| |
| | Ηλιοβασίλεμα του Ιούλη |  | | | Φόρος τιμής σ' ένα μαγευτικό μέρος που κατασπάραξαν οι φλόγες. Το κρατώ σαν τελευταία ανάμνηση γιατί το καμένο τοπίο δε θυμίζει σε τίποτα το βουνό που αγάπησα | | |
[align=center]Κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πορτοκαλί
Πράσινο, γαλάζιο, φούξια και μαβί
Δεμένα αρμονικά ξεχύνονται κάπου στον ορίζοντα
Καθώς ο ήλιος χάνεται μες σε νερά αφρίζοντα
Λυκόφως σα μανδύας απλώνεται απαλά
Κι ένα γλυκό αγέρι σηκώνεται δειλά.
Έτσι όπως τα φύλλα σα μουσική ανεμίζουν
έτσι και τα λουλούδια στεφάνια ολόκληρα γεμίζουν.
Μοναχικές βαρκούλες πλέουν στ’ ανοιχτά
ενώ η πόλη ανάβει φώτα βραδινά.
Σίγά σιγά αλλάζει όλο το σκηνικό,
παραμένει όμως αλήθεια καθαρά μαγευτικό.
Στους δρόμους ή σε πάγκους, στην άμμο την υγρή
ζευγάρια έχουν παγώσει˙ απολαμβάνουν τη στιγμή.
Παιδιά αθώα παίζουν σ’ ένα κόσμο δικό τους μόνο
γελάνε, τρέχουν, πέφτουνε και αψηφούν το χρόνο.
Η κίνηση αυξάνεται και σπάει η σιωπή
η μουσική πια σβήνει, χαλάει η στιγμή.
Ο βράχος απαράλλαχτος, κρατάει τη μοναξιά
κι οι ήχοι εδώ πέρα χάνονται, σβήνουν ξαφνικά.
Δεν κοπάζει ούτε λεπτό, τ’ αγιάζι δυναμώνει, μα δεν είναι πια γλυκό.
Σαν παλιά φωτογραφία κρατώ την ανάμνηση της γης,
του αιθέρα, των χρωμάτων, της πνοής και της ζωής.
Δίχως νόημα ακόμα, καταφύγιο η εκκλησιά,
μια βραδιά μοναδική που περνούμε χωριστά.
Μια βραδιά ακόμη, σαν τη χτεσινή και την προχτεσινή,
το Θεό παρακαλάω να ‘ναι αλλιώς η αυριανή.
Έχασες ένα ηλιοβασίλεμα ακόμα˙ μα το έχασες πραγματικά;
Μάλλον όχι˙ τόση ομορφιά χώρεσε στα μάτια της καρδιάς
μιας καρδιάς που είναι δικιά σου, μιας καρδιάς που συγχωράς.
Άρα… ήσουνα εδώ απόψε, όπως ήσουν και προχθές,
άλλο τόσο θα ‘σαι κι αύριο, όπως ήσουνα και χθες…[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα... Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα... | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
19-07-2007 @ 11:14 | Η περιγραφη,σκέτη φωτογραφία.Μπράβο!
::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | giannisanas
19-07-2007 @ 13:13 | Παιδιά αθώα παίζουν σ’ ένα κόσμο δικό τους μόνο
γελάνε, τρέχουν, πέφτουνε και αψηφούν το χρόνο.
Ο βράχος απαράλλαχτος, κρατάει τη μοναξιά
Θα το προτιμούσα σε ελευθερο στίχο, ωραίο πάντως | | Dimitri Favvas
19-07-2007 @ 13:44 | Γεμάτο εικόνες που δυσυχώς δεν υπάρχουν πια, Σαν επιθανάτιο άσμα | | mikrimagissoula
19-07-2007 @ 15:47 | Μια ομορφιά...
πανέμορφες εικόνες-στιγμές... ::love.:: | | deti
19-07-2007 @ 17:34 | Ωωω.. Ααα.. Ιιι..
Έχει κι άλλα γράμματα αλλά μην το γ*******ε το σχόλιο!
Υπέροχο! ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
