Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131237 Τραγούδια, 269577 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανεμόσκονης ύλη
 Στις ρίζες, στην παρέα, στους ανθρώπους, στον αέρα, τα βράχια και τους κατσόπρινους.
 
Όλα εκεί με τραβούν
κι ας αλλάζουνε οι μνήμες μου με βία.
Καθισμένη στο πεζούλι της αυλής μου
δε θέλω να γράφω,
θέλω να ζω.
Με καφέ και τσιγάρο
να παίρνω τα παιδιά της γειτονιάς απ’ το χέρι
να περπατάμε στον αμαξωτό,
να γεμίζουν τα πνευμόνια μας αέρα και γέλιο.
Να κόβουμε ξερόχορτα και κλαδιά
σχήματα χρωματιστά να δίνουμε στα όνειρά μας.
Τ’ απογεύματα με τζην κι αθλητικά
να ξαπλώνω κάτω απ’ τα πευκάκια
κι η σιγαλιά να ψιθυρίζει «αφέσου στα χώματά σου».
Τα βράδια έξω στην αυλή
να κερνώ ρακί τους περαστικούς
να λύνεται η γλώσσα, το κορμί
και να μας βρίσκει το πρωί φιλοσοφώντας.
Ν’ ακούω τον αέρα να σφυρίζει
και να γκρινιάζω
που δεν είμαι φύλλο ν’ αφεθώ στη φυσημαθιά του.
Να περπατώ στο δρόμο
και να κάθομαι στα καφενεία.
«Κέρασέ ντη» να λένε οι γνωστοί
λες και δε φτάνει που κερνάνε το χάζι
με το πνεύμα κοπίδι σαν τα κέρατα τ’ αγριοκάτσικου.
Ν΄ αναπνέω τον αέρα που χαϊδεύει
τα φαντάσματα των νεκρών μου
που ποτέ κανείς δεν πενθεί
νιώθοντάς τους σε κάθε πέτρα
ακούγοντάς τους σε κάθε φευγάτη σκέψη
που σφυροκοπά το τότε με το σήμερα
Κι ο κρότος αντιλαλεί τ’ αύριο στο τώρα.
Άλλωστε, τι ωφελεί τη φύση μου να κρύψω;
Μια ρίζα αλαφροΐσκιωτη
ανεμόσκονης ύλη είμαι.
Κι ο κόσμος ολόδικός μου.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ανεμοσκονισμένα
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Τοπία & Περιοχές
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/
 
Αστεροτρόπιο (Jeny)
20-08-2007 @ 04:47
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=22400

ένα παλιότερο για το χωριό μου
αφιερωμένο στους φίλους που γκρέμισαν μαζί μου τις μνήμες φτιάχνοντας καινούριες.
παλίες αγάπες
20-08-2007 @ 04:49
::smile.::
foteinos
20-08-2007 @ 04:58
ει, ρίζα αλαφροίσκιωτη... που είναι αυτά τα χώματα? ε? εχω ρίζες ελεύθερες.. χιχι well come back ::wink.::
Denis
20-08-2007 @ 05:31
Μοναδικό στην υφήλιο άρωμα Κρήτης κι εδώ... Μια φυσημαθιά μού το 'φερε κατευθείαν απ' τους κατσόπρινους... Ζήλεψα, του λόγου μου, ένα παιδί της πόλης... ::rol.::
justawoman
20-08-2007 @ 05:44
Οι μνήμες δεν γρεμίζονται καρδιά μου, μοναχά πλουτίζουν
Αυτός είναι άλλωστε και ο μόνος πραγματικά δικός μας πλούτος

Σ' ευχαριστώ που μου 'δωσες την ευκαιρία να συμμετάσχω
κοινωνός στην ύλη της ανεμόσκονης που σε στροβιλίζει
::love.::

(Θαρρώ οι αποφάσεις άρχισαν να στεριώνουν μέσα σου...)
balistreri
20-08-2007 @ 06:14
Η ανεμόσκονη είναι σαν την αστερόσκονη;;; ή καλύτερη;;;
Γίνεσαι ρε παίδί μου;
keadas
20-08-2007 @ 06:37
πολύ όμορφο!
ε και πότε πότε να έρχεσαι και απέναντι...
Α.Ε. ΕΠΕ
20-08-2007 @ 06:47
Συγκινητικό, νοσταλγικό, γλυκό, δυναμικό. Όλα τα ξέρει. Το γιατί, το πως, το πότε.
Παράπονο να σταλάζει στην ψυχή μας, που ποτέ δεν θ' αναπνεύσουμε τον αέρα που χαϊδεύει τα φαντάσματα των νεκρών μας, που σφυροκοπάμε ανηφορίζοντας άγνωστες σκέψεις και ήχους ασύνδετους του τώρα και του χτες μας με υποθέσεις - βακτηρίες να στοιχειώνουμε την παραπαίουσα μνήμη μας.
Πάρε το δρόμο σου, εσύ που τον ξέρεις, φιλαράκι. ::love.::

agrampeli
20-08-2007 @ 07:01
Άλλωστε, τι ωφελεί τη φύση μου να κρύψω;
Μια ρίζα αλαφροΐσκιωτη
ανεμόσκονης ύλη είμαι.
Κι ο κόσμος ολόδικός μου.

πολυΣυγκινητικό, νοσταλγικό

::yes.:: ::up.:: ::love.::
Τσακίρη Χαρά
20-08-2007 @ 08:01
Καλωσορισατε ...... φαινεται οτι περασατε εκπληκτικα.... οπως βεβαια ητανε και αναμενομενο με την υπεροχη παρεα που ειχατε!!!!!!!

Φιλια σε ολους σας και την αγαπη μου....... ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
20-08-2007 @ 09:06
Χαλάλι σου ο κόσμος που ανακάλυψες,σου αξίζει. ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
20-08-2007 @ 09:26
Σας ευχαριστώ ειλικρινά για τα σχόλια ::love.::
Το καθένα βρήκε τη θέση του ::rol.::
Balistreri έχω ένα θέμα με τα όνειρα (μεταφυσική), τ' αστέρια (σύμπαν) και τον άνεμο (γήινη) και τη σκόνη...
ονειρόσκονη, αστερόσκονη, ανεμόσκονη. Στα στέλνω και τα τρία στην τιμή των έξι για να αποφασίσεις ποια είναι η καλύτερη ::laugh.::
balistreri
20-08-2007 @ 09:52
Δεν έχω πρόβλημα...σνιφάρω ό,τι να 'ναι...
annaΤi
20-08-2007 @ 11:01
αχ, ψυχή μου... με την υπογραφή σου! Μάκια!!
TAS
20-08-2007 @ 11:37
Ν΄ αναπνέω τον αέρα που χαϊδεύει
τα φαντάσματα των νεκρών μου
που ποτέ κανείς δεν πενθεί
νιώθοντάς τους σε κάθε πέτρα
::oh.::
Κορυφή! ::theos.::
ΑΙΟΛΟΣ
20-08-2007 @ 12:04
Να κόβουμε ξερόχορτα και κλαδιά
σχήματα χρωματιστά να δίνουμε στα όνειρά μας.
Τ’ απογεύματα με τζην κι αθλητικά
να ξαπλώνω κάτω απ’ τα πευκάκια
κι η σιγαλιά να ψιθυρίζει «αφέσου στα χώματά σου».

Καλώς ήρθες… ήρθατε Τζένη…
Πολύ με άγγιξε το γραπτό σου…
::smile.::
silmariel
20-08-2007 @ 12:42
αυτή η γλυκιά και μελαγχολική έκφρασή σου..
σε διαβάζω και τη γεύομαι..

ΥΓ.τί είναι ο κατσόπρινος; ::oh.::
::love.::
justawoman
20-08-2007 @ 13:22
κατσιασμένος πρίνος και το επίσημο παρατσούκλι της Τζένης στην Κρήτη... είπε η μαρτυριάρα ::cool.::
foteinos
20-08-2007 @ 13:55
ε τώρα κατάλαβα γιατί δεν είσαι συνεπής.... αστεροτρόπιο ,για την απο πάνω μου μιλάω, την μαρτυριάρα
Αστεροτρόπιο (Jeny)
21-08-2007 @ 10:06
::whist.::
χαχαχα
και δεν τα μεταφέρει και σωστά.
Κατσοπρινάκι είναι το επίσημο παρατσούκλι-χαϊδευτικό που έδωσε ο εκλιπών (κατσόπρινος) πατέρας μου σε μένα και την αδελφή μου. Φαντάσου ποια είναι η κατσοπρίνα ::laugh.::
seizeTHEday
10-02-2016 @ 13:35
Ξένοιαστα χρόνια τότε και ένα καλοκαίρι με υπέροχες αναμνήσεις.
Φιλιά και στις δυο σας Τζένη και Στέλλα, να είστε καλά ότι κι αν κάνετε.
::love.:: ::kiss.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο