spil †
18-09-2007 @ 17:10 | Θα σε ...μαλώσω !
Δημουλίζεις (!) θαυμάσια !
Οταν ξεφεύγεις απ την επιρροή της, είσαι άφθαστη !!! | |
annaΤi
18-09-2007 @ 17:59 | μ' άρεσαν οι οικείες μυρωδιές...
αλλά με τη δεύτερη στροφή, ξέφυγα τελείως!!!! ::yes.:: | |
justawoman
18-09-2007 @ 23:47 | Σπήλιο μου είναι υποσυνείδητο... εντελώς
Θα σου χαρίσω με τη σειρά μου το δικό της "σπάνιο δώρο"... διότι θέμα σύγκρισης ασφαλώς και δεν τίθεται...
::hug.::
Καινούργιες θεωρίες.
Τα μωρά δεν πρέπει να τ' αφήνετε να κλαίνε.
Αμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Αλλιώς
υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη
το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται
αφύσικα το παιδικό τους τραύμα
βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια.
Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες
–ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια–
ισχύουν πάντα οι παμπάλαιες απόψεις.
Ποτέ αγκαλιά. Αφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα
μέχρι να τους κοπεί η ανάσα
δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους.
Ας κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά.
Γεμίστε μοναχά το μπιμπερό τους
με άγλυκην υπόσχεση –δεν κάνει να παχαίνουν
οι στερήσεις– πως θα 'ρθει μία και καλή
να τους επικοιμήσει λιπόσαρκα
η αγκαλιά της μάνας τους.
Βάλτε κοντά τους το μηχάνημα εκείνο
που καταγράφει τους θορύβους του μωρού
ώστε ν' ακούτε από μακριά
αν είναι ρυθμικά μοναχική η αναπνοή τους.
Ποτέ μη γελαστείτε να τους πάρετε αγκαλιά.
Τυλίγονται άγρια
γύρω απ' τον σπάνιο λαιμό αυτού του δώρου,
θα σας πνίξουν.
Τίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά
μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε.
Άννα μου, ο σπουργίτης υπάρχει, στ' αλήθεια ::love.::
καλημέρα στιχόπολη
::smile.:: | |
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
19-09-2007 @ 01:27 | Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα και δεν εχεις ξεφλουδισει ολες τις σκεψεις σου, εχεις καποια κενα επιτηδες...Καλημερα Στελλα μου !!!!!!! | |
Grisio
19-09-2007 @ 02:32 | Δώρα... για σένα ... και για μας... ξέρει αυτός... κι εμείς... ::whist.:: | |
Ντι Ντι
19-09-2007 @ 03:40 | Ένας σπουργίτης στη βροχή
Της ερημιάς ιππότης
Να τραγουδάει κάθε πρωί
Τα μπλουζ της άγριας νιότης
Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης & Μάνος Ξυδούς & Φίλιππος Πλιάτσικας ( Τερτσέτο )
AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ::kiss.:: | |
Τσακίρη Χαρά
19-09-2007 @ 04:05 | Καλημερα Στελλα μου...... μοναδικη η αποδοση σου !!!!!
Και η Δημουλά..... καλη ειναι..... ::wink.:: | |
balistreri
19-09-2007 @ 04:06 | φοβού τους σπουργίτες και δώρα φέροντες... | |
χρήστος
19-09-2007 @ 04:08 | Με τέτοια ονειρώδη μέθεξη
ούτε ο αναιδής σπουργίτης γείτονας
τόλμησε να ραμφίσει τη σιωπή
και να ικετέψει για το καθημερινό
μερίδιο της προσοχής μου
καταπληκτικό!!!! | |
agrampeli
19-09-2007 @ 04:56 | ::hug.:: ::hug.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
19-09-2007 @ 06:07 | εγώ την τύφλα μου δεν ξέρω
λάλησα κανονικά
αλλά ρε Στέλλα αυτό μπορώ να το
αφιερώσω σ' ένα αναιδή σπουργιτάκι που ξέρω;;;
::kiss.:: | |
justawoman
19-09-2007 @ 06:57 | Μπάλι, οι σπουργίτες δε φέρουν... μια ζωή ζήτουλες είναι ::laugh.::
τα "δώρα" έρχονται με ταχυδρομικά περιστέρια συνήθως... ::whist.::
Τζένη μου, μη ζητάς άδεια it's up to you
Ντι Ντι ευχαριστώ... πολύ μ' άρεσε αυτό
Χαρά, ντροπή ::blush.::
Γιώργο, Γκρίζε, χρήστο, Ναταλία... φιλιά
| |
Monody
19-09-2007 @ 08:00 | Είσαι γυμνή παράσταση ονειροδράματος
Αναβληθείσα από την κατακλυσμιαία
πτώση φθινοπωρινών φύλλων
Αποτυπώνεσαι στο αμαρτολόγιο της αίσθησης
Ρέουσα εικόνα
Ονειρόπλαστη
Χιλίων προσηλώσεων τίμημα
Απαιτείς την επανάληψη. | |
Αγνή
19-09-2007 @ 11:24 | Με Σπήλιο....αλήθεια!!!!
Πάντως ραμφίζεις την σκέψη εντονώτατα,
ούτως ή άλλως!!!! | |
Α.Ε. ΕΠΕ
19-09-2007 @ 12:40 | Βασανίστηκα όλο το πρωί, η άννοια... Τελικά νομίζω (νομίζω, λέω) πως το κατάλαβα.
Και το μουντό πρωινό
μιας απρόσωπης, άγονης μέρας
έχασε την υπηρεσιακή ταυτότητά του
και ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
CHЯISTOS P
19-09-2007 @ 13:19 | Γλυκύτατο στην μελαγχολία του !.... μα, κι αυτός ο σπουργίτης !.....
Καλησπέρα Στέλλα ! | |
TAS
19-09-2007 @ 15:04 | και το δικό μου πρωϊνό έχασε την υπηρεσιακή ταυτότητά του, ασχέτως αν σχολιάζω βραδιάτικα...
τολμάς να ραμφίζεις τη σιωπή...
::hug.:: ::love.:: | |
justawoman
19-09-2007 @ 15:13 | Monody, όπως καλά γνωρίζεις... στο κύνηγι της χίμαιρας είμαι άφθαστη πια
Αγνή, χαίρομαι για την παρουσία σου... μετράει
αγαπημένη μου Εταιρεία , κι εσύ το ξέρεις ότι τα αντικλείδια του ποιήματος βρίσκονται όταν δεν ψάχνουμε με τα μάτια
Χρήστο, η μελαγχολία είναι σύμφυτη ακόμα και με τη χαρά...
και πάλι σας ευχαριστώ ::smile.:: | |
justawoman
19-09-2007 @ 17:11 | Τάσο μου, χαίρομαι που φτάνουν ως εκεί τα ραμφίσματά μου... λυπάμαι μόνο που εγώ δεν πρόλαβα ούτε βραδιάτικα ν' αφήσω κάτι απ' τις σκέψεις μου και στα δικά σας... η προσοχή μου βέβαια πάντα εκεί ::hug.::
Ειρήνη μου ::love.::
καληνύχτα στιχόπολη | |
mikrimagissoula
19-09-2007 @ 17:38 | Με τη ονειρώδη σου μέθεξη... ::yes.::
Εισαι τόσο,μα τόσο... ::love.::
φιλιά Στέλλα... | |
MARGARITA
20-09-2007 @ 06:40 | Δεν ξέρω μα νοιώθω.... | |
ψιτ-ψιτ
21-09-2007 @ 04:50 | ΚΑΛΟ!Ο!ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ | |
poetryf
21-09-2007 @ 05:34 | "Με τέτοια ονειρώδη μέθεξη
ούτε ο αναιδής σπουργίτης γείτονας
τόλμησε να ραμφίσει τη σιωπή"
Αυτες τις εικόνες μόνο εσύ τις μπορείς.
Φιλάκια Στέλλα μου, καλή συνέχεια! ::love.:: ::hug.:: | |
Spartinos
21-09-2007 @ 09:45 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΤΕΛΛΑ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ::up.:: | |
 |
