Σμαραγδα 2,17
19-07-2007 @ 23:01 | ::yes.:: υπεροχο! | |
AceOfSpades
20-07-2007 @ 02:12 | ...μερικές φορές με στέλνεις στα δέντρα... | |
balistreri
20-07-2007 @ 03:00 | ...και για ραδίκια μη σε πω... | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
20-07-2007 @ 05:27 | Η φωτό υπέροχη...
Το νόημα πάνω που λέω το βρήκα, το ξαναχάνω. ::sad.::
Η χρυσαλίδα δε θα γίνει πεταλούδα; Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς διακόπτει την εξέλιξη ή την υπερετεί ως ασθενής του πάθους και ονομάζεις τη γυναίκα πεταλούδα; Κι αφού η πεταλούδα είναι σύμβολο του χάους λες πως η γυναίκα είναι το χάος;
::lost.::
Όι στίχοι πάντως μου άρεσαν πολύ.
Φιλιάαααα | |
Aris4
20-07-2007 @ 05:59 | Εγω τη βρισκω και χωρις αναλυση !!!!!!!! ::theos.::
| |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
20-07-2007 @ 07:47 | Να έχετε καλό ΠΣΚ φίλοι
ευχαριστώ για τα σχόλια | |
agrampeli
20-07-2007 @ 08:29 | πολύ όμορφο ::up.:: ::theos.:: | |
ΛΕΩΝ53
20-07-2007 @ 08:32 | Ρε ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗ......τι ζεμπεκιά εγώ να εμπνευστώ απ' αυτά που έγραψες? Ολα τα κατάλαβα.....η χρυσαλίδα με μπέρδεψε..... ::up.:: | |
Tαπεινό χαμομηλάκι
20-07-2007 @ 11:11 | ΥΠΕΡΟΧΟ!!
Βάζει τη σκέψη σε ταξίδια απίστευτα! Συγχαρητήρια.... | |
MARGARITA
20-07-2007 @ 16:50 | Του χάους
Του αδιαμφισβήτητου
Και της γέννησης
Τα είπες συνήγορε με τρεις στίχους...μπράβο σου ::hug.:: | |
 |
