| |
Γεννήθηκες το 22 σε βάρκα πάνω.
Η μάνα σου γελούσε σαν τρελή
Πίσω φλεγόταν το Αϊβαλί
και είχες μάτι πλάνο
Από τα 8 σου τόθελες να μπαρκάρεις
Και την στεριά ν' απαρνηθείς
Στην θάλασσα να είσαι ολημερίς
Και να μην παίρνεις γης χαμπάρι
Ευρέθηκες στην αγκαλιά της
Και να πεθάνεις θες εκεί
Φύκι, γιορντάνι θαλασσί
Και όχι ταφόπλακα και στάρι
Η Αρετή πάντοτε σε καλούσε
Μα εσύ δεν είχες γιάλλη ματια
Έκανες την καρδια της δυο κομμάτια
Για τον γαλάζιο σου έρωτα.
Στα 18 την γη γυρίζεις
πρώτο ταξίδι για την Κίνα
Πηγες Hong Kong και Φιλιππίνα
Και αστερια αλλιώτικα θοριζεις
20χρονια πα στο deck
Μούτσος ναύτης
Μα και λοστρόμος
Και τώρα άνοιξε ο δρόμος
Καράβι να οδηγήσεις
Και σαν ήρθε η ώρα να πεθάνεις
Είπανε πως χαμογελούσες
Τα αστράλια απλά εσύ κοιτούσες
Και 1α κοχύλι θαλασσί
Στην θάλασσα βαθιά σε εκηδέψαν
Πως τόθελες εσύ ο ίδιος
Γοργόνες πανώριες σε κλέψαν
Καθώς χανότανε ο ήλιος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
