνδρα, που κουβαλάει έναν πιτσιρίκο ατίθασο και 3.στον William ;;;;; ::rol.::
Avalon 11-07-2007 @ 18:22	Deal !!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο