Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Νά 'μουν
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269435 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νά 'μουν
 Καλή μας νύχτα... - αφιερωμένο -
 
Νά 'μουν ολάκαιρη.. ναός βυζαντινός
Κι εσύ εικόνα χαραγμένη στο κορμί μου
Να με παλιώνει σαν κρασάκι ο καιρός
Μέρα τη μέρα να σε γεύομαι μαζί μου...

Νά 'μουν μια σπίθα στις χορδές του κεραυνού
Να σε ξυπνώ μες στα μεσάνυχτα ιδρωμένο
Να ξαγρυπνώ στις παρυφές του σκοταδιού
Ένα ελάφι στην καρδιά σου.. πληγωμένο...

Νά 'μουν η πρώτη ηλιαχτίδα της αυγής
Να σου φιλώ τα ματοτσίνορα της θλίψης
Ν' ανθίζει ρόδα και κυκλάμινα η γης
Προτού την πόρτα σου σ' ένα φευγιό ανοίξεις...

Νά 'μουν νεράκι σ' ένα πρόσωπο θολό
Να στάζω όνειρα επάνω στον καθρέφτη
Να σου ανοίγω της αγάπης τον γυαλό
Να δραπετεύω στην σιωπή σου σαν τον κλέφτη...

Νά 'μουν σεντόνι πα στα μέλη τα δειλά
Όλη την γύμνια σου εγώ να αγκαλιάζω
Καράβι νά 'σουν.. να σου σπέρνω τα φιλιά
Και να θερίζω θύελλες σαν σε κοιτάζω...




19-9-2007


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
CHЯISTOS P
19-09-2007 @ 15:38
Τί συνειρμό μου έφερες !..

Το στήριγμά μου

Μέσα στα χέρια σου αφέθηκα ρημάδι
με τα συντρίμμια της ψυχής μου δω και κεί
μες στην απόγνωση, ζητώντας ένα χάδι
να απαλείψει των δεινών μου την πληγή.

Είχα σε σένα αποθέσει την ελπίδα
πως το κουράγιο σου θα μού ‘δινε ζωή
σαν μια της άνοιξης θερμή σου ηλιαχτίδα
σαν μια του ρόγχου μου, ζωής αναπνοή.

Κι όταν σε άγγιξα, και έγειρες σε μένα
να μου προσφέρεις ότι είχα φανταστεί
τότε, αισθάνθηκα τα μάτια σου βρεγμένα
και το κορμί σου λίγο πριν να σωριαστεί.

Δεν είχα δει πως η δική σου η ανάγκη
μπρος στη δικιά μου ήταν ακόμη πιο σφοδρή
και μες στις έγνοιες που σε πήρανε φαλάγγι
να βασταχτώ ήταν μια κίνηση φαιδρή.

Έγειρα κι έγειρες, τα σώματα ενωθήκαν
γίναμε ένα σαν μια γέρικη ελιά,
και τα κομμάτια μας μ’ ασφάλεια κλειστήκαν
μέσα στην στέρεη κοινή μας αγκαλιά.
……………
Μέσα στα μάτια έλαμψε πάλι η ελπίδα
χωρίς το σίγουρο το στήριγμα να βρούμε,
μα είμαστε δυο, σ’ όποια κι αν έλθει καταιγίδα
-κι όπου μας βγει-, πάντα μαζί θα πορευτούμε…

22-5-2007

Καλή σου νύχτα !

elena351
19-09-2007 @ 16:06
::love.:: .............. ::hug.:: .............. ::kiss.:: .................
agrampeli
20-09-2007 @ 03:17
::yes.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο