ΛΕΩΝ53
21-07-2007 @ 05:16 | Ψηλά το κεφάλι φίλε μου...... ::up.:: | |
Αριάδνη20/08
21-07-2007 @ 06:08 | Αυτό είναι θέμα συζήτησης Γιάννη. Ανακαλύπτουμε την αλήθεια και σηκώνουμε το βάρος των αποκαλύψεων στις θνητές πλάτες μόνοι ή προτιμάμε να παραμείνουμε στα γνωστά, ξέροντας ότι υπάρχει κάτι που αρνούμαστε να δουμε;
Γιατί υποκρισία όμως;
| |
Aris4
21-07-2007 @ 07:57 | Γιαννη ... εμεις ... ο καθενας μας ειμαστε οι σοφοι αυτου του κοσμου .
Και η μονη μας συνηθεια , να τον κοιταμε στα ματια ... παντα ! ::smile.:: | |
giannisanas
22-07-2007 @ 11:30 | H υποκρισία χρειάζεται για να ζήσεις μαζί με όσους δεν ξέρουν | |
justawoman
22-07-2007 @ 12:00 | Δες τη ζωή σαν θέατρο (του παραλόγου ή όχι δεν έχει σημασία)
τότε η υποκρισία γίνεται υποκριτική
και κερδισμένος είναι αυτός που ερμηνεύει το ρόλο του καλύτερα
Ποιός όμως και για πόσο μπορεί να γίνει παρατηρητής του εαυτού του?
| |
genikos
22-07-2007 @ 15:31 | Ο παρατηρητής, εφόσον έχει φτάσει στο σημείο να παρατηρεί ακόμα και τον εαυτό του, οφείλει να επιλέξει ένα ρόλο, αυτόν που τον ελκύει περισσότερο κάθε φορά και να τον ζει ως το τέλος.
Μέχρι να ξαναγίνει παρατηρητής.
Γιατί όμως να υποκρίνεται;
Για ποιον ζει; | |
giannisanas
23-07-2007 @ 02:48 | Δε ξέρω ρε παιδιά εμένα μου φαίνεται απλό
πρέπει να παίζεις ένα ρόλο μ' ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ...και να σκύβεις, αλλά και με κάποιες λίγεςψυχές που συννενοείσαι και παλι δεν μπορείς να είσαι απόλυτα ειλικρινής με την έννοια ότι θσ φέρεις το βάρος και την ευθύνη της μοναξιάς σου | |
 |
