| |
Λυπημένα τα πουλιά,
με τα αστέρια κοιμούνται στου πελάγου τ' ανοιχτά.
Ξεχασμένα εδώ και χρόνια, στη σκιά του σχοινοβάτη,
ακροβάτη που τεντώνει το σχοινί.
Και στα κύματα κρυμμένος ο αφρός να περιμένει,
τον αέρα να τον στείλει στα ρηχά.
Κι όταν σβήσει εκεί στα βράχια,
το τραγούδι του να ακούσει η νυχτιά
και να χορέψει με τ' αστέρια που όλο πέφτουν τα χρυσά.
Σε ένα όνειρο οι γλάροι, που γυρνούσαν στα λιμάνια,
στα καράβια και στη θάλασσα μακριά.
Κουβαλούσαν στα φτερά τους, στο ταξίδι τους τα λόγια,
κάποιας άγνωστης και μαγικής στεριάς.
Κι είναι κρίμα εκεί στην άμμο τα κοχύλια που κοιτάζουν,
να τα θάβει κάποιο κύμα πιο βαθιά.
Πριν να τύχει κάποιο χέρι, να τ' αγγίξει μ'ένα χάδι,
κι ένα βράδυ να τα πάρει αγκαλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
