| |
Μια μικρή χαμένη φωτογραφια...
μια μικρη χαμένη φωτογραφια....
μου φέρνει σκέψεις στο μυαλό-
και δάκρυα στα μάτια.
Στο βάθος κοιτάω τον παλιό μου εαυτό-
και αναρωτιέμαι για ποιό λόγο να υπάρχω εγώ.
Σε κάποια άλλη εποχή αν ζούσα-
ίσως κάπου να πίστευα κ' εγώ-
ίσως για κάτι παράξενο να απορούσα.
Στενεύει ο ήχος στο δωμάτιο -
μεγαλώνει το παράπονο....
Σαν πεταλόυδες που πετούν....ακούγονται τα λόγια μου.
Σαν άνεμος χωρίς πατρίδα-
είναι το όνομα που μου χάρισαν....
μα ποιος ξέρει, ίσως να είναι αλήθεια.
τα χρυσά φύλλα υποκύπτουν στο νερό-
τα λυπημένα μάτια σε ένα πυροβολισμό.
δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος μαζί μου-
δεν ξέρω που πήγε εκέινος ο γνωστός-
δεν ξέρω ποιο δρόμο να ακολουθήσω...
λιωμένες μέρες περνάνε απο έδω.
παράξενες φωτογραφίες κοιτώ-
δεν θέλω να αναφέρω τον θεό-
γιατί δεν ξέρω αν υπάρχει τουλάχιστον αυτός.
μεγάλες λέξεις κ' παράξενες φωνάζω-
τον άγνωστο να εντυπωσιάσω....
μα αυτός από ώρα γελάει στα σκοτεινά-
γιατί ο δρόμος που ψάχνω εγώ-
είναι από χρόνια τώρα πια κλειστός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
