| |
Στ' απάτητα τα χώματα,σε πορφυρά πελάγη
σε κάστρα που ερήμωσαν σε όρη σε βουνά
σε θάλλασσες απόμακρες σε στερεμένες βρύσες
κάτι απο εμένα εκεί θα βρείς μη ψάχνεις πιο κοντά.
Εκεί που ο ήλιος είναι μπλέ κι η θάλασσα λεμόνι
το χελιδόνι δεν πετά και η καρδιά ματώνει
εκεί οι χαρές με κλάματα κι οι πίκρες με τραγούδια
ίσως με δείς χαράματα μόνος να τριγυρνώ.
Αυτά που λές τα έζησα,τόν γνώρισα τον κόσμο
την παγωμένη λογική που μοιάζει φυλακή
θέλω να φύγω να σωθώ,στο ψέμα να φωλιάσω
στήν παραζάλη του μυαλού ίσως να λυτρωθώ
Εδω δεν έχει Κυριακές,καμπάνες να χτυπάνε
σε τάξεις να χωρίζουνε,το χρήμα ν'αγαπάνε
κι αν θέλεις να 'ρθεις να με βρείς να ζήσουμε παρέα
το γέλιο να 'χεις συντροφιά και τα μαλλιά μοιραία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
