| |
Το πνεύμα μου το ατίθασο καμιά φυλακή δεν ξέρει.
Σε καλούπια δεν μπαίνει, σε διάτες δεν στέργει
Χωρίς ύλη γυρίζει πάνω απ' όλα και τρέχει
Να προλάβει να δεί, να ρωτήσει να μάθει
Μες στο σύντομο διάβα να ρίξει μια κλεφτή ματιά
σαν πιτσιρίκος περίεργος που μαθαίνει τον κόσμο
με μάτια ολάνοιχτα και ψυχή διψασμένη.
Κατοικεί στο κορμί μου, μα ξεφεύγει μακριά του
παρασυρμένο απ' τον βοριά που δεν έχει λημέρι,
πειρατής που ζεί στα πελάγη των ονείρων
στους ωκεανούς του ελεύθερου στοχασμού.
Κάνει χρήση του δώρου που του δόθηκε
Ζεί γι' αυτό που είναι.. παρατηρητής,
ανοιγόκλεισμα του ματιού της ψυχής
σφραγίδα της πλάσης της άγνωστης.
Το πνεύμα μου το ατίθασο ένα αστέρι που έρχεται από ψηλά
απ' το ουράνιο δώμα που κείται
ελάχιστο μόριο ανεμπόδιστης ύπαρξης,
κι αν θα πέσει, κι αν σβήσει, ποιός νοιάζεται ;
Μόνο ένα μικρό σημαδάκι θ' αφήσει στην πτώση του
μια μικρή σπίθα που ο χρόνος θα καλύψει καλά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
