MASTER
05-09-2007 @ 18:30 | για τον πονοκέφαλο Στέλλα υπάρχει η ασπιρίνη. Για αυτόν τον πόνο τι υπάρχει; ::sad.:: | |
vas
05-09-2007 @ 18:40 | φιλολογικές ωδίνες... | |
αθέρας
05-09-2007 @ 18:50 | πραγματικά ... α-δια-πέραστος ο πόνος του "λόγου" σου, justawoman ... !!! ... ... ... | |
Μαρία Χ.
05-09-2007 @ 19:21 | Ο πόνος φέρει την ταυτότητά μας τελικά Στέλλα μου.. μην μου πεις πως έχει πονέσει ποτέ κανείς πιο βαθιά από σένα.. για σένα.. γιατί θα ήταν τώρα.. το λιγότερο.. μαζί σου... ::love.:: | |
deti
05-09-2007 @ 19:23 | Περιγράφεις με τόσο πάθος τον πόνο που γίνεται ποθητός Στέλλα μου!
Μας κουφανες πάλι!
Καλό σου ξημέρωμα.. ::hug.:: | |
TAS
05-09-2007 @ 23:17 | Άκου και κάποιον ειδικό, στον πόνο:
«Στην καρδιά μου κρυφά ξέσχιζα τον εαυτό μου, τον συνέτριβα, τον κατέτρωγα, ώσπου ο πόνος έφτανε να γίνει μια καταραμένη γλύκα, βρωμερή και μεταβάλλονταν κατόπιν σε ηδονή, σε μια αληθινή ηδονή» Ντοστογιέφσκι-Υπόγειο
::love.:: | |
foteinos
06-09-2007 @ 01:07 | τι έπαθες ρε justi? είδες καναν εφιάλτη? πολύ πόνο βγάζεις και δεν μ' αρέσει... τσακισμένα ενδεχόμενα, απατηλή προσδοκία, μεσοτοιχία αδιαπέραστη, έρπεσαι ... λοιπόν βάζω μπρος την γραμμή υποστήριξης. Εσύ μέχρι να έρθει η βοήθεια, ξάπλωσε, μείνε ακίνητη και μην πιείς γουλιά στιφό καφέ..ντάξει? άμα μπλέκεις με πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις αυτά παθαίνεις ::sad.:: | |
TAS
06-09-2007 @ 01:35 | Pascal, "φιλολογικά μιλώντας", διευκρίνισε απ' την αρχή. | |
guesswho
06-09-2007 @ 01:44 | Πόνε, πόνε, είσαι εδώ....; ::hug.::
Φιλιά κοριτσάκι! | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
06-09-2007 @ 01:53 | Ναυαγός μεσοπέλαγα
με πανοπλία διάτρητη
να ρέεις μέσα μου
οδύνη._
::up.:: | |
M.is
06-09-2007 @ 01:55 | Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο... το δίνεις πολύ ωραία. Και μου αρέσει ::smile.:: | |
EKI
06-09-2007 @ 02:07 | Ωχ Παναγία μου
| |
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
06-09-2007 @ 02:09 | Ωχ ....Ωχ....και παλι Ωχ.....Καλημερα Κυρια μου !!!!! | |
foteinos
06-09-2007 @ 02:20 | φιλολογικό προπέτασμα | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
06-09-2007 @ 03:06 | πόνος; αα, δεν καταλαβαίνω τι λες, μα καθόλου... εμπειρικά μιλώντας ::whist.::
καλημερούδια... ::hug.:: | |
Σελίνα
06-09-2007 @ 03:12 | ... ωχ ... κι εγώ
ωραία δοσμένο .. | |
justawoman
06-09-2007 @ 04:11 | Καλημέρες στιχάκηδες
παρατηρώ μ' ενδιαφέρον (καθόλου φιλολογικό) τις αντιδράσεις επί του πονήματος
παρεμπιπτόντως δεν είναι κι ότι πιο φρέσκο διαθέτει το αρχείο μου
φιλιά σε όλους
| |
balistreri
06-09-2007 @ 04:25 | όλοι μαζόχες βλέπω....ενδιαφέρον.... | |
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
06-09-2007 @ 06:07 | Αστέρι μου είμαι τυχερή που γράφω μετά από σένα, γιατί αλλιώς θα θορυβόμουν, ό,τι πέρασε πέρασε, ό,τι έρχεται καλώς το ::love.:: ::yes.:: ::hug.:: | |
foteinos
06-09-2007 @ 07:46 | αν δεν είσαι μαζόχας τότε ποιος ο λόγος να είσαι εδώ? εκτός κι αν είσαι άγγελος... και δεν μασάς, έχεις φτερά και πετάς όποτε γουστάρεις | |
balistreri
06-09-2007 @ 08:13 | να είσαι σαδιστής και να τυραννάς μαζόχες.... | |
« Ακρόνειρο »
06-09-2007 @ 09:28 | Ο πόνος συγκάτοικος και συνοδοιπόρος μας σίγουρα..
Στέλλα μου καλό απόγευμα,χωρίς πόνο! | |
Α.Ε. ΕΠΕ
06-09-2007 @ 13:36 | ...Πόνος
Ένδυμα αλύτρωτο...
...Του λογισμού τη συνοχή
πόνε παρέλυσες...
Λεοντή αναπόσπαστη, Στέλλα μου, ο πόνος, για να τον διώξεις, πρέπει να του δώσεις λύτρα, κομμάτια του εαυτού σου.
Και πού είσαι; Θα σταθώ στην τεχνική απόδοση. Καταπληκτική!!! ::kiss.:: | |
mikrimagissoula
06-09-2007 @ 15:58 | Πόνος
Δύσπνοια λέξεων
Άναρθρη έκταση
Αυτό το ένιωσα βαθιά...
Μοναδική Στέλλα πάντα...
::hug.:: | |
silmariel
06-09-2007 @ 16:59 | ε, πειράζει που ο τίτλος μου αρκεί απόψε;
α, ούτε το σύρσιμο το αφήνω απ'έξω,ούτε..
::love.:: | |
CHЯISTOS P
06-09-2007 @ 17:06 | Ο πόνος είναι πόνος, και συνήθως δεν περιγράφεται με λέξεις , Στέλλα !
Παρ' όλα αυτά, η εξομοίωσή σου είναι άψογη ! | |
justawoman
06-09-2007 @ 18:07 | Ευχαριστώ και καληνύχτα φίλοι μου
Ήταν μια ακόμη απόπειρα έκφρασης συναισθήματος
κι όπως λέει ο ποιητής:
"Κοντή κουβέρτα η ποίηση και, κάθε που την τραβάς για να φυλάξεις το κεφάλι σου από τους εφιάλτες του άλλου κόσμου, στην παγωνιά αυτού του κόσμου τα πόδια σου αφύλακτα αφήνεις" | |
ΑΙΟΛΟΣ
10-09-2007 @ 05:16 | “Στις σκοτεινές σπηλιές του νου
οράματα ανυψώνονται στον ουρανό
μέσα από τ΄ απομεινάρια
του πόνου και της στέρησης..”
Την αγάπη μου Στέλλα…
::hug.:: | |
 |
