Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131336 Τραγούδια, 269586 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μετά από διανοητική αντιπαράθεση
 Καλή σιέστα με μια επανάληψη...φιλιά στιχοπούλια μου
 
Η μυρωδιά απ τις φλεγόμενες αγάπες μεταφέρονταν σαν άνεμος ψιθυριστός
της ερήμου, που σε κάνει να μισοκλείνεις τα μάτια, σαν άργιλος που ριγολογά
σε αποξηραμένη λίμνη, σαν αφιόνι που δεν χορταίνεις την έξαψη. Σαν χορός.
Σε μια διάθλαση φωτός σε είδα να ξεμακραίνεις σκυφτός, μαζεύοντας τα δάκρυα
των γυναικών που πλάνεψες να ξεδιψάσεις. Σου φώναξα πως θα χαθείς στην έρημο
και χαμογέλασες κάνοντας νεύμα να σ ακολουθήσω. Ο ήλιος έκαιγε την άμμο
και αυτή τα γυμνά μου πόδια, όταν αντίκρισα μια όαση από φοίνικες και χουρμαδιές
που ήταν τα φύλλα τους καρδιές, που έσταζαν πόνο. Όχι, δεν ήταν αντικατοπτρισμός,
ήταν κάτι ανάμεσα στην αλήθεια και στο όνειρο και εγώ δεν ήμουν η Σεχραζατ
να υφαίνω παραμύθια. Δεν ήμουν οδαλίσκη ευνοούμενη και σε ήθελαν όλα μου
τα κύτταρα. Ήθελα να φθάσεις στον οργασμό μετά από διανοητική αντιπαράθεση.
Κοντοστάθηκες. Ένοιωσες τι ποθούσα. Ήθελα εσένα και τον ήλιο να στραγγίξει
την φαιά ουσία σου, εσένα και την θάλασσα να βουλιάξω στα νερά σου, εσένα
και το χώμα να γίνω τρωγλοδύτισσα στην καρδιά σου, εσένα και τον αέρα
να φυσήξω, εμένα, σε εσένα, να γίνουμε ένα. Τα ήθελα όλα. Όλα έρωτα μου.
Την ψυχή σου, το μυαλό σου, το κορμί σου. Μέσα στο τελευταίο κύτταρο μου.
Μόνο έτσι θα ήσουν αφέντης μου, μόνο έτσι θα ήσουν σκλάβος μου.
Άπλωσα το χέρι μου, μου έδωσες μια πέτρα «το ρόδο της ερήμου» είπες και χάθηκες.
Εκεί στους αμμόλοφους…ένα καραβάνι….μπήκα ξανά στη σαρκοφάγο μου……
Ένα καινούργιο φύλλο σε μια χουρμαδιά έσταζε αίμα……κοραλλένιο….




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven
 
Τσακίρη Χαρά
13-08-2007 @ 07:02
"Σε μια διάθλαση φωτός σε είδα να ξεμακραίνεις σκυφτός, μαζεύοντας τα δάκρυα
των γυναικών που πλάνεψες να ξεδιψάσεις. Σου φώναξα πως θα χαθείς στην έρημο
και χαμογέλασες κάνοντας νεύμα να σ ακολουθήσω"

Τι περιγραφη ειναι αυτη Μαργαριτα μου????
Με συνεπηρε................ !!!!! ::oh.::

Την αγαπη μου ::love.:: ::hug.::
Μαρία Χ.
13-08-2007 @ 07:05
Αριστούργημα.. τουλάχιστον!!! Γειά σου Μαργαρίτα μου...
Φαληρέας
13-08-2007 @ 07:15
::theos.:: ::love.:: ::hug.::
Λύχνος του Αλλαδίνου
13-08-2007 @ 07:48
Η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως...και τούτο εδώ είναι πολύτιμος λίθος...Έχεις δοκιμάσει να γράψεις μυθιστόρημα ;
Αν όχι είναι τουλάχιστον ασέβεια προς το χάρισμα σου...
deti
13-08-2007 @ 08:18
Μαργαρίτα.. τι να πω; ::love.::
agrampeli
13-08-2007 @ 08:26
πολύ όμορφο

Εις τον καθένα ο Θέος
Δίνει και μιά χαρη
γιαυτο κανείς και δέν μπορεί
Ποτέ να του την πάρη

Και εσύ έχεις μέγάλο χάρισμα Μαργαρίτα ::yes.:: ::up.:: ::love.::
ΛΕΩΝ53
13-08-2007 @ 08:58
Αριστουργηματική γραφή Μαργαρίτα μου..... ::theos.:: Μπράβο σου
ΑΙΟΛΟΣ
13-08-2007 @ 10:31
Ήθελα εσένα και τον ήλιο να στραγγίξει την φαιά ουσία σου,
εσένα και την θάλασσα να βουλιάξω στα νερά σου, εσένα
και το χώμα να γίνω τρωγλοδύτισσα στην καρδιά σου,
εσένα και τον αέρα να φυσήξω, εμένα, σε εσένα, να γίνουμε ένα.

Εκπληκτικά όμορφο Μαργαρίτα μου…
Την αγάπη μου…
::hug.::
elena351
13-08-2007 @ 10:43
Poly omorfo Margarita!!! ::yes.:: ::up.::
marakos1948
13-08-2007 @ 14:30
::up.:: ::up.:: ::up.::
Α.Ε. ΕΠΕ
14-08-2007 @ 02:20
Αγαπημένη φίλη, περί νοητικής παρεξηγήσεως και όχι αντιπαραθέσεως πρόκειται.
Διότι ο χημικός τύπος έχει ως εξής:
Χώμα + Νερό + Ήλιος + Αέρας = Ρόδο της Ερήμου
Απλά, δεν κατάλαβε πως ζητούσες και ψυχή.
Ευτυχώς που έχουμε και τις σαρκοφάγους.
Να μας προσπερνούν τα καραβάνια αθέατους. ::love.::
lookingfor
14-08-2007 @ 03:39
διέξοδος στα καθημερινά αδιέξοδα. μπράβο.
Ηλιαχτίδα
15-08-2007 @ 00:01
Κοραλλένιο το ποιημα σου αυτο...
φιλια πολλα Ριτα μου.. ::kiss.::
artista_k
19-08-2007 @ 10:53
To διάβασα 3-4 φορές να το καταλάβω καλά, να το νιώσω και ομολογώ πως ουδέποτε (έτσι λέω) θα έγραφα κάτι σαν κι αυτό! Μ' έχεις στείλει διανοητικά... (άσε που έχω και πολλές άγνωστες λέξεις, καθ' ότι διανοητικά...)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο