| |
[I][B]Χειμώνιασε κι ο ουρανός συννέφιασε
Η αγάπη μου σκεπάζει την ντροπή
Εσένα τώρα ο θυμός γιατί σε έπιασε
Και βρόντηξες σαν άγρια αστραπή
Θυμάμαι καλοκαίρια που περάσαμε
Παρέα με τ’ αστέρια αγκαλιασμένοι
Στην αμμουδιά φιλιά εμείς κεράσαμε
Στον έρωτα μας μια νύχτα μεθυσμένοι
Τίποτα δεν πάει χαμένο
Όταν ερωτεύεσαι
Απ’ το δικό σου πεπρωμένο
Διαρκώς μαγεύεσαι
Τίποτα δεν πάει χαμένο
Όταν ονειρεύεσαι
Στο δικό σου πεπρωμένο
Μοναχός πορεύεσαι
Την άνοιξη ξανά εγώ σ’ αγάπησα
Και δεν με πτόησαν ποτέ οι τσακωμοί
Εγωισμούς και λάθη πίσω τα παράτησα
Και ας με πνίγουν τόσα βράδια οι λυγμοί
Θυμάμαι το φθινόπωρο που γνωριστήκαμε
Σ’ ένα υπόγειο με Φώτα χαμηλά
Ήπιαμε βότκα αγκαλιά μετά χαθήκαμε
Στο σπίτι λιώμα κι όλα ήτανε θολά[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
