| |
| | δυο μάτια αγγελικά |  | | | το υπέροχο ποιήμα της Ξανθιώτισσας με γύρισε πίσω στο χθές | | |
Το δάκρυ μου κύλησε πάνω στο κιτρινισμενο άλμπουμ που ξεφύλλισε η ψυχή ,φέρνωντας πίσω απ το πανέρι της μνήμης εικόνες ζωντανες απο το χθές
Ητανε ολόφωτο εκείνο το σαλόνι που διαβηκα στα εικοσιοκτώ μου.Ντυμένος πολυ απλά και με τις γουνινες μπότες της αεροπορίας, πηγα να ευχηθώ στην ξαδέλφη πουχε γεννεθλια.Τσουρμο τα κοριτσόπουλα που να μη χορταινει ανθρώπου νους την ομορφάδα και την ευωδιά της νεανικής τους δροσιάς...Αυτοσυστήθηκα χαμογελώντας..καλησπέρα σας δεσποινίδες μου, με λένε Μάριο...Τότε αρχισαν να τιτιβίζουν όλες μαζι σαν τα σπουργίτια καλώντας με με γέλια να καθίσω κοντά τους.
Χαμογέλασα και πλασαρήσθηκα στην πανεμορφη παρέα τους.Αρχισανε να γελάνε με τις γκριμάτσες και τα χωρατά μου,έγινε πανδαιμόνο στην κυριολεξία.Βλέπετε ήμουνα ενας εξωστρεφης νεαρουλης που χαιρότανε παντοτε την συντροφιά και την κουβεντούλα με τό άλλο φύλλο.
Σε λίγο κι άλλες κοπελες ηλθανε γύρω μας.Τα αλλα παλικαρια καθησμενα απεναντι μας αμίλητα χωμενα στα ακριβά τους κουστούμια ,απλα παρακολουθουσανε χωρίς να συμμετεχουν στο πανηγυράκι .
Και τότε το μάτι μου,επεσε στο μικρό σαλονάκι δίπλα.Ενοιωσα την καρδιά μου να χτυπά δυνατά στο στέρνο.Ε που πας Μαριε,γιατι μας αφήνεις,ακουστηκε απο την ομήγυρι.Ομως η ψυχή κατηυθηνε γοργά τα βηματά μου πρός τα εκεί.
Ητανε καθισμενη διπλα σε μια φίλη της και χαμογελουσε.Απεναντι της ενας πανέμορφος νεαρός και αρκετα καλοντυμενος δεν χορταινε να την γδυνει με τα μάτια. Ητανε μια καλονή στ αλήθεια, η πο ομορφη γυναικα που ειχα δεί στη ζωή μου.Ορθιος έτεινα το χέρι στις δυο κοπέλες μην αφήνωντας απο τα μάτια την Θεά μου..."ποτέ σ ενα τόσο μικρό χωρο δεν συναντα κανεις τοση πολύ ομορφιά" ψέλλισα γοητευμένος
"Αυτα τα λέτε για να ρίξετε τις γυναίκες κύριε?" είπε σχεδον θυμωμένα Εκείνη.Καθισα δίπλα της ακάλεστος στριμωχνωντας τες σχεδόν."Εσένα θέλω να ρίξω ομορφια μου,ψυθίρισα κοιταζωντας την στα μάτια,μόνο εσένα"..μας εχετε στριμώξει για τα καλά το ξέρετε ειπε σχεδον ωρυόμενη η φίλη της.εγώ παω μεσα Μαρία,ειναι θρασύτατος και αγενής.Τοτε μου έριξε μια αγρια ματιά ο ακουνητος,ακινητος και αγέλαστος μορφονιός απο απέναντι θρονιασμένος στην πολυθρόνα του .Ητανε δίμετρος αλλα ψοφίμι στην ψυχή,θα τον εκανα του αλατιού αν μου κουνιότανε.
Του έριξα λοιπον και εγω ενα βλέμμα υπο γωνία, δινοντας του να καταλαβει πως επρεπε να μας αφησει μόνους.Απειροελάχιστος ο χρόνος για να καταθεσεις τα ονειρά σου στα πόδια μιας Θεάς,απειροελάχιστος.Περασαμε τρεις ωρες δίπλα δίπλα γελωντας και κοιταζωντας ο ενας στα ματια τον άλλο.
Της εδωσα ενα ζεστό φιλί οταν αποχαιρετιστήκαμε εξω απο την πορτα του σπιτιού της.Τοτε συνηθίζαμε να συνοδευουμε την ντάμα μας κοντα στην πορτα του σπιτιο της και φευγαμε μονο οταν εκεινη δρασκελιζε την εισοδο.
Μια εβδομαδα συναντιομασταν καθημερινα μετα το τελος της δουλειας της.Ημουνα φουλ ερωτευμενος και υψιπετουσε το κιτρινο σκοντακι μου με πλοηγό τα ματια της που ήτανε φαροι στις διαδρομές μου για να την συναντησω..
Στο κρεβάτι μου άγρυπνος περιμενα να φέξει και μετα να σκοτεινιάσει για να την παρω στην αγκαλιά μου.Εξυπακουεται οτι η σχεση μας ητανε σχεδον πλατωνική.οχι μπαστε σκυλοι κι αλλεστε με το καλησπέρα.....υπηρχε εισαγωγή στο παιχνίδι του ερωτα..υπηρχε αναμονή...καρτερικότητα..ιδρωτας πολύς..υπήρχε φλέρτ.
Αρχες της δευτερης εβδομάδας δεν άντεξα..πηγα σπίτι της να την ζητήσω χωρις μάλιστα να το γνωρίζει εκεινη
Με λένε Μαριο και αγαπω την κορη σας,ειπα με θράσος στους εμβρόντητους γονιους της,θελω να την κάνω ταιρι μου για πάντα.Εκεινη έλειπε.. ητανε διπλα σε μια θειά της.
Μαρίαααα.. ενας κυριος ειναι εδω και λέει ακαταληπτα πράγματα,ελα αμέσως..της ειπε ο πατερας της κλεινοντας με απογνωση το τηλέφωνο
Γνωρίζεστε πολυ καιρό?εθεσε το ερωτημα η μητέρα της.Μονο μια εβδομάδα αρχόντισσα .. ειπα ριχνωντας μια κλεφτη ματιά σε μια φωτογραφία της καλης μου που στολιζε τον τοίχο του σαλονιού.
Αυτες τις μποτες μετα γουνακια γυρω γυρω ειναι της μόδας νεαρέ μου?Οχι.. δεν ακολουθω μοδες εγω κυρία,αλλα οτι μ αρεσει απάντησα.Τις φορουσα στο μεταγωγικό οπως και το αλλο πληρωμα να μη παγωνουνε τα πόδια στους -40.Ωστε αεροπορος...!?Παληα ημουνα για λίγο..τωρα ειμαι τραπεζικος αλλα μετρανε και εκεινα τα χρονια στη συνταξη,δεν πηγανε χαμενα.
Ανοιξε η πορτα του παραδείσου στα ξαφνικά.Ητανε η Θεά μου με τα ματια έξω απο τις κογχες..εσύ εδώ?Ηλθα να σε ζητησω Μαράκι για γυναίκα μου!Και χωρις την δικη μου συγκαταθεση???,πρωτάκουστο!!!.Σε γνωριζω τόσο λίγο Μαριε,τόσο λίγο.Σ αγαπω Μαρία και σε θέλω ,ειπα με σιγουριά στη φωνή.Μαριε σε συμπάθησα πολύ δεν το αρνούμαι αλλα..δεν σ αγαπώ ακομα.Θα μ αγαπήσεις και εσυ καλη μου,αρκει να νοιωθεις μεσα στην ψυχή σου μια μικρη φλογίτσα..θα την κανω φωτιά που θα θεριέψει και θα φτάσει στα ουράνια ,νασαι σιγουρη!
Ειμαι ανθρωπος με συνέπεια και εντιμότητα ,δεν θα σε απογοητευσω.Αυτά βγαίνανε απ την ψυχή μου,αυτα έλεγα..
Αν δεν με θέλεις για αντρα σου,θα φυγω χωρις να σ ενοχλησω ξανά,χωρις να πεσω στα πόδια σου....θα πονέσω το ξέρω,θα υποφέρω....αλλά θα το αντέξω,θα επιβιώσω.
Σηκωθηκα , αποχαιρετησα τους γονείς της και κατευθυνθηκα με βήμα σίγουρο προς την έξοδο,αλλα με τη καρδιά κομμάτια.
Γυρισα και την κοιταξα για μια στιγμή στα μάτια ,ητανε δακρυσμένα,εκλαιγε γοερά η ψυχή της
Αντίο άπιαστο ονειρό μου ψέλλισα..αντίο.Τα ματια μου ειχανε βουρκώσει και ψυχή μου κουρέλι που ανεμιζε στους ανέμους της απαξίωσης.Κρατησου κερατά,δεν ήτανε τυχερό..κρατησου ειπα στο μέσα μου ,πες πως εχεις λοκατζηδες πισω και πρεπει να το προσγειώσεις με ασφάλεια στο πρωτο αεροδρόμιο το ρημάδι,κοψε στροφές,πέσε διαδρομο,φούλαρε,σηκω μύτη,αναστροφή κινητηρες, ..έλα κάθαρμα θα τα καταφέρεις οπως τότε...θα τα καταφέρεις (βλ η πτήση του νεοσσού)
Τοτε ενοιωσα ενα δυνατό τραβηγμα στο μπουφάν μου.Που πάς χωρίς εμένα Μαριε,που πας?Μουχες υποσχεθει πως ποτε δεν θα μ αφηνες μόνη το ξέχασες?
Ξεχασες το τραγουδάκι μας"μη φοβασαι,μη φοβασαι στο πλευρό μου πάντα θασαι"?
Γυρισε τοτε προς τους γονείς της..το θέλω αυτο το παιδί,εχει πολυ παλικαριά μεσα του,νοιωθω σγουρια διπλα του..τον θέλω για αντρα μου,τον θέλω για πάντα.
ΥΓ Σε τρεις μηνες αρραβωνιαστήκαμε,σε έξη παντρευτηκαμε και 23 ολοκληρα χρόνια ζησαμε την ευτυχία ο ένας δίπλα στον άλλο ΑΧΩΡΙΣΤΟΙ,μεχρι που ο χάρος με ζήλεψε..
ΜΖ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ
12-08-2007 @ 17:01 | συγκινήθηκα πολύ με όσα γράφεις. λυπάμαι για τον χαμό της συζήγου σου αλλά από την άλλη χαίρομαι που έζησες 23 ολόκληρα χρόνια με την αγάπη της. να είσαι πάντα γερός και να την θυμάσαι φίλε μου.(συγνώμη για τον ενικό, αλλά σε αισθάνομαι σαν φίλο0 καλό βράδυ. ::yes.:: | | elena351
12-08-2007 @ 17:30 | Aγαπητέ Μάριε ειλκρινά ἐνα πάρα πολύ συγκινητικό γραπτό, ο Θεός να την αναπαύει μα εσύ θά᾽ χεις πάντα 23 ολόκληρα όμορφα χρόνια να ξεφυλλίζεις και να ξανά βρήσκεις ανάμεσά τους την αγἀπη σας και τις όμορφες, υπέροχες στιγμές που είχατε περάσει μαζί..... ::up.:: ::love.:: ::yes.:: | | Τσακίρη Χαρά
13-08-2007 @ 00:49 | Μαριε μου..... πολυ με εχει συγκινησει η ιστορια σας αυτη και εχει χαρακτει μεσα μου απο καιρο!!!
Τυχεροι και οι δυο σας που ζησατε εναν τετοιο ερωτα!!!!! Απολυτως τυχεροι....... και το ξερεις καλα εσυ πως οι αγαπες οι αληθινες - σαν και τη δικη σας - δεν πεθαινουνε ποτε!
Την αγαπη μου και τον θαυμασμο μου παντα !!!! ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | Ανδρομάχη
13-08-2007 @ 04:20 | Mαριε....
συγκινηθηκα βρε και ειμαι και στην δουλεια που να παρει!
Δεν εχω λογια.....
Μονο υποκλινομαι για ολα!
::theos.:: | | agrampeli
13-08-2007 @ 07:34 | πολυ με εχει συγκινησει η ιστορια σας αυτη και Σου αφιερώνω αυτό το παλιό μου νομίζω σου τεριάζει
Κόκκινη ανεμώνα
Η μέρα νύχτωσε νωρίς
Σαν είπες τό αντίο
Και λιποτάχτης έγινες
Απ΄το δικό μας πλοίο
Είμασταν είς την άνοιξη
Μου ήρθε ο χειμώνας
Άνθισες πας στήν άσφαλτον
Κόκκινη ανεμώνα
Γιατί μου τό κανες αυτό
Πιά μοίρα είχε ζηλέψει
Καί η καρδιά π΄αγάπαγες
Τώρα έχει χηρέψει
Πήρες το δρόμο τίς φυγής
Καί μ΄άφισες μονάχη
Μα το μυαλό και η καρδιά
Εσένα μέσα θάχει
Παρηγοριά μου δινούνε
Καί ξένοι καί δικοί μας
Ότι θά ανταμωσούμε
Στήν άλλη τήν ζωή μας
::yes.:: ::yes.:: ::smile.:: | | Ayane_14
13-08-2007 @ 17:39 | Συμφωνω με τη Χαρα...
::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
