agrampeli
02-09-2007 @ 05:59 | πολύ όμορφο ::yes.:: ::up.:: | |
montekristo
02-09-2007 @ 12:54 | Με σκιές κι ονείρατα...
πολύ μεστό και όμορφο ::smile.:: | |
TAS
02-09-2007 @ 13:16 | Επαναφέρει τον ρομαντισμό μέσα από ένα λιτό αλλά συγκινητικό ποιητικό λόγο | |
Yol
02-09-2007 @ 15:21 | Γειά σου Οφηλία... Μ' άρεσε πολύ αυτό που έγραψες. Το διάβασα αρκετές φορές. Μόνο ένα πράγμα με έκανε να σκοντάψω στην ανάγνωση: θα προτιμούσα τους στίχους όχι τόσο τεμαχισμένους.
π.χ.
Ακούμπησα την ράχη στον βράχο από γρανίτη
Εκεί είχες οριοθετήσει το σήμερα της καρδιάς σου
Έκλαψα
Ήθελες έτσι να μιλάς
Σκληρά
Καθημερινά
Ήθελα έτσι να μιλώ
Με σκιές κι ονείρατα
Ελπίζω να μου επιτρέπεις αυτή την παρατήρηση. Την κάνω μόνο και μόνο επειδή βρήκα το γραπτό σου πολύ ιδιαίτερο.
Καληνύχτα σου : ) | |
justawoman
03-09-2007 @ 17:26 | με τον ΤΑS... | |
ofilia
04-09-2007 @ 15:55 | σε ευχαριστω Yol για την παρατηρηση δες τους στιχους σαν μικρες ριπες φωτος...σαν κροτους..σαν στακατο..στην μουσικη ορολογία γιατι τα συναισθηματα ειναι πολυ δυνατα. | |
 |
