| |
Σκέτη αρμύρα η ζωή που με ανάθρεψε
Στάζανε πάντα όταν έβρεχε οι στέγες
Κάτι στη νύχτα του υπόγειο που άστραψε
Κι έτσι στερέψανε απ' το αίμα μας οι φλέβες
Στα παραμυθία της γιαγιάς γύρω στο τζάκι μας
Για βασιλοπούλα και μάγισσες κακουργίες
Βασιλικός και πικροδάφνες στα γιατάκια μας
Και για το Πάσχα διό λαμπάδες πεταλούδες
Μέσα στα χώματα τις μέρες μας τις θάψαμε
Κι έχουν ριζώσει οι ιστορίες μας στους βράχους
Τους θησαυρούς που στα σεντούκια μας ξεχάσαμε
Έχουν στοιχειώσει μες το χιόνι και τους πάγους
Τώρα μετράω τις πληγές τα ξημερώματα
Και μου 'χουν λήψη του χωριού οι σοκολάτες
Τώρα κρατιέμαι με κατάρες και με ψέματα
Κι έχει γεμίσει η ζωή μου αυταπάτες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
